herman de vries – speciale Museumtijdschrift editie

In het werk van herman de vries is kunst onlosmakelijk verbonden met natuur en poëzie. Als medeoprichter van de NUL-groep maakte hij uitsluitend witte schilderijen. Vanaf de jaren zeventig speelt de natuur een grote rol in zijn werk, waarbij hij de schoonheid zichtbaar maakt van dat wat er al is. Dagelijks verblijft hij urenlang in het bos nabij zijn huis in Eschenau (D), waar hij natuurverschijnselen zoals jeneverbessen en konijnenkeutels verzamelt en ordent. Untitled (Traces) is gemaakt met verbrande stukken hout uit het Steigerwald, waarbij toeval een rol speelt.

De speciale editie ‘Untitled (Traces)’, 2014, 61 x 86 cm, hoogwaardige piëzografie in lijst.

Eerst even over de editie:

Alleen abonnees van Museumtijdschrift kunnen de editie aanschaffen. Mocht je nog geen abonnee zijn, dan kun je via deze link, met speciale We Like Art-korting een abonnement nemen, nu voor € 37,50. Niet gek, voor minder dan € 400,- ontvang je dus deze speciale editie en 8 keer Museumtijdschrift! En je staat vooraan bij de komende edities van Emo Verkerk en Loes Koomen, en er zijn nog enkele exemplaren van deze editie van Maria Roosen. NB de editie van herman de vries is populair, in een week zijn er al zo’n 20 verkocht.

Certificaat: Het werk is op een bijgeleverd etiket gesigneerd en genummerd
Prijs: € 350,- inclusief btw, exclusief lijst en exclusief verzendkosten.
Levering: Het kunstwerk ontvang je binnen 3 weken na betaling in huis
Verzendkosten: € 17,50 binnen Nederland. Het is ook mogelijk het werk op afspraak op te halen bij ons op kantoor, Leliëndaalstraat 4, Amsterdam.

Marina de Vries van Museumtijdschrift interviewde herman de vries, hij vertelt over zijn atelierleven en over de speciale editie.

Hoe ziet uw gemiddelde werkdag eruit?
“Dat is heel verschillend en weet ik nooit vooraf. Vandaag bijvoorbeeld heb ik eerst lekker een douche genomen, vervolgens een paar dingen besproken met mijn medewerkster en nu kijk ik door het zijraam naar buiten. Daar is het bos prachtig groen. Voor de rest van de dag kijk ik hoe het loopt. In elk geval ga ik even uit wandelen.”

Wat doet u als eerste als u uw atelier binnenkomt?
“Het licht aanmaken. En de werktafel ordenen en vrijmaken van overblijfselen. Soms maak ik aarduitwrijvingen, soms houtskooltekeningen, soms geschriften. Dat laatste doe ik meestal aan de muur van de slaapkamer. Daar werk ik in de avond. Ik werk bijna elke dag. Dat kan een half uur zijn, een paar uur of meer. Het is een uitzondering als ik niet werk.”

U bent opgeleid als plantkundige. Waarom bent u overgestapt naar de kunst?
“Waarom? Omdat ik het onderzoek dat ik deed te eenzijdig vond. Toen begon ik aan kunst te werken. Daar ben ik langzaam ingegroeid. Autodidact? Nou, ik werk vanuit mijn biologische achtergrond en kennis van ontwikkelingen en structuren. Aanvankelijk expressief. Onder invloed van zen is mijn werk steeds leger geworden.”

Hoe bent u in 1970 in het Duitse Eschenau terechtgekomen?
“Heb je even? Ik wilde met vrienden een eiland kopen op de Seychellen. Ik ging per trein, bus, vliegtuig en schip via Turkije, Iran, Afghanistan en India die kant op. We hadden wel een visum, maar mochten niet aan land omdat ze ons een vreemde bende vonden. Eenmaal terug wilde ik niet in het dichtbevolkte Holland blijven. Op vriendenbezoek belandde ik in Eschenau en daar ben ik nooit meer weggegaan. Ik ben wel vijf keer verhuisd, woon nu in een oude school, het grootste huis van het dorp.”

Video: De Ketelfactory, Schiedam © Kim Everdine Zeegers 2014

Ik loop, dus ik ben’, ambulo ergo sum, is een uitspraak van de zeventiende-eeuwse Franse filosoof Pierre Gassendi. U wandelt elke dag, wat is er zo bijzonder aan het bos van Eschenau?
“Het is weliswaar een bos waarin geoogst wordt, maar het is een relatief natuurlijk loofbos, geen aangeplant naaldbos zoals vaak in Duitsland, geen houtakker. Dit bos is zo’n 200 vierkante kilometer, enorm voor Hollandse begrippen. Het is elke dag anders, met verschillende lichtomstandigheden, met regen of zon, en in het voorjaar heel veel verschillende kleuren groen. Zodra ik het bos in ga, voel ik me opgelucht en vrolijk, ontlast is het beste woord.”

U heeft een ‘aardmuseum’ met meer dan 8000 grondmonsters, zakjes met aarde uit de hele wereld. U droogt dat en wrijft het uit op vellen papier. Zo vulde u onder meer een wand op de Biënnale van Venetië in 2015. Wat is zo fascinerend aan aarde?
“Aarde is de basis van alles waarmee wij van doen hebben. Je loopt eroverheen, maar je ziet het niet, of niet bewust. Er ontwikkelt en groeit van alles in aarde, waaronder ons voedsel. Het heeft vaak stralende kleuren en kleurnuances en is van plek tot plek anders. Mijn aardmuseum is trouwens aangekocht door de Franse staat en ondergebracht in het Musée Gassendi, in Digne-les-Bains, een gebied waar ik vaak werk.”

herman de vries in het bos bij Eschenau, foto: Joana Schwender

U werkt ook graag met houtskool, bijvoorbeeld in ‘Untitled (Traces)’ uit 2014. Hoe is dat werk ontstaan?
“Ik verzamel al jaren hout van afvalvuren of zonnewendevuren uit verschillende bossen. Ik heb met zo’n stuk houtskool op de ouderwetse manier, zoals bij de Zerocollages, ‘bom bom bom’ op het papier gestompt. Elke stoot levert een individueel beeld op. Iets is nooit hetzelfde als iets anders. Het ene blad van een boom is nooit precies hetzelfde als een tweede blad, terwijl ze wel identiek zijn, deel van eenzelfde geheel. Dat blijft me verbazen. Ik selecteer niet, wacht gewoon af wat voor afdrukken tevoorschijn komen en neem dat aan.”

Update: de editie was in korte tijd uitverkocht