Hans Wilschut en de universele moderne stad

Hans Wilschut (1966, Ridderkerk) fotografeert industriële en stedelijke landschappen – bij voorkeur ’s avonds en ’s nachts. Dat Wilschut begonnen is als schilder is goed te zien. Door gebruik te maken van lange sluitertijden ontstaat er vaak een wonderlijk buitenaards licht op zijn foto’s. Deze plassen licht en de afwezigheid van mensen geven zijn foto’s een onthecht en romantische lading: de universele moderne stad; ietwat losgezongen van haar bewoners en gebruikers.

Welke thema’s zijn belangrijk in jouw werk? – Waar ben je opgegroeid en opgeleid?
Mijn werk vind zijn oorsprong in de urbane wereld en komt tijdens reizen tot stand. De laatste jaren richt ik mij op een aantal metropolen (Lagos, Johannesburg, Hong Kong, Sao Paolo) die ik met regelmaat bezoek, hierdoor ontstaat een nauwere betrokkenheid met de thematiek van de stad. Ik ben autodidact na een korte studie aan de Wilem de Kooning Academie te Rotterdam.

Wat inspireert je?
Al werk ik de laatste jaren vooral met lens based media is het domein van de beeldende kunst, architectuur en muziek mijn referentie kader. Steden die mij het meest inspireren zijn onaf en in ontwikkeling.

Kun je ons iets vertellen over hoe je begint aan nieuw werk? Start je met een idee, een verhaal of een beeld?
De laatste jaren werk ik langere tijd aan projecten, soms meerdere jaren. Mijn meest recente reeks werken is ontstaan in Johannesburg waar ik in 2008, 2016 en 2017 lange tijd verbleef. De ideeën voor verschillende werken komen voort uit de omgeving waar ik verblijf, ze reflecteren op lokale problematiek maar ook op mijn eigen rol daarin.

Hoe ziet je gemiddelde werkdag er uit?
Er zijn veel dagen dat ik op pad ben en zoek naar ideeën voor fotowerken. Er zijn ook dagen dat ik het fotograferen moet plannen, fotolocaties moet regelen, vanaf een hoogwerker of zelf vanuit een vliegtuig. Dan is er nog het studio proces waar ik dagen kan sleutelen aan een foto, test prints maak om tot de keuze van het uiteindelijke werk te kunnen komen. Voorafgaand aan de reizen die ik maak zijn er ook periodes van research.

Kun je voor ons je werkplek/atelier/studio omschrijven?
Mijn studio is aan de rand van het centrum van Rotterdam in een gebouw waar de brandweer en de roteb de buren zijn. Een gebouw met veel activiteiten. Soms zie ik mijn auto ook een beetje als atelier omdat ik er vaak in rondreis en overnacht. Zo kan ik langere tijd op locatie verblijven en de lichtsituaties van een plek die ik wil fotograferen goed doorgronden.

Kun je 3 ongewone items opnoemen in je studio?
Een plastic fornuis, eigenlijk een speelobject van mijn dochter.
Een drumstel.
2 hele mooie champagne glazen.

Werk je graag met muziek of in stilte?
Graag met muziek of actualiteits-programma’s op de radio of via het internet.

Met welk materiaal werk je graag – is kleurgebruik voor jou belangrijk?
Ik heb meer dan 10 jaar de wereld rondgereisd met een technische camera. Hierdoor heb ik geleerd de tijd te nemen voor mijn fotografie. De laatste jaren werk ik op groot formaat digitaal maar dankzij het trage proces van vroeger is mijn werkwijze nauwelijks veranderd door de digitale snelheid.

Waar streef je naar in je werk? Wanneer is een werk voor jou af?
Ik verwacht van een goed fotowerk dat het monumentaal en gelaagd is. Ik maak zelden foto’s a la minuut maar neem er juist veel tijd voor. Een goede foto is als een landkaart, die zijn vaak gedetailleerd van linksboven tot rechtsonder. Meestal weet ik pas na een half jaar of langer of een foto echt goed genoeg is om te beklijven.

Heb je zelf thuis werk van collega kunstenaars? Waarom?
Ik heb thuis een aantal werken van collega’s, deze inspireren of verwarren mij. Een bijzonder kunstwerk hoeft voor mij niet perse mooi te zijn.

  • Hans Wilschut

    Drive – Seoul (2017)
    € 750,-

  • Hans Wilschut – Ramp, Lagos, 2009

    Hans Wilschut (1966, Ridderkerk) heeft momenteel een fantastische presentatie in het Rotterdamse Boijmans. Een wandvullende foto van zo‘n 4 bij 8 meter op een lichtbox getiteld 'Perforated Perspective’ (gemaakt in 2010 in Nanjing) knalt je tegemoet in het trappenhuis. Drie grote anonieme wat morsige woontorens blokkeren het zicht op de horizon van een nachtelijk stadsgezicht.

    Lees verder: Hans Wilschut – Ramp, Lagos, 2009