Voor haar bergenproject: Breathing Mountains, reisde ze vijf jaar langs oeroude heilige bergen1 in Europa en Azië op zoek naar stilte en de balans tussen mens en natuur. Ze woonde en werkte op en rond de bergen, omcirkelde ze, beklom ze, tekende, fotografeerde en groef in de aarde naar klei om sculpturen te maken. In 2018 kwam haar boek Breathing Mountains uit bij Art Paper Editions Gent.
Breathing Mountains, APE 2018
In haar nieuwste project; A River Runs Through Me verlegt Antoinette haar focus van ongerepte natuur naar de stad het ultieme symbool van cultuur. Hoewel een stad veelal wordt gezien als gescheiden van de natuur, ziet zij vooral hoe de twee onlosmakelijk verbonden zijn. Ze koos in 2020 de metropool Parijs als haar werkveld. De van oorsprong heilige oude rivier de Seine, de protagonist in dit werk, vormt de levensader van deze stad. Ze dankt er haar geschiedenis, cultuur, infrastructuur en levensvatbaarheid aan. Antoinette volgde de Seine vanaf de bron tot aan Le Havre, waar de rivier uitmondt in de zee en verbleef voor een langere periode als artist in resident bij het Cité internationale des Arts in Parijs. In dit project plaatst de kunstenaar het tijdloze karakter van de rivier naast het vergankelijke menselijke bestaan. In de toekomst zullen er nog meer metropolen met rivieren volgen.
A River Runs Through Me, Parijs werd genomineerd voor de Somfy Photography Award 2020 en was onlangs te zien in de tentoonstelling van de Somfy Award bij het Nederlands Fotomuseum in Rotterdam.
Soeur, Paris 2020 uit: A River Runs Through Me
Welke thema’s zijn belangrijk in jouw werk?
Natuurlijke orde, stilte, tijd, de plek van de mens (mijzelf) binnen het grotere geheel, het alledaagse versus het transcendente.
Aan het werk op het Estuarium van de Seine Le Havre 2020
Waar ben je opgegroeid en opgeleid?
Ik ben geboren in Vlissingen en later verhuisden wij met het gezin naar het vliegveld(je) Teuge op de Veluwe. Mijn werkwijze is wel beïnvloed door mijn jeugd. Ik groeide op in een familie van luchtfotografen. Hierdoor leerde ik al op jonge leeftijd de wereld om mij heen te observeren en op onderwerpen in en uit te zoomen. Opleidingen heb ik gevolgd in Amsterdam bij de Fotoacademie, de Gerrit Rietveld akademie en tenslotte de Rijksakademie voor beeldende kunsten.
Wat inspireert je?
De verwondering binnen het alledaagse en de onderlinge verbondenheid van de dingen. Het grote versus het kleine. Het ingebed zijn in het enorme web en hoe alles daar een plek in heeft. Dat komt eigenlijk voort uit mijn persoonlijke behoefte naar evenwicht en stilte in een snel veranderende wereld om mij heen.
Verschillende edities: Carpet | Garments | Stone construction | Nest
Kun je ons iets vertellen over hoe je begint aan nieuw werk? Start je met een idee, een verhaal of een beeld?
Meestal start ik vanuit een haast naïeve nieuwsgierigheid een onderzoek naar een bepaalde oude plek. In de vorm van een zelf opgelegde reis of pelgrimage. Zoals het omcirkelen van oude heilige bergen, of het volgen van oude rivieren door metropolen. Met fotografie, video en tekeningen en vaak ook sculptuur analyseer ik en zoom ik in en uit op mijn onderwerp. Op deze manier wil ik tonen dat dingen onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn en elkaar beïnvloeden en dat je een onderwerp niet slechts vanuit één perspectief kunt benaderen. Daarom vind ik het ook interessant om verschillende media door elkaar te gebruiken.
Breathing Mountains, galerie Caroline O’ Breen 2018
Hoe ziet je gemiddelde werkdag er uit?
Als ik aan het werk ben op een locatie gedraag ik mij als een soort van onderzoeker zonder doel. Ik sta op en ga er gewoon op uit. Zonder idee. Ik loop rond en observeer de omgeving, de mensen en situaties en vraag mij af waarom mensen door de eeuwen heen naar zo’n plek toe getrokken worden. Ik fotografeer en maak aantekeningen en onderzoek zo de balans tussen mens en natuur. Daarnaast verzamel ik ook kleiaarde van die plekken om sculpturen van te maken. Op een later moment, in mijn studio in Amsterdam, vorm ik opnieuw van alle puzzelstukjes een verhaal.
Kun je voor ons je werkplek/atelier/studio omschrijven?
Mijn studio is ruim en heeft magnetische muren. Het is een verzamelplek voor al mijn beeld materiaal. Ik kan mij hier helemaal onderdompelen in het werk wat ik op locatie maakte. En concentreren op het editen en vertellen van het verhaal. Ik mag van mijzelf wel eens wat vaker wat weggooien…
Studio Antoinette Nausikaa
Kun je 3 ongewone items opnoemen in je studio?
Ik heb niet zoveel gekke dingen..
Het pand is een oud ziekenhuis en mijn studio was een röntgen locatie.
Er komen hier en daar vreemde buizen uit de muur en buiten staat een ongewoon mooie boom voor mijn deur.
Kun je een plattegrondje tekenen van je studio/atelier?
Werk je graag met muziek of in stilte?
Stilte…
Met welk materiaal werk je graag – is kleurgebruik voor jou belangrijk?
Simpele ‘low-tech’ materialen waarmee ik snel en direct kan werken.
Bijvoorbeeld Inkt, papier, klei aarde, mijn fotografie bewerk ik nooit. En kleur is zeker belangrijk. Wat me opvalt is dat iedere plek altijd zijn eigen kleur heeft. En ik gebruik kleuren in beelden om verbanden te leggen.
Waar streef je naar in je werk? Wanneer is een werk voor jou af?
Ik streef naar een harmonische weergave van een geheel in mijn presentaties. Omdat ik organisch werk, kader ik werkperiodes in en maak daar dan een installatie of publicatie over. Daarna pik ik de werkstroom weer op en zoek naar een nieuw verhaal, context.
Heb je zelf thuis werk van collega kunstenaars?
Ja van een aantal fotografen en ik verzamel boeken van andere kunstenaars. Een boek zit vaak zoveel tijd en liefde in. Ook verzamel ik boeken en prenten van oude zen tekeningen; Haiga.
