AMIE DICKE – interview en nieuwe editie

Wij zijn dol op Amie Dicke haar snijwerken en vreemde uitsneden uit modemagazines waarin kanteling, beeldrijm en uitvergrote rasters een grote rol spelen. We zijn dan ook heel blij dat Amie een nieuwe speciale editie maakte voor We Like Art.

Amie Dicke, portret: Anne Lakeman

Onlangs opende de solotentoonstelling ONE-LINER bij de bijzondere galerie EENWERK in Amsterdam. Een prachtige afgewogen presentatie met nieuw werk van Amie Dicke. De bijzondere architectuur en de precieze uitgekaderde werken versterken elkaar. Speciaal voor deze tentoonstelling maakte Dicke twee nieuwe grote werken op aluminium. Deze fotowerken lijken losjes te zijn uitgesneden met 1 lange lijn. We raden je absoluut een bezoek aan! De tentoonstelling is t/m 11 januari 2020 te zien.

 

Amie Dicke bij EENWERK

We bezochten Amie in haar atelier in Amsterdam, een mooie verscholen plek in een oud pand met hoge plafonds. Via een deur in haar studio sta je ineens bij het altaar van een enorme kerk, een wonderlijke sensatie.

De wanden, tafels en vloer liggen vol knipsels en aanzetten tot nieuwe werken. Visuele raadsels en close ups van modellen die een bijzondere gevoeligheid voor beeld verraden. Tijdschriftfoto’s verhuld met make-up, doorboord met spijkers, deels weggeschuurd, fijntjes opengesneden … een laboratorium van analoge en lucide beeldbewerking.

 

Atelier Amie Dicke

Hoe vond je destijds als jonge kunstenaar je eigen geluid?

Ik vond onlangs een briefje terug, geschreven op de basisschool groep 8. We kregen de vraag waar we onszelf zien over 10 jaar en wat we willen worden. Ik schrijf dat ik fotoregisseuse wil worden. Een zelf bedacht beroep, maar ik geloof dat ik het geworden ben. Ergens was ik altijd al gegrepen door beeld en het kijken van kleins af aan.

Op mijn 17e ging ik naar de kunst academie en daar word je meer geleerd over kunst en kunstgeschiedenis en verschillende technieken et cetera. Toen ik begon aan het eindexamen voelde ik heel sterk de vraag: Waar sta ik? Met alles wat me is voorgegaan, wat heb ik toe te voegen?

 

Amie Dicke, How sweet is the space between my legs (2000), suiker en marsepein

Eigenlijk heb ik die vraag vrij letterlijk vormgegeven door mijzelf een houding te geven of beter gezegd een positie te creëren. Ik heb voor mijn afstudeerwerk twee beelden gemaakt van de ruimte tussen mijn benen (van voeten tot kruis). Deze beelden waren van marsepein en suiker. Eentje breed staand, de ander met de voeten dichtbij elkaar en een smallere tussenruimte.

Deze beelden bestaan niet meer. Verzakt en gesmolten. Maar in die werken zat al veel wat me nog altijd bezighoudt. Namelijk aanwezig en afwezigheid, tussenruimtes, contouren, lichaam en houdingen en fragiliteit.

 

 

De tijd na je studie in New York is ook heel belangrijk voor je geweest begrepen we?

In 2001 een jaar na mijn afstuderen ben ik naar NY verhuist en heb ik daar gewoond. In die periode ben ik begonnen met de snijwerken uit modetijdschriften. Deze werken kregen vanaf 2003 veel aandacht en toen nam mijn carrière een vlucht.

Ik heb veel van NY geleerd en het heeft mij veel laten zien en inzien op het gebied van verlangens, ambities, wensen, verleiding, eenzaamheid en leegte. Allemaal verwerkt in de snijwerken van toen – en sinds een jaar of twee maak ik af en toe weer een snijwerk. Ik kreeg er ineens weer behoefte aan ze te maken. Er zit een vloeibaarheid in die ik mistte.

