Welke thema’s zijn belangrijk in jouw werk?
Mijn werk begint met het stellen van allerlei vragen. Wat is leven? Hoe zit het met de verhouding tussen lichaam en geest? Tussen kijker en beeld? Hoe werkt de verbeelding? Wat is verbeelding? Ik wil altijd een zekere lichtheid in het werk brengen, heldere beelden maken die grote kwesties in zich dragen, maar die toch een bijna kinderlijke nabijheid oproepen.
Waar ben je opgegroeid en opgeleid?
Ik ben geboren in Bloemendaal, opgegroeid in Oss, heb Vrije Kunst gestudeerd aan de academie in Arnhem en later op de Rijksacademie in Amsterdam. Nu woon ik in Amsterdam. Ik heb ook periodes gewerkt in Berlijn en New York. Van 2011 tot 2014 woonde ik in Los Angeles.
Wat inspireert je?
Het zou absurd zijn hier Vincent van Gogh niet te noemen. Sinds 2013 werk ik aan variaties op de verschillende versies van Zonnebloemen in een vaas die hij in 1888 en 1889 in Arles gemaakt heeft. Alle bloemen op die schilderijen zijn geladen met een bijna menselijke uitdrukking: sommige lijken verbaasd, andere vermoeid, of juist vol jeugdige extase. Ze wekken allerlei associaties op. Toen ik ze begon na te tekenen verschenen klokken, lampen, snavels en hijskranen als vanzelf. De serie van inmiddels drieëntwintig schilderijen die ik tot nu toe gemaakt heb laat nog maar een glimp zien van de onvoorstelbare hoeveelheid aan beelden die in de zonnebloemstillevens van Van Gogh besloten liggen.
Maar hoe inspirerend de werken van Van Gogh ook mogen zijn, met zo een geconcentreerde en associatieve blik kun je naar van alles kijken. Een kunstenaar hoeft zich nooit te vervelen. Je kunt naar je schoenen kijken en je afvragen wat je eigenlijk ziet, wat het kleurverloop is, hoe de vormen zich tot elkaar verhouden en wat ze in je oproepen.
Kun je ons iets vertellen over hoe je begint aan nieuw werk? Start je met een idee, een verhaal of een beeld?
Het is heel moeilijk de vragen die ik hierboven stelde op een beeldende manier aan de orde te stellen. Daar kan ik dan ook flink over mijmeren. Ik laat me vaak inspireren door beelden uit de kunstgeschiedenis. Een nieuwe serie schilderijen begint vaak met een snel gemaakte potloodschets. De maskerfoto’s beginnen met een mal van mijn eigen gezicht, van waaruit ik het masker modelleer.
Hoe ziet je gemiddelde werkdag er uit?
Ik schilder altijd met daglicht. Studies maak ik in de avond. In de nacht schrijf ik soms teksten en houd ik me met de meer inhoudelijke en filosofische kant van mijn werk bezig. Als het even kan doe ik het in de ochtend rustig aan.
Kun je voor ons je werkplek/atelier/studio omschrijven?
Ik heb in de loop der jaren van veel verschillende ateliers gebruik gemaakt. Ik werk in series en alle series zijn ergens anders gemaakt. Het is uit nood geboren, maar ik denk dat dit de diversiteit van mijn werk ten goede is gekomen
Kun je 3 ongewone items opnoemen in je studio?
Ik heb een kaars in de vorm van een sneeuwpop. Hij is gemaakt in de jaren dertig, een prachtig klein lachend beeldje dat in al die jaren nooit door iemand is aangestoken.
In New York heb ik ooit een True Mirror gekocht. Het is een kistje met twee spiegels die exact haaks op elkaar gesteld zijn. Hierdoor wordt het spiegelbeeld omgedraaid en kun je jezelf zien zoals anderen je zien. Vooral als je er voor het eerst in kijkt heeft dat een vervreemdend effect. Ik heb het gebruikt om er zelfportretten mee te maken.
Iets anders wat ik kan noemen is mijn gitaar. Ik schrijf liedjes met complexe vingertokkels en moet veel spelen om op niveau te blijven. Daarom neem ik de gitaar soms mee naar het atelier.
Werk je graag met muziek of in stilte?
Sommige onderdelen van het werkproces, zoals het aanbrengen van de grondlagen, zijn meer ambachtelijk en vergen niet zo een diepe concentratie. Dan luister ik graag naar podcasts over actualiteiten, wetenschap of geschiedenis. In andere stadia is concentratie juist heel belangrijk, dan kan het me niet stil genoeg zijn en praat ik hoogstens een beetje in mezelf.
Met welk materiaal werk je graag – is kleurgebruik voor jou belangrijk?
Ik werk zowel in acrylverf als in olieverf. Beiden hebben zo hun voordeel. Acrylverf luistert naar wat ik wil. En het is natuurlijk heerlijk om controle te hebben.
In olieverf werken is heel anders. Alles wat je doet zichtbaar, je moet meer improviseren, reageren op wat je eerder deed. Het is frustrerend dat het zo moeilijk is om in olieverf perfectie te bereiken. Toch werk ik er graag mee. Als je olieverf net met de juiste transparantie aanbrengt krijgt het een geweldig diepe gloed.
Kleur is essentieel in mijn werk. Ik ben voortdurend bezig met het balanceren van kleuren en vormen om een zo groot mogelijke eenheid in het beeld te krijgen, een iconische lading. In Photoshop maak ik studies, van daaruit onderschilderingen en uiteindelijk de toplaag. Een goede (kleur)balans komt zo steeds dichter bij.
Videoportret Wouter van Riessen (2010)
Waar streef je naar in je werk? Wanneer is een werk voor jou af?
Laat ik beginnen met de laatste vraag, die is het gemakkelijkst. Een werk is af als het niet meer verbeterd kan worden zonder het compleet om te gooien.
Mijn werk is gemaakt om er keer op keer naar te kijken. Dat doe ik zelf ook tijdens het maken. Er moet ruimte komen voor een kijker om zich met het beeld te vereenzelvigen. Ruimte maken voor de verbeelding van de kijker is voor mij altijd belangrijk. Alleen door de kijker kan het beeld tot leven komen.
Heb je zelf thuis werk van collega kunstenaars? Waarom?
Ik heb werk van Mattijs van den Bosch, Jaap Kroneman, Gijs Assmann, Daphne Rosenthal, Mark Manders, Michael Kirkham, Kinke Kooi, Koen Vermeule en Serge Onnen. Het zijn allemaal collega’s met wie ik goed bevriend ben. Het is interessant om te zien hoe dicht hun werk bij hun persoon staat. Het is onlosmakelijk verbonden met het beeld dat ik van ze heb. Door kunst kun je heel dicht bij de binnenwereld van mensen komen. Sommige van mijn lievelingskunstenaars zijn al eeuwen dood. Toch voelen ze dicht bij.
