Een mooi citaat (door Inge Pollet) over hoe de kunstenaar werkt: ”De vrouwen die Rosemin Hendriks tekent ontstaan vanuit foto’s die ze van zichzelf maakt. Ze zoekt er een ander type in, iemand die zich losgezongen heeft van haar eigen zelf. Iemand waar ze zich over verwonderd of op verheugd te ontmoeten. Een filmster bijvoorbeeld. Een riddervrouw.
Ze bedenkt niet van tevoren dat haar tekening een secretaresse moet zijn, of een huisvrouw. Dat sluipt er later in. Van de verbinding die de kunstenaar in eerste instantie ervoer toen ze een foto uitkoos om te verwerken, blijft later soms weinig meer over. Het beeld wordt zelfstandig. Het wordt iemand anders. Iemand die Rosemin misschien niet had verwacht, iemand van wie ze nooit had gedacht dat ze zo ooit zou worden.”
De tekeningen van Hendriks zijn kwetsbaar en ook heel direct. De portretten nodigen uit om de vrouw en haar uitstraling te beschrijven. Over eerder werk zeiden we,”dit portret is kwetsbaarder, meer een meisje, maar tegelijk ook ouder, rimpeltjes, nadenkend, starend”. De vrouw in het portret hierboven lijkt te luisteren, ze straalt, kijkt vooruit, is minder streng, staat open en de minimale inkleuring van de lippen, lijkt in het hele gezicht voor kleur te zorgen. Iemand uit onze directe omgeving, iemand die we kennen?
UPDATE: Dit werk is helaas inmiddels helemaal uitverkocht