 

 

Kun je voor ons je atelier omschrijven?

Ik zit in een voormalige sacristie van een kerk in Amsterdam. Ik kan vanuit het atelier zo het altaar oplopen. Maar meestal is de kerk in gebruik voor optredens of bruiloften en partijen.

Mijn ruimte is hoog en lange muren die bedekt zijn met beelden. Printjes, test-werk, werk, objecten, sculpturen etcetera. Ook de vloer ligt vaak bezaait met tijdschriften, uitgescheurde pagina’s en knipsels. Soms moet ik op mijn tenen tussen de beelden door lopen om er niet op te staan.

 

Amie Dicke bij het altaar pal naast haar studio

Werk je graag met muziek of in stilte?

Stilte klinkt streng. Zo ervaar ik het niet en vroeger had ik vaker muziek aan. Maar tegenwoordig merk ik dat het me afleid van wat het beeld zegt. Muziek heeft een andere frequentie. Dus het liefst stem ik af op die van het beeld waar ik naar kijk.

Hoe ziet je gemiddelde werkweek er uit?

 Maandag en dinsdag zijn vol – gevuld van ochtend tot avond – lange dagen voor in en om het atelier. Woensdag is altijd een korte dag en haal ik mijn dochter van school. Donderdag en vrijdag zijn gewone werkdagen. Verder werk ik ook vaak in de weekenden.

 

Amie Dicke, studioshot

Eigenlijk elke dag moet ik ermee bezig zijn. Beeld kijken, zoeken, vinden, opmerken, en uitproberen. Of het nu op Instagram is of in een antiquariaat of op straat. Kijken en verbanden leggen en dus ook elke dag oefenen/spelen/kijken (het is net als een instrument).

 

Amie Dicke bij EENWERK 2019

Kun je ons iets vertellen over hoe je in het algemeen begint aan een nieuwe reeks werken?

Meestal is het er al voordat ik het begin. Ik verzamel dan bijvoorbeeld veel beelden waar ik een detail van wil fotograferen, of ik denk iets te zien wat ik wil pakken, en langzaam bouwt zich dan een stapel op van boeken, kranten en uitgeprinte screenshots.

Wanneer ik dan afspreek met de fotograaf – of wanneer ik sommige delen laat scannen en weer uitprint – zie je ineens verbanden en associaties of noem het thema’s die er eigenlijk al heel duidelijk in liggen. Dit gaat nooit met opzet, het is vanzelfsprekend. Het meeste werk zit ‘m vooral in de selectie daarna. Het editen en kiezen van wat elkaar versterkt of welk ritme of welke vorm er zich aandient.

 

Amie Dicke, Atelier Wall

Je werk is heel uiteenlopend, als terugkerende methode gebruik je allerlei manieren om foto’s te bewerken, aan te passen en soms haast aan te vallen. Vaak is je bronmateriaal fotografie in modeglossy’s. Wanneer leent een beeld in die magazines zich voor een ‘ingreep’?

Dat zit ‘m in de houding, of iets wat buiten het bedoelde ligt, een plooi, een lichtval op een schouder, een tussenruimte, een blos of hoe het haar valt. Eigenlijk spreekt het beeld het uit. Soms duurt het even voordat ik weet welke wijze het best is. Soms scan ik een beeld en ligt het een jaar of twee te wachten voordat ik ermee aan de slag ga. Veel wordt ook afgekeurd. Heel veel.

 

Amie Dicke bij EENWERK, 2019

Je gebruikt in je werk ook vaak uitsneden uit magazines waarin kanteling, beeldrijm en uitvergrote rasters een rol spelen.

Dit zijn details genomen (gefotografeerd of gescand) uit bestaande beelden. Vaak zie je dus een print-raster van het drukwerk van het tijdschrift of het boek. Soms ook het raster van het beeldscherm waar ik ook wel eens van fotografeer. Eigenlijk zijn deze details uitsneden. De camera is vlijmscherp. Alles wat eromheen zat is weg. Dit klinkt logisch, toch is de camera een enorm vreemd gegeven en de foto een bevroren vervreemd moment.

