MICHIEL HOGENBOOM | The Pacific Has No Memory

In de afgelopen maanden werkte Michiel Hogenboom aan een nieuwe reeks schilderijen. Op ons We Like Art kantoor tonen we 3 monumentale doeken en een nieuwe editie in een uitgesproken kleurenpalet. De balancerende houdingen van surfers staan centraal, als antieke beelden in de branding.

Voor het eerst tonen we in Amsterdam op ons We Like Art kantoor een aantal grote doeken. Dat blijkt heel goed te kunnen. De schilderijen van Michiel Hogenboom knallen je tegemoet, de afgebeelde surfers doen denken aan helden en heldinnen gebeeldhouwd door oude Grieken. Ze gaan hun eigen gang in een soort tussenwereld, een limbobestaan van transparante olieverf in vlammende blauwen, gelen en groenen.

 

Tentoonstelling Castellvm Aqvae, Bloemendaal 2018 (foto: Natascha Libbert)

Waar ben je opgroeid en opgeleid?

Ik heb in mijn jeugd in Oegstgeest en Meppel gewoond, ben opgeleid als Bestuurskundige aan de Universiteit Leiden en heb daarna de Rietveldacademie in Amsterdam afgerond.

Hoe begin je aan een nieuw werk?

Ik verzamel al jaren foto’s van onderwerpen waar ik warm voor loop: baadsters, vissers, koppen van outdoorfiguren etcetera. Vroeger uit allerlei wonderlijke tijdschriften, nu staan op mijn bureaublad diverse mapjes per onderwerp die steeds voller raken.

 

Michiel Hogenboom met Power of Ten (2020), 200 x 300 cm

Ik ben al heel lang in de ban van de houdingen van surfers. Het is nog goed zoeken wat interessant is, dynamische sportbeelden en big wave surfers zijn niet echt aan me besteed. Ik verzamel vooral beelden van de silhouetten van longboard surfers, het ballet van de lichtvoetige dansers intrigeert me.

Sommige foto’s hebben iets magisch, als ze raken aan beelden van krijgers, goden en atleten uit de klassieke tijd, dan lenen ze zich voor de aanzet van een schilderij, als vertrekpunt. Al schilderend raakt het schilderij meestal een eind verwijderd van het oorspronkelijke fotobeeld. Maar bijna elk nieuw werk begint met een silhouet in potlood.

 

Power of Ten (2020), olieverf op linnen, 200 x 300 cm

Bestaat er voor jou zoiets als een gemiddelde werkdag qua indeling en bezigheden?

Vroeger wel ja, toen had ik een heel ritueel om tot schilderen te komen. Ik was 10 jaar lang een echt atelierdier. Tegenwoordig ben ik op mijn atelier veel praktischer en meer doelgericht bezig. En korter – wat misschien gezonder is vanwege de terpentinelucht, want die is niet te harden.

Het blijft zo dat je in een opwelling meestal de beste dingen maakt. En dat de randvoorwaarden daarvoor onveranderd zijn: opzwepende muziek en een soort van balorige, haast zorgeloze houding, en liefst werkend aan meerdere doeken tegelijk. Maar eerlijk gezegd gaat er nog heel wat tijd zitten in kijken en mijmeren.

 

Michiel Hogenboom

The Pacific Has No Memory (2020)

Kun je voor ons je atelier omschrijven?

Ik werk in het voormalige postkantoor van Nieuw Vennep, vanuit Haarlem waar ik woon een half uurtje rijden. In de hoge ruimte waar vroeger de post gesorteerd werd, formaat kleine gymzaal, heb ik een schuine wand getimmerd van 4 bij 6 meter. Op deze witte wand kan ik na een dag drogen zien wat ik gedaan heb. De schilderijen liggen doorgaans op de vloer als ik aan het werk ben. En meestal is de verf te nat om de werken meteen overeind te zetten na een schildersessie.

 

Atelier met Fleeting (2020)

Je bent ooit bekend geworden met een serie werken over vissers die met een soort trots en bravoure poseren. Gaan deze werken met surfers als onderwerp over een zelfde bravoure of zijn deze werken meer gerelateerd aan lichaamshoudingen zoals bij de badende vrouwen?

Deze nieuwe werken gaan inderdaad minder over bravoure en ook niet zozeer over kijken en opgemerkt willen worden of zoals bij de baadsters: je onbekeken wanen. Maar net als bij de reeks schilderijen van vissers gaan deze werken van surfers over de zee en over euforie en de verhevigde ervaring. Over opgetild zijn in het moment. ‘The Blessed Church of the Open Sky’ wordt die gemoedstoestand wel genoemd.”

