Obscene abstractie, zei iemand een keer tegen de kunstenaar. Dat is mooi gevonden bij haar werk, tenminste, met de toevoeging dat Emmerich altijd een schilderkunstige intimiteit op het oog heeft. Ze vraagt zich af: “hoe kan een schilderkunstige ruimte fysieke nabijheid en diepte oproepen; raken aan een idee van verlangen?”
Hadassah Emmerich @ De Garage, Mechelen (foto: Hugard & Vanoverschelde)
Haar werk gaat over exotisme, seksualiteit en het geijkte beeld van vrouwen in de reclame en in de kunst. Haar verstilde en gestileerde abstracties spelen een slim spel met ons als kijkers. Hadassah Emmerich deconstrueert en reconstrueert; ontleedt en voegt samen. Opgetrokken knieën, geplooide benen, billen en de ruimte ertussen kunnen zich gaan herhalen als zelfstandige fragmenten. Het worden sjablonen zoals in reclame en de Pop Art zoals we die zagen bij onder meer Tom Wesselman.
Hadassah Emmerich @ De Garage, Mechelen (foto: Hugard & Vanoverschelde)
Hadassah Emmerich (Heerlen, 1977) woont en werkt in Brussel. Haar werk is te zien geweest in talloze tentoonstellingen in binnen- en buitenland. Haar werk is onder meer aangekocht door het Bonnefantenmuseum in Maastricht, Schunck Heerlen, Haags Gemeentemuseum, Fries Museum Leeuwarden, Museum Voorlinden in Wassenaar, Museum voor Moderne Kunst Arnhem en door de Rabobank kunstcollectie.
We vroegen Hadassah naar haar werk, atelier en de reeks werken die ze voor We Like Art maakte.
Kun je iets vertellen over je atelierruimte in Brussel? Hoe is het om in Brussel te werken?
Ik huur sinds een paar jaar een ruim atelier in de wijk Sint Gillis, een voormalige dansstudio. Het is een industriële ruimte, die aansluit bij het fysieke en mechanische aspect van mijn werk. De grootste troef aan deze ruimte is dat ik er een monumentale muur heb van 8 meter breed bij 4 meter hoog.
Hadassah Emmerich, COLD SHOULDER SERIES (2016), Museum Voorlinden
Brussel is een stad die ik nog elke dag beter leer kennen, het eclectische en soms chaotische stadsbeeld vind ik visueel erg inspirerend. Ik ben er niet persé in mijn comfort zone en dat houd me op een positieve manier alert en op mijn quivive. Op kunstgebied gebeurt er veel, er is een breed circuit van projectruimtes tot grote internationale galerieën.
Hadassah Emmerich in haar atelier (foto: Teri Romkey)
Hoe ziet je gemiddelde werkdag eruit?
Ik werk vrij gedisciplineerd; meestal sta ik tegen 09:00 in het atelier, en werk door tot een uur of 17:00. In de avond werk ik thuis op de computer aan nieuwe ideeën voor mijn werk. In periodes met deadlines ga ik soms ook in de avond terug naar het atelier.
Je werkt graag aan reeksen schilderijen die onderling verwant zijn. Kun je hier iets vertellen over dat seriematige werken?
Voor een tentoonstelling of project ontwikkel ik eerst een inhoudelijk plan waarrond ik vervolgens de individuele werken begin te bedenken/ontwerpen. Niet alleen zijn de werken inhoudelijk verwant, in sommige series herhaal ik letterlijk hetzelfde motief in verschillende kleurstellingen. Het herhalen van een motief staat me daarbij toe dat ik aan de inhoudelijke thematiek een kleurenonderzoek kan koppelen. Ik vind het zeer interessant om een motief in bijvoorbeeld koele tinten naast eenzelfde werk in tropisch aandoende kleuren te plaatsen, en welke connotaties dit vervolgens opwekt.
The Harvest (2021), CENTRALE for contemporary art, Brussels, Acrylic and printing ink on wall, 2.500 cm x 400 cm, fotograpie: Hugard & Vanoverschelde
Ook lijkt het alsof je je graag verhoudt tot een schilder als Leger, maar dan misschien meer abstract en met een erotische ondertoon?
Inderdaad heb ik in recent werk middels visuele ‘quotes’ aan het werk van Leger gerefereerd. Zo heb ik in Cold Shoulder Series (2016) een referentie gemaakt naar Leger’s vrouwelijke haardossen die meestal bestaan uit een zwarte egale vorm met enkele highlights. Omdat Cold Shoulder Series een ‘exotische’ verpakking voor haarverf uit Curaçao als uitgangspunt heeft, vond ik de haardossen erg geschikt om te integreren.
Een werk uit de Cold Shoulder Series, inkt, olieverf, oil stick en block print op linnen, 270 x 190 cm
In mijn werk zijn de haardossen in verschillende tinten zwart herhaald, en de highlights versterkt tot een soort ‘tubelights’. Zoals ik eerder zei zit er een industriële kant aan mijn werk, en Leger’s manier van lichamen representeren, als een soort gestileerde ‘machines’, sluit daarbij aan. Het erotische aspect, dat voor mij inhoudelijk gerelateerd is aan het exotisme en pop art, wordt binnen mijn werk tot een soort subversief ornament.
Futurist Females (2019), olieverf op linnen, 105 x 145 cm (foto:Hugard & Vanoverschelde)
Hoe kwam je tot je bijzondere manier van werken met vinyl? En hoe gaat het precies in zijn werk?
