Categoriekunstenaars

1. Nieuwe editie: Nimbus WLA van Berndnaut Smilde

   21 september 2017 10:54 Leave a Comment

   Zou je iets kunnen vertellen over het ontstaan van de nieuwe Nimbus-editie bij de Westergasfabriek?
   Ik vond het belangrijk dat er een verband is tussen We Like Art en het werk. De Westergasfabriek, en specifiek het Machinegebouw is een locatie geweest voor de tentoonstellingen van We Like Art en een prachtig industrieel gebouw. Al snel kwam de bijbehorende kleine kapel naar voren omdat ik een intieme ruimte geschikt vond voor een kleiner formaat editie. Het is een smalle hoge ruimte met roestige en afgebladderde muren, een houten plafond en drie hanglampen op de plek van het denkbeeldige altaar. Onder de lampen en de hoge zijramen moest de wolk komen en ik wilde zoveel mogelijk met natuurlijk licht werken.

   

   De zon komt in de ochtend net binnen en beweegt zich langs de zijramen naar de achterkant. Op deze 4e september wisselden bewolking en zon voortdurend elkaar af zodat we een fantastische keuze aan schilderkunstige lichtsituaties hadden. Uiteindelijk kies ik voor dat beeld waarin volume, vorm, hoogte en licht de juiste relatie met de ruimte aangaan.
   Elke wolk zou je kunnen zien als een overwinning op een ruimte, waarin je de ruimte toont door middel van een idee, als tegenhanger van de wetmatigheid van die ruimte. De foto fungeert als document van de wolk die daar heeft plaatsgevonden en inmiddels weer verdwenen is. ‘Nimbus’ bevindt zich daarmee vooral in de verbeelding van de beschouwer.

   

   De nieuwe editie Nimbus WLA (2017), hoogwaardige piezografie print, oplage 50, 36 x 39 cm (inclusief kleine witrand)

   Welke thema’s