De eerste 2.000 bezoekers van de vermaarde beurs krijgen een kleine door Sigrid Calon vormgegeven editie. Mooi visitekaartje!
Ook werd Calon gevraagd door Swatch om 2 horloges te ontwerpen. Check hier op de site van Swatch een interview met de kunstenaar. Ze legt uit hoe ze tot een nieuwe visuele taal gekomen is vanuit haar fascinatie voor borduurwerk. Het is doordrongen van humor en speelplezier. Behalve de wijzers bewegen de uurwerkjes ook. Heel goed.
Wij volgen haar werk op de voet sinds we haar risoprints brachten op Art Rotterdam in 2014. Vaak krijgen wij het verzoek of het mogelijk is om een wandje met 12 prints te kopen – en dat kan. Wat veel lezers een beetje lastig vinden is om een mooie combinatie uit te zoeken.
Sigrid heeft op ons verzoek een aantal geweldige combinaties van 12-tallen risoprints gemaakt. Let wel deze prints zijn nu nog beschikbaar, maar het gaat best snel met de prints dus kunnen we niet garanderen dat deze combinaties mogelijk blijven. Gewoon snel beslissen is het beste. 🙂
UPDATE: Deze reeks is uitverkocht!
Maar hoe zat het ook al weer met deze risoprints? We maakten in januari 2014 een interview met Sigrid, graag halen we een paar passages aan waarin ze vertelt over de beeldtaal en het maakproces van het boek en de prints.
Hoi Sigrid, in 2012 was je te zien in het Stedelijk Museum bij de Best Verzorgde Boeken van 2012, kun je ons wat vertellen over je gelauwerde kunstenaarsboek?
Hoi! Het boek is eigenlijk het resultaat van jaren onderzoek en experiment. Ik ben al sinds 2005 bezig met de beeldtaal die ontstaan is vanuit mijn borduur-fascinatie. Geen klein & fijn borduurwerk, maar uitvergroot met dikke wol op board met gaten.
Na een werkperiode in Eindhoven bij de kunstenaarswerkplaatsen Daglicht en Beeldenstorm, heb ik het letterlijk borduren losgelaten en kreeg mijn werk meer abstractie, ging ik ‘borduren’ met plastic en met grafiek (diepdruk en hoogdruk).
De ideeën in mijn hoofd gingen echter sneller dan het daadwerkelijk uitvoeren ervan, ook waren er ook een heleboel mislukkingen en uiteindelijk werd het één grote frustratie.
Ik moest die grafische techniek (even) loslaten en zoeken naar de juiste vorm, waarbij ik wel die hoeveelheid van mijn ideeën kwijt kon en ook de tactiliteit en de ambacht van het borduren. Ineens wist ik het, het moest een boek worden, gedrukt in risografie/stencildruk. Het is dus geen boek met bestaande werken, maar het boek zelf is het werk!
Hoe is de serie werken ontstaan die in het boek zijn gekomen, het lijkt een dartel spel binnen strenge randvoorwaarden, klopt dat?
Ja, dat klopt wel. Het is een redelijk eenvoudig concept, een paar regels waaraan ik me gehouden heb, en de 120 composities die daaruit zijn voortgekomen zijn geheel intuïtief ontstaan, dat zijn die ideeën die eruit moesten! Het concept zie ik als mijn DNA. Er is een grid van 9 stippen, in het vierkant. Dus 3 x 3. Dit zijn de oorspronkelijke borduurgaten. Vervolgens kun je binnen dit kleinste grid 8 verschillende steken maken (grafisch gezien zijn de steken lijnen).
De druktechniek, RISO, heeft de mogelijkheid te werken met verschillende kleurinkten, die je als het ware over elkaar heen drukt (net als bij zeefdruk). Ik heb ervoor gekozen om te werken met 8 kleuren. Het standaard digitale drukwerk wordt meestal opgebouwd uit CMYK; cyaan, magenta, geel en zwart. Door mengingen kun je daarmee kun je eigenlijk ‘alle’ kleuren maken.
De riso heeft echter geen magenta en geen cyaan-blauw. Maar ik had in plaats van 4 wel 8 volle kleuren tot mijn beschikking, waaronder bijvoorbeeld ook fluorrose, oranje en groen. Fascinerend om zelf op kleur-onderzoek uit te gaan!
De kleuren-combinaties hebben uiteindelijk voor de opbouw van het boek gezorgd, de hoeveelheid van 120 composities.
In het boek heb ik een grid gemaakt van 9 x 14 stippen, vervolgens ben ik met het DNA gaan bouwen. Hierbij maak ik gebruik van de grafische mogelijkheden van een computer, zoals vorm en restvorm. Lijnen kunnen verlengd of herhaald worden, vorm en/of tussenvorm kunnen over elkaar heen worden gezet in lagen. De kleuren kunnen vol gedrukt worden of in gradaties, waarbij ik dan gebruik maak van rasters. Het is een feest hoe je vervolgens kunt spelen, ontdekken en creëren
Kun je ons iets vertellen over deze edities en de techniek die je gebruikt hebt?
Wat betreft de techniek, dat is er eentje waar ik eigenlijk een beetje verliefd op ben geworden. Beetje raar, want dan ben je dus een beetje verliefd op een machine, de Riso. Ze hebben deze oude stencilmachines doorontwikkeld, ondanks de opkomst van de kopieerapparaten, de moderne printers en de digitale druktechnieken. Het fijne is dat ze handzaam zijn, zodat je ze zelf kunt bedienen. Er gaan grote inktpatronen in, zodat je dus zelf met kleuren kunt spelen. Het nadeel is – ze zijn vrij kostbaar. Vroeger kon je alleen bij Knust in Nijmegen iets laten stencilen, inmiddels zijn er meerdere plekken waar je terecht kan.
Maar ik ben wat eigenwijs en wilde graag zelf achter zo’n machine staan. Ik had het geluk dat ik dat kon doen in Maastricht bij de Jan van Eyck-academie. Ik was er nèt in de periode van oude naar nieuwe opzet, het publishing-lab was vers klaar, mèt een nieuwe Riso-machine en er waren nog geen deelnemers die daar aan het werk waren. Zo heb ik dus zeker twee maanden heerlijk m’n gang kunnen gaan!
Sigrid Calon, Riso prints op Munken Pure papier, elk 46 x 34 cm, oplage 50.
We Like Art @ Art Rotterdam 2014
Fotografie Maarten Tromp