 

Atelier Amie Dicke

Deze details print ik uit hang ik op. Soms bedekken ze de hele muur van mijn atelier. En dan begint het kijken, staren en selecteren. Welke spreken voor zich, welke zijn niet sterk genoeg. En zo begint een serie. Een rij, een zin van beeld. De kanteling pas ik vaak toe omdat het ons even anders laat kijken naar iets wat je al kent. Je ziet vaak beter de vorm. Zodoende kan iets gewoons ineens bijzonder worden en laat het zich van een andere kant zien.

 

Amie Dicke, Pelican (2019) bij EENWERK

Je manier van kijken en beelden maken is heel associatief, dat is mooi te zien op je Instagram, hoe ervaar je dit zelf?

Ik kan niet anders, dit gaat zelfs met mijn ogen dicht.

Wanneer is een werk voor jou af?

Wanneer het beeld na de bewerking het overneemt. Wanneer het ineens op zijn plaats valt. Dus dat je iets doet met een beeld, iets weghaalt of toevoegt door weg te halen en dat het dan ineens iets anders vertelt.

 

 

Je hebt binnenkort een solotentoonstelling in Los Angeles, wat ga je daar laten zien?

Mijn series ontstaan langzaam en door de tentoonstellingen en jaren heen breiden ze zich uit en begin ik ook lijnen te zien. In LA laat ik meer van de HANDLE serie zien: Foto’s van hoe ik mijn hand voor een afbeelding hou of hoe ik een beeld vast hou.

Ook komt er vervolg van de detailbeelden. Drie om precies te zijn. Ik zie het als een volgende regel. Van een verhaal wat zich langzaam ontvouwt. En ik laat ook twee nieuwe ONE-LINERS zien (werken op metaal – opengemaakt in een lijn waarna ze openvallen).

 

 

Wat zijn je plannen voor de nabije toekomst?

Na LA richt ik me op een bijzonder project in Marokko dat gaat over vrouwen en het knopen van kleden. En er moeten op nieuwe werken voor een kunstbeurs in NY.

Heb je zelf thuis werk van collega kunstenaars?

Jazeker dat heb ik. Ik omring mij graag met beeld. Ik hou van beweging en hou van wat een beeld of een object in huis kan doen. Soms moeten er dingen geschoven worden, soms verhangen. Maar alles spreekt met elkaar.

 

Knuckles Kiss, Amie Dicke (2019), speciale We Like Art editie

Kun je iets vertellen over de speciale editie die je voor ons maakte?

Dit is een detail opname, ik maakte het heel recent uit een tijdschrift wat ik al meer dan 10 jaar in mijn atelier heb liggen. Toen ik het weer eens inkeek zag ik het ineens. Die ruimte tussen de vrouw en haar pose. Het was daar al die tijd en lag te wachten om gezien te worden.

Het is wonderlijk wat er allemaal aan ons voorbij gaat. Je kunt zeggen dat dit werk in een ogenblik was gemaakt, maar het heeft toch tien jaar op zich laten wachten.

Amie Dicke, Knuckles Kiss (2019), speciale editie in lijst

Amie Dicke studeerde aan de Willem de Kooning Academie in Rotterdam (1995-2000). Dicke soleerde in onder andere GEM (Den Haag), Anat Ebgi gallery (Los Angeles), Stigter Van Doesburg (Amsterdam) en Peres Projects (Berlijn). In januari opent een solotentoonstelling in Los Angeles bij Anat Ebgi en later in 2020 toont ze werk op de Armory Show in New York.

In de reeks Hollandse Meesters maakte regisseur Saskia Vredeveld een bijzonder atelierportret. Ook leuk om te zien, een uitgebreid foto-interview uit 2012 met Amie Dicke op Freunde von Freunden.

  • Amie Dicke

    Knuckles Kiss (2019)
    € 550,-