Blogpremière | Installation Art: Who Cares?

Sinds tientallen jaren leggen steeds meer kunstenaars de klassieke kwast en beitel weg en kiezen voor nieuwe, vaak vluchtige materialen als was, plakband, pur-schuim en pixels. Hoe gaan musea om met het conserveren van kunstwerken van dergelijk materiaal, of van kunst waar helemaal geen materiaal aan te pas komt? Kunnen deze werken wel bewaard blijven voor de kunstliefhebbers van de toekomst?

De film Installation Art: Who Cares? geeft de kijker een blik achter de schermen van het museum. Hoe bewaart en installeert museum Boijmans van Beuningen in Rotterdam bijvoorbeeld Notion Motion van Olafur Eliasson? Dit werk beslaat 1.500 m2 en bestaat uit water, licht en beweging. De opbouw oogt als een festivalterrein.

En hoe gaat een museum om met kunstwerken die gebaseerd zijn op gedateerde technologie? Een grote groep experts werkte aan de complete restauratie en digitalisering van Exchange Fields, een pas tien jaar oude interactieve video-installatie van Bill Seaman uit de collectie van Museum Ostwall in Dortmund. Voor de enorme laser-discs – ooit state-of-the-art – is geen afspeelapparatuur meer te vinden…

Tate Modern worstelt met een aangekochte performance van in zingen uitbarstende suppoosten. Kan de authenticiteit bewaard blijven van This Is Propaganda van Tino Sehgal? De kunstenaar staat geen enkele vorm van documentatie toe, zelfs filmpjes van bezoekers op Youtube moeten verwijderd worden. Zal het museum dit werk toegankelijk kunnen maken en houden voor het publiek? Best een uitdaging zo blijkt.

Tracy Metz neemt je mee naar een aantal museale locaties en interviewt de betrokkenen. Ga er maar eens een klein half uurtje voor zitten – je museumbezoek zal nooit meer hetzelfde zijn!

Ps. de productie was in handen van 1 van de We Like Art bloggers: Michiel Hogenboom.