Het begon allemaal met een fotoserie over identiteit. ‘Ik ging de stad in en fotografeerde wat ik tegenkwam. Soms trof ik binnen vijf minuten zeven mensen in een rode jas. Dan concentreerde ik me die dag dus op mensen in rode jassen. Of met een mobiele telefoon aan het oor. Of met een petje op. En dat ben ik blijven doen.’
Zo ontstond een uitgebreide verzameling ‘fotonotities’, die de basis vormen voor series, portretreeksen van stedelijke passanten. Uitgangspunt vormde de gedachte dat we gevormd worden door onze omgeving: door opvoeding, mode, samenleving. Hoewel we onze uiterste best doen om ons van elkaar te onderscheiden, vertoont ons gedrag een grote eenvormigheid. Raadselachtig, vindt Eijkelboom.
Inmiddels heeft Eijkelboom een enorme internationale staat van dienst. Hij was lange tijd bekender met zijn werk in het buitenland dan in eigen land. Zo nam hij prominent deel aan de afgelopen editie van Documenta. Gelukkig is zijn werk nu ook met een museale solo in Nederland bekroont. Zijn werk is tot en met 7 januari 2018 in het Fotomuseum Den Haag te zien: Identiteiten 1970 – 2017.
Bij DWDD werd hij onlangs geïnterviewd, zelden zagen we een kunstenaar zo volmaakt op zijn gemak aan tafel. Erg leuk en inzichtelijk om terug te kijken.
Hier op de site een werk uit een serie waarin hij mannen en een enkele vrouw gekleed in T-shirts en jacks met een doodskop erop fotografeerde. Zes van deze ‘Skulls’ bracht hij samen in dit werk.
Van Hans Eijkelboom werd een fraai videoportret gemaakt in de reeks Hollands Meesters door regisseur Ramon Maria Gieling.
