Spitting Lyrics @ We Like Art 2023
Michiel Hogenboom (Oegstgeest, 1967) werkte in de afgelopen jaren onder meer aan een serie schilderijen met inkt op linnen en acrylverf op katoen – de beelden zijn losjes gebaseerd op paparazzi- en voyeurfotografie.
Het afbeelden van vrouwen die zich onbespied wanen is een oud gegeven in de schilderkunst. Denk bijvoorbeeld aan de baadsters van Rembrandt (Bathsheba en de badende vrouw) of aan Bonnard en Degas die virtuoos de intimiteit van het baden, afdrogen en haren borstelen in hun werk een plek gaven. Niet met de blik van de partner of echtgenoot maar met de steelse blik van de kunstenaar.
Atelier Michiel Hogenboom 2023
In de serie Echo Beach gebruikt Hogenboom mediabeelden als vertrekpunt, beelden die met een paar muisklikken te bereiken zijn. De blik op de vrouw die zich onbekeken waant is inmiddels al lang niet meer het exclusieve domein van partners en kunstenaars. Voyeuristische beelden zijn heel gangbaar geworden.
Na Echo Beach ontstond een reeks werken over de houdingen van surfers. Hogenboom:
“Ik ben al heel lang in de ban van de houdingen van surfers. Het is nog goed zoeken wat interessant is, dynamische sportbeelden en big wave surfers zijn niet echt aan me besteed. Ik verzamel vooral beelden van de silhouetten van longboard surfers, het ballet van de lichtvoetige dansers intrigeert me.
Satellites Are Spinning (2023), 75 x 55 cm
Sommige foto’s hebben iets magisch, als ze raken aan beelden van krijgers, goden en atleten uit de klassieke tijd, dan lenen ze zich voor de aanzet van een schilderij, als vertrekpunt. Al schilderend raakt het schilderij meestal een eind verwijderd van het oorspronkelijke fotobeeld. Maar bijna elk nieuw werk begint met een silhouet in potlood.”
Michiel Hogenboom tijdens het inrichten bij Castellum Aquae in Bloemendaal
De vrouw die zich in de publieke ruimte onbespied waant in een intiem moment – voor public figures anno 2015 is het vrijwel een illusie. Paparazzi produceren op industriële schaal een stroom van beelden van celebrities in hun vrije tijd. Beelden van badende filmsterren en artiesten fungeren als clickbait op veel gelezen blogs, de vaak gênante strandposes van sterren als teaser op covers van mainstream tijdschriften.
Echo Beach 2017, galerie Jan van Hoof, foto: Peter Cox
Nieuwsgierigheid en de ranzige geur van sensatie, vaak hand in hand met leedvermaak, zijn de vaste ingrediënten van privémomenten die online rondgepompt worden. Deze vrije toegang tot privésituaties zie je ook terug op tumblrs en blogs die zich bezig houden met het begluren van ‘gewone mensen’.
Echo Beach 2017, Michiel Hogenboom, foto: Peter Cox
Hogenboom neemt in de serie Echo Beach moreel geen stelling, maar toont de ongemakkelijke poëzie achter de geschonden privacy. Achter het gluren en stalken schuilt een teder ballet van ongedwongen poses. De vaak monumentale doeken met grote partijen gewassen inkt of acrylverf gaan over onvrijwillige intimiteit en over de medeplichtige blik van de kijker, maar misschien vooral over de soevereine baadster.
In de Shop kun je een aantal werken zien en bestellen. Of stuur ons een mail als je meer wil zien. Op zijn website www.michielhogenboom.com zie je meer beeldmateriaal.
Michiel Hogenboom, tentoonstelling Castellvm Aqvae, Bloemendaal, 2018 (foto’s Natascha Libbert)
De schilderijen van Michiel Hogenboom zijn vertegenwoordigd in tal van kunstcollecties, zoals het Drents Museum, Assen, AVL NKI Ziekenhuis, Amsterdam, de ABN AMRO kunststichting, Amsterdam, ACHMEA collectie, Zeist, AEGON kunstcollectie, Den Haag, AKZO Nobel Art Foundation, Amsterdam, De Nederlandsche Bank, Amsterdam, KRC Collection, Wassenaar, Rechtbank Amsterdam en het Universitair Medisch Centrum, Utrecht.
Klik voor een beeldvullende online catalogus van de baadsters op Echo Beach.
