Daphne van de Velde – ‘Moisture Escaping’ – installatie (2020)
“Het is een beetje mijn obsessie geworden – uitzoeken hoe je het platte vlak van de foto een lichaam kunt geven en voelbaar kan maken. Het fysiek voelbaar maken de grens van het lichaam met de ander, kan omschreven worden als de beeldtaal van mijn werk. Met mijn lichaam onderzoek ik deze grens als overgangszone.
Mijn werk komt tot stand in meerdere fasen en lagen. Als basis fotografeer ik mijn lichaam. Vervolgens start het proces van het vervormen van het platte vlak van de foto tot driedimensionale objecten en manipuleer ik de foto van het lichaam, om die abstracte, platte afbeelding weer een fysieke, menselijke kwaliteit te geven.”
Daphne van de Velde, Crushingly Close – Performance still (2020)
Daphne van de Velde ervaart dat we onze huid gebruiken als een grens, als een muurtje om te voorkomen dat andere mensen binnenkomen. Zelfportretten waren haar uitgangspunt, maar al snel ondervond ze de beperkingen van fotografie.
Fotografisch papier wordt de vervanger van de huid, die ze manipuleert en kneedt tot een fotosculptuur. De gebroken fragmenten verwijzen naar lichamelijk contact, dat kan liefdevol zijn of vijandig. Het zijn ervaringen van intimiteit en kwetsbaarheid, van lust en verlangen, van liefde en van pijn.
Daphne van de Velde, Moisture Escaping I (2020), foto-sculptuur installatie, polyester mix aan hanger, water en stalen lekbak, 230 x 40 x 40 cm
“In de experimentele fase bij het manipuleren van de foto ga ik intuïtief te werk. Ik reageer op de kwaliteit van de afbeelding, probeer van alles uit zonder te weten hoe het zal aflopen. Ik maak het beeld driedimensionaal en vervorm het platte oppervlak van de foto als een papieren huid.
Ook breng ik fysieke, menselijke reacties aan in het werk. Ik zoek naar manieren om het beeld te laten zweten, vallen, ademen, omhelzen, pletten, of rood van schaamte te worden. Zo laat ik bijvoorbeeld uit mijn hangende foto in de vorm van een lichaam langzaam zweet druppelen.”
Daphne van de Velde, detail State of Emergency (How beautiful to be II) (2023)
“Ik wil het moment vastleggen van het doorbreken van de huid die je aan de buitenwereld laat zien en de binnenwereld tonen die niet langer verborgen wil en kan zijn. Het gaat mij om het moment van spanning tussen binnen en buiten, het ik en de ander. Tijdens de experimentele fase bepaal ik hoe het beeld het beste werkt; met een video, een performance, een foto’s of een installatie.”
Daphne van de Velde – Room (videostill) (2020) – installatie – multimedia, TV, glazen box, 110 x 63 x 70 cm
“In de performances die ik tijdens mijn exposities doe, zoek ik ook bewust de grens op van dat moment waarbij de binnenwereld naar buiten breekt. In die performances, bewerk ik live materiaal, ik ben zelf onderdeel van het beeld dat ik wil tonen.
Ik omhels bijvoorbeeld een foto met een beeltenis zo groot als mijn eigen lichaam totdat er een sculptuur overblijft. Ik toon tijdens mijn performances nadrukkelijk mijn eigen kwetsbaarheid. De lichamelijke reacties die ik tijdens de performance heb kan ik niet onderdrukken met mijn brein, alles is dan open en bloot zichtbaar, de schaamte, onzekerheid en fysieke reacties van spanning.”
Daphne van de Velde, een still uit de performance ‘Melting’ (2024)
Tijdens de performance ‘Melting’ ligt de kunstenaar op glazen plaat met daarop een laag ijs. De toeschouwers zien de smeltende ijsmassa en het lichaam frontaal van onder af. De kwetsbaarheid van het naakte lichaam, het ongemak van het liggen in het ijskoude ijs maken diepe indruk en zorgen tegelijk voor een bepaalde onrust, of is het ongerustheid? Het ijs vormt een schild, een beschermlaag die langzaam verdwijnt, letterlijk smelt, en de directe huid zichtbaar maakt.
Het werk van Daphne van de Velde is deels autobiografisch. De ambitie van Van de Velde om professioneel danser te worden werd in de kiem gesmoord. Toegelaten aan de dansacademie gaf haar vader geen toestemming. Na een studie architectuur kwam ze alsnog in de kunsten terecht, ze studeerde af aan ArtEZ Arnhem en de Fotoacademie Amsterdam (cum laude). De liefde voor dans is terug te zien in de manier waarop zij haar lichaam inzet in haar kunstwerken. Haar beeldtaal heeft de lichamelijkheid en creativiteit van de contemporaine dans.
De gecompliceerde relatie met haar vader zijn aanleiding voor terugkerende motieven in haar werk, zoals angst, afwijzing, maar ook liefde. Daphne van de Velde verbeeldt in haar kunst het vrouw-zijn in een door mannen gedomineerde samenleving.
Daphne van de Velde, Crossing II (2022), Re-photograph multiple, Print op fine art paper, handgesneden, oplage 20, 28,5 x 21,5 cm
In Crossing II (2022) zien we een gevecht of een liefdesdaad, in het werk van Daphne van de Velde is nooit helemaal duidelijk waarin het lichaam verwikkeld is . Het zijn ervaringen van intimiteit en kwetsbaarheid, van lust en verlangen, van liefde en van pijn. In haar onderzoek draait het om dit spanningsveld.
Daphne van de Velde, making of ‘Dress’ (2022)
Het werk van Daphne van de Velde is t/m 16 juni 2024 te zien in de tentoonstelling Body Talk in Museum Vianen, een groepstentoonstelling met ook werk van Amie Dicke, Katinka Lampe, Bobbi Essers en Carla van de Puttelaar.
Haar was eerder te zien bij onder andere Big Art, Unseen, bij Prospektas Photography Gallery in Litouwen, bij O-68 galerie (Velp) en bij Black Swan Gallery in Brugge.
Daphne van de Velde, Dress (2021), foto sculptuur, print op Kozo Japanese fine art papier
Daphne van de Velde, Crossing I (2022), photocollage en inkt
