Speciaal voor We Like Art maakte Koen Vermeule een nieuwe editie, en heel bijzonder, wij tonen op ons kantoor zijn recente gouaches en schilderijen. Scroll naar beneden als je de beschikbare werken wil zien en bestellen.
KOM KIJKEN
Komende zaterdag en zondag (19/20 juni) tussen 10 en 12 uur ben je bij ons van harte welkom om de presentatie te bekijken, in het verlengde van de Amsterdam Art Week. Komende week zijn we op dinsdag en donderdag (22/24 juni) open tussen 10 en 17u. Fijn als je ons van tevoren een seintje geeft dat je langs komt.
Binnenkort verschijnt er het boek Fensterbilder met een overzicht van je werk van de afgelopen 9 jaar. Wat kunnen we verwachten van je boek?
Het nieuwe boek wordt een vervolg op ‘High above Ground’, mijn eerste monografie. Ik ben nog steeds heel content met dat boek en heb daarom de vormgever gevraagd of we met dezelfde opzet en vormgeving konden werken.
In het nieuwe boek is nadrukkelijk meer ruimte voor mijn werken op papier en er zijn ook meer foto’s van werk in situ in opgenomen. De essays van Merel Bem en Stefan Kuiper zijn heel associatief en speels en belichten de achtergrond van mijn werk.
Eind deze maand komt het van de drukker, het belooft een prachtig boek te worden.
Je werkte de afgelopen tijd toe naar en grote tentoonstelling in de Kunsthalle Bremerhaven, kun je ons vertellen wat daar straks zoal te zien is?
Ik heb in de pandemie tijd heel goed geconcentreerd kunnen werken, weinig afleiding. In deze tijd heb ik nu drie tentoonstellingen kunnen maken; We Like Art, Borzo Gallery, en Kunsthalle Bremerhaven. In de Kunsthalle Bremerhaven laat ik vooral de grote schilderijen zien en een serie gouaches op papier.
Aanvankelijk was het de bedoeling om daar ook schilderijen in bruikleen te vragen voor de tentoonstelling, maar ik was het afgelopen jaar zo productief dat het me lukt met louter nieuwe werken.
Bij We Like Art toon je de komende maand (t/m eind juli) een serie nieuwe werken op papier en op doek. Een aantal werken uit de reeks Light Grid hebben een raster dat Amsterdammers bekend voor kan komen. Wil je iets vertellen over de locatie en wat jou fascineerde in deze stedelijke scenes?
De LIGHT GRID werken zijn ontstaan nadat mijn oog viel op een scene die ik al honderden keren had kunnen zien. Mijn werk ontstaat wanneer zien en denken bij elkaar komt. Een bruikbare scene is niets als er niet een goede gedachte en idee bij komt.
Na een dag op het atelier zag ik een groep sporters die zich ophield voor de raster-wand (van Peter Struycken) bij de Nederlandsche Bank. De figuren stonden in het licht van het raster, haast als een Japanse tempel. Toch heeft het metalen hek ook referenties aan opsluiting, isolering.
Mensen zijn nadrukkelijk bezig om gezond te blijven en de pandemie door te komen en zijn ‘gevangen’ in deze situatie. LIGHT GRID is daarmee een beeld van nu, het verstrijken van tijd. Ook in letterlijke zin; Dit beeld van de Nederlandsche Bank is straks verleden tijd, de verbouwing is inmiddels in gang gezet.
Je werkt graag met gouache als verf, waarom is dat?
Gouache is een prachtig materiaal, het is waterverf, maar met een enorme kleurkracht en een vol pigment. De gouache-verf van Lascaux heeft de eigenschap mooier te worden naarmate er meerdere laagjes over elkaar gaan. Het beste zou een gouache niet ingelijst zou worden, maar daar is het helaas te kwetsbaar voor. Ontspiegeld glas dus, om de matheid van het werk te behouden.
Op de cover van je nieuwe boek staat een fragment van het werk Fensterbilder, waar kleine silhouetten opgaan in een overweldigend stedelijk landschap. Dat is een thema dat vaak bij jou terugkomt. Kun je daar iets over vertellen?
‘Fensterbild’ is een verwijzing naar Oskar Schlemmer, die zijn kunstenaarschap werd afgenomen, ontaard werd verklaard en in een verffabriek kwam te werken in Wuppertal, verstoken van zijn gezin.
Het is een wonder dat hij tot zijn diepste zelf kwam, op het moment dat hij kleine werkjes schilderde ter grootte van een ansichtkaart met als onderwerp de overkant van de straat, gezien door het venster. Eenvoudige onderwerpen als een strijkende vrouw, of het avondeten van de buren. Maar met een voelbare diepgang. Fensterbild is nu een gegeven wat we door maandenlange gedwongen lockdowns allemaal kennen, de wereld door het venster, op afstand.
Mensen lijken in jouw werk soms op kleine toeschouwers onder een onverschillig maar bloedmooi gewelf. Klopt dat?
Ik wil in mijn werken een aantal dingen samenbrengen; figuren die weinig of niets doen, slechts zijn. De vormgegeven wereld, harde lijnen, als abstracties. En een licht dat hoop geeft.
Over Le Depart
Le Depart is een beeld van vertrek, van spiegelende hallen op vliegvelden. Van een wachtende man. De groene kleur van het werk ontstond nadat ik geprint beeldmateriaal lang om me heen op tafel had liggen.
Alle kleuren waren uit de kopie getrokken, behalve groen en zwart. Magisch. Voor alles moet je als kunstenaar oog hebben, overal liggen mogelijkheden.
Over Ghost Parc
Op weg naar mijn atelier zag ik een groep mannen door het park struinen. Onheilspellend? Vogelaars op zoek naar een Syrische braamsluiper? Dat laatste dus, maar het beeld vol suspense kon ik gebruiken voor het werk Ghost Parc. Het park met de spookachtige lichten van de sportvelden in de verte en de zoekende figuren.
Over Mori
Mori is een onderwerp geworden wat me zeer dierbaar is. In aanvang het hoogste punt waar ik ooit met mijn gezin was, de MORI tower in Tokyo en van waaruit je over heel de stad kunt uitkijken.
Er is een serie werken uit ontstaan die mensen in de grote leegte laat staren, een leven dat ingevuld moet worden. Het is ook een beeld van liefde, de twee mensen op het schilderij, alles is nog mogelijk.
Over Entr’acte
De gouache Entr’acte laat een tussenmoment zien, een actie tussen de coulissen. Een moment voor en na, iets wat te gebeuren staat.
Over de speciale editie Poetry Suite
POETRY SUITE is een beeld wat ik al lang met me meedraag, ik heb deze scène gezien in Venetië in 2007. In een tijdsbestek van 5 minuten zag ik twee inspirerende beelden; de schoonmaker die heeft geleid tot het werk THE CALL en de vrouw die de ruimte veegt in POETRY SUITE. In zekere zin zijn ze pendanten van elkaar.
Pas onlangs voelde ik de sterke behoefte om het ook te gaan maken. Het verbeeldt het verlangen van nu, naar een nieuwe tijd, waarbij de oude weggeveegd wordt. Een nieuw licht.
Koen Vermeule doorliep in 1990-1992 de Rijksakademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam en schildert sindsdien aan een oeuvre dat zich kenmerkt door licht en helderheid. Vermeule is virtuoos in zijn verfgebruik en heeft een scherp oog voor iconische beelden. Zijn werk is verspreid in binnen- en buitenland in talloze collecties.