Druktechnieken, met name hoogdruk, heb ik vanaf het begin binnen mijn schilder- en tekenwerk geïntegreerd. Een aantal jaar geleden ben ik begonnen om schilderen en drukken samen te brengen binnen één beeld, waarbij het schilderen op/met sjablonen die ik vervolgens afdruk op doek, papier of de muur, steeds autonomer is geworden.
Hadassah Emmerich @ Garage, Mechelen (foto:Hugard & Vanoverschelde)
Sinds een paar jaar bouw ik mijn composities op voorhand op via de computer. Vervolgens zet ik deze compositie over op vinyl, zodat ik er sjablonen van kan snijden. Na het mengen van de kleuren –die ik voor het grootste deel ook al op voorhand bepaal- kan ik de sjablonen inrollen met verf en vervolgens afdrukken.
Wandschildering Nederlandse Ambassade in Jakarta (foto: Carel de Groot)
Afgelopen najaar werkte je aan een grote wandschildering in de Nederlandse Ambassade in Jakarta. Hoe heb je dit ervaren?
Het was een fantastische ervaring! Zowel om voor een tijdje in Jakarta te zijn -een waanzinnige stad- maar ook om in een omgeving zoals een ambassade te werken, die een geheel eigen wereldje is.
Daarnaast was het bijzonder om terug te komen op deze ambassade aangezien ik er 12 jaar geleden ook een monumentale wandschildering maakte, maar dan in het centrale trappenhuis. Deze schildering is er nog steeds, en het was een interessante uitdaging om te zien hoe mijn nieuwe werk de relatie met het oude werk zou aangaan. Op sommige plekken raken de schilderingen elkaar letterlijk, en daar zie je dat het werk ondanks het tijdsverschil toch bij elkaar aansluit.
Hadassah Emmerich, Cross Legged IV
Je maakte een prachtige editie voor We Like Art. Of eigenlijk 2 werken, een reeks boezems en een reeks die Cross Legged heet. Wat wil je over deze beelden kwijt?
Deze werken sluiten aan bij mijn recente werk waarbij ik het vrouwelijk lichaam als ‘object’ centraal zet, en zijn in principe geen editie maar een serie monoprints – het motief is hetzelfde maar de uitwerking verschilt per werk. Met name wat betreft het representeren van het lichaam (of lichaamsdelen) levert dat interessante variaties op wat betreft huidskleur, textuur en licht/schaduw.
Hadassah Emmerich, Boezem III
Kun je ons iets vertellen over hoe je begint aan nieuw werk/nieuwe serie?
Ik zoek op internet, in boeken of magazines naar interessante beelden van lichamen en lichaamshoudingen. Zo werkte ik in 2016 aan een serie schilderijen die het (vintage) fotoboek ‘Nus Exotiques’ van Paul Fachetti als uitgangspunt had. De (exotische) modellen waren allemaal in zwart wit gefotografeerd, met een sterk licht/donker contrast.
Hadassah Emmerich XI. Lessons in Acceptance (2016), 77 x 74 cm, monoprint, inkt en olieverf op papier
De politiek incorrecte lading van deze beelden staat in sterk contrast met hun schoonheid en sensualiteit, en deze spanning vind ik interessant. Uiteindelijk heb ik de tentoonstelling waar ik deze werken toonde ‘Contre-Jour’ genoemd, zoals de gelijknamige belichtings-techniek. In plaats van ‘tegenlicht’ zou je dit ook kunnen vertalen met ‘tegen de dag’, hetgeen ik weer toepasselijk vind gezien de politiek incorrecte lading van deze beelden.
Hadassah Emmerich @ De Garage, Mechelen (foto:Hugard & Vanoverschelde)
Wanneer is een werk voor jou af en geslaagd?
Omdat ik mijn werken voor een groot deel op voorhand bedenk en ontwerp, weet ik in principe wanneer het klaar is, namelijk wanneer ik mijn ontwerp succesvol heb kunnen omzetten in een versie van verf op doek/papier of de muur. Ondanks dat blijft het maakproces toch voor een deel onvoorspelbaar – de schaal blijkt anders uit te vallen dan ik dacht, of de verf gedraagt zich toch opeens anders dan eerst. Er blijven dus altijd verrassingen bestaan, die het uiteindelijke beeld ook meer leven geven.
Hadassah Emmerich @ De Garage, Mechelen (foto:Hugard & Vanoverschelde)
Wat zijn je plannen voor de nabije toekomst?
Tot 26 mei is mijn solotentoonstelling The Great Ephemeral Skin te zien bij De Garage, Mechelen. Momenteel maak ik een nieuw groot werk voor The HISK Connection, een groepstentoonstelling in KANAL Brussels (opening 23 mei), en daarnaast is mijn werk binnenkort in een groepstentoonstelling bij Gerhard Hofland te zien, samengesteld door Koen Doodeman.
Hadassah Emmerich, Boezem I, in lijst
Speciaal voor We Like Art maakte Hadassah Emmerich een aantal unieke monoprints, ze zijn zeer scherp geprijsd. De multiples zijn allemaal anders qua kleurstelling en uitwerking, je kunt ze zien in onze webshop.
- Legs Sideways I t/m V (2019), 30 x 21 cm, inkt en olieverf op papier, monoprint, € 500
- Boezem I t/m IV (2019), 42 x 30 cm, inkt en olieverf op papier, monoprint, € 950
- Lessons in Acceptance (2016), 77 x 74 cm, monoprint, inkt en olieverf op papier, € 1.500
