De Kunstmeisjes geven wekelijks – met een kritische blik – tips voor tentoonstellingen op hun website, Instagram en Facebook. Speciaal voor We Like Art spitten ze elke maand al onze edities door en kiezen ze hun favoriet. Waarom zouden zij dit werk het liefst aan hun eigen muur zien?
In de laatste maand van het jaar blikken wij altijd even terug en kijken we graag vooruit. Twee bezigheden die het mooist zijn om te doen wanneer het buiten koud en binnen extra gezellig wordt. Terwijl we onze Sinterklaascadeautjes bewonderen en ons verheugen op het familiediner met Kerst, voelen we ons weer een beetje kind. Daarom kozen we dit keer een heel symbolisch en passend werk uit de We Like Art-collectie: een Feniks (2018) van Jasper Hagenaar.
Jasper Hagenaar, speciale editie ‘Phoenix’ (2018) – (klik voor groot)
Bijna iedereen kent dit magische wezen wel, misschien uit de Harry Potter-boeken (en films) of uit Griekse mythen en traditionele Chinese verhalen. Deze vogel heeft het wonderlijke vermogen om uit zijn eigen as te herrijzen en opnieuw te beginnen.
In de Harry Potter-saga was deze fantasievogel de vaste kameraad van Albus Perkamentus en zat hij parmantig in zijn kantoor. In de Griekse mythologie geloofden ze dat de Feniks in een kruidenboom zijn nest zou maken, waarin hij verbrandde; door de geur van de kruiden zou hij opnieuw geboren worden. Maar wij vinden de traditionele Chinese overlevering toch het leukst: daar schrijft men namelijk dat de Feniks staat voor de vrouwelijk sekse.
Jasper Hagenaar heeft naast zijn opleiding aan de Rijksakademie in Amsterdam ook een jaar geschiedenis gestudeerd; geen wonder dat er zo veel verwijzingen schuilgaan in zijn kunst. Qua vormentaal, kenmerken zijn werken zich echter door een een minimale indeling, vaak met maar één voorwerp tegen een eenvoudige achtergrond.
Meestal lijken dit voorwerpen die we in een museum tegenkomen, zoals de voorstelling van de feniks hier. De schetsmatige schildering van de vogel zou zo passen in een archeologisch museum, waar we prehistorische grotschilderingen of beschilderde vazen uit de klassieke oudheid tegenkomen.
Het doek is echter geen muur in een grot of amfoor, maar een hand – that’s something new. Hagenaar wil er zelf niet teveel over vertellen, omdat hij hoopt dat je er je eigen fantasie en associaties op los kunt laten. Het doet ons in ieder geval meteen denken aan vroeger, toen wij in het donker schaduwspelletjes speelden en met behulp van onze handen en een beetje maanlicht vogels op de muur lieten verschijnen. Best magisch, net als deze tijd van het jaar.
Tekst: De Kunstmeisjes
