ZAIDA OENEMA

"De werken die ik maak vereisen concentratie en uiterste precisie door middel van ritmische, repetitieve, nauwgezette fysieke handelingen. Het resulterende samenspel van licht, beweging, structuur en ritme speelt een belangrijke rol in de voltooiing van elk werk.

Ook al streef ik naar perfectie, ik ben geen machine. Ik werk graag handmatig, met zo min mogelijk hulp van een liniaal of rasterlijn. Als ik met een soldeerbout werk, krijg ik een heel ander resultaat dan wanneer ik een lasersnijder zou gebruiken. Ik wil dat de menselijke hand tastbaar blijft. Daarom meet ik niet alles van tevoren uit, zodat er ruimte blijft voor toeval en onvoorziene omstandigheden.

Deze manier van werken geeft een spanning of een werk zal slagen of niet. Het dwingt me te vertrouwen op mijn hand-oog coördinatie in een handeling van absolute focus.

In deze concentratie of focus zoek ik naar stilte. Niet in de zin van het ontbreken van menselijk geluid, maar eerder als stilte; als een equivalent van innerlijke rust, verwondering en vertraging. Stilte als een vorm van positieve leegte, zodat er daadwerkelijk ruimte ontstaat om de dingen om je heen opnieuw te kunnen zien en waarnemen."

Mijn werk wordt gekenmerkt door het tijdelijke in het landschap; haar kleuren, vormen en bewegingen. Wat 'Ripples' betreft is het heel eenvoudig; het is een vertaalslag van mijn gewandel in de natuur, waar ik graag lege ruimtes, plekken met lucht en een horizon opzoek. Vaak zit daar water bij.

Ik kan lang kijken naar hoe het water beweegt en hoe het het licht reflecteert en hoe het water de kleuren van de lucht vertaalt. De vorm en de kleuren in het werk Ripple, zijn gebaseerd op golven of op de beweging van water en het zonlicht dat op het water schijnt en reflecteert. De uitgesneden halve rondjes zou je kunnen zien als een soort van ‘ripples’ in het water, een beweging van druppels die de golfbeweging verstoort dan wel versterkt.

Hoewel ik ben opgeleid als fotograaf heb ik mij nooit zo gevoeld. Potlood en papier zijn altijd de basis in mijn werk geweest en ik kreeg in de loop der jaren steeds meer behoefte aan handmatig werken; aan tactiliteit, materiaal en textuur. Omdat ik altijd al tekende was de stap om niet alleen op papier maar mèt papier te gaan werken niet heel groot. Verder is papier kwetsbaar en sterk tegelijkertijd. Dat vind ik mooie eigenschappen.

De afgelopen jaren is mijn werk kleurrijker geworden en ben ik meer materialen gaan toepassen dan alleen het papier zelf.

Daarnaast ben ik met meerdere lagen binnen een werk gaan werken; zowel de voorgrond als de achtergrond gaan gebruiken en ook vaak een ‘dubbele voorgrond’, waarin het herhalende aspect door een extra laag te verlijmen over mijn basis-grid heen, waarna ik vervolgens er weer doorheen brand of snijd.

Bij de Burnings (cmy) is dit zichtbaar dat ik eerst het 3-kleurige grid heb getekend en er daarna gebrande cirkels van dun papier op heb geplakt, ook weer in een grid. Daarna ben ik er het ‘definitieve’ grid in gaan branden en vouwen.