 

Detail van Zig Zag Wanderer (2020), olieverf op katoen, 125 x 180 cm

Ik voel nu meer dan voorheen de behoefte om de balancerende figuren in een wereld te plaatsen. Voor mijn gevoel zijn deze surfers niet zozeer sporters maar los gezongen eenzame heroïsche figuren die aan de rand van de wereld een kortstondig moment van euforie beleven.

 

Surfers @ Castellvm Aqvae (2018)

Wanneer is een werk voor jou af?

 Ik hou er altijd van als schilderijen een beetje uit de bocht vliegen, net als bij een stuiterende gitaarsolo. Niet elk schilderij leent zich daarvoor, maar ik geniet zelf altijd van ongerijmde partijen in het werk van schilderende collega’s. Dat kunnen ook hele domme oplossingen zijn waar je je bijna voor geneert – of heel uitgesproken kleurcontrasten – of de gekte van vlugge en vuige kwaststreken.

 

Michiel Hogenboom, Fleeting, 215 x 150 cm

Kun je iets vertellen over Fleeting (2020)? Hoe kwam je tot dit grote schilderij?  

Ik heb meerdere schetsen gemaakt van deze surfer, pas toen ik op dit doek bij haar contouren een achtergrond van geel en groenblauw had gemaakt zag ik hoe het opgelost kon worden. Ik heb dit werk qua kleurstelling afgekeken van Matisse die meerdere werken heeft gemaakt in een mix van kobalt turkoois, kobalt blauw, roze en dit rare geel. Hij wist sowieso als geen ander kleuren uit te spelen. Veel van zijn werken blijven hierdoor krankzinnig fris en actueel.

 

Detail Fleeting (2020)

De surfer geeft zich over aan een zorgeloos verlangen in haar spel met de golven. Het zijn situaties waarbij het oké is om jezelf te verliezen. De schilderkunst biedt ontsnapping naar een wereld naast de onze, is dat niet heerlijk?

 

3 Surfers @ We Like Art Office, oktober 2020 (foto: Peter Cox)

Hoe voelt het om deze schilderijen vanuit je atelier nu in ons kantoor te zien hangen?

Het is heel tof om de werken hier bij elkaar te zien. En mooi om te zien dat in onze niet al te grote ruimte prima monumentale schilderijen kunnen hangen. Ik verwacht dat in deze Corona-tijd vooral virtueel bezoek en denk dat de reacties vooral digitaal zullen zijn.

Toch hebben we elke week best wat aanloop van klanten die hun aankoop komen ophalen en zijn we op afspraak te bezoeken. Dus wie weet wie het nog live gaan zien.

Misschien dat iemand die dit leest over een paar maanden een hele reeks van deze nieuwe schilderijen wil tonen? Haha – ik hou me aanbevolen. 😉

 

Zig Zag Wanderer (2020), olieverf op katoen, 125 x 180 cm

Michiel Hogenboom en Carolien Smit zijn de gangmakers van We Like Art. Michiel is ook kunstenaar en werkt sinds zijn afstuderen aan de Rietveldacademie in 1998 aan een bijzonder oeuvre. Aanvankelijk schilderde hij monumentale portretten van buitenmannen in series als Great Outdoors en vissers in de reeks Saltwaterbleeders, de laatste jaren schilderde hij vooral baadsters (Echo Beach). Sinds 3 jaar werkt hij aan een serie schilderijen over surfers.

 

 

De schilderijen van Michiel Hogenboom zijn vertegenwoordigd in tal van kunstcollecties, zoals het Drents Museum, Assen, AVL NKI Ziekenhuis, Amsterdam, de ABN AMRO kunststichting, Amsterdam, ACHMEA collectie, Zeist, AEGON kunstcollectie, Den Haag, AKZO Nobel Art Foundation, Amsterdam, De Nederlandsche Bank, Amsterdam, KRC Collection, Wassenaar, Rechtbank Amsterdam en het Universitair Medisch Centrum, Utrecht.

 

In de bijzondere Instagram-reeks Open Up van de Akzo Nobel Art Foundation maakte Cato Hogenboom onlangs een videoverslag van haar bezoek aan het atelier van haar vader. De video is heel vaak bekeken, waarschijnlijk is de hilarische ondervraging daar debet aan. Je bekijkt hem hier: link.

 

Check de SPECIALE EDITIE in onze webshop:

  • The Pacific Has No Memory (2020)
  • 68 x 55 cm, piezografie/hoogwaardige pigmentdruk, editie 20 (+ 4 Artist Proofs).
  • Prijs: € 650,- (incl lijst met artglass)

 

  • Michiel Hogenboom

    Michiel Hogenboom

    The Pacific Has No Memory (2020)
    € 650,-

  • Michiel Hogenboom

    Power of Ten (2020)
    € 10000,-

  • Michiel Hogenboom

    Zig Zag Wanderer (2020)
    € 6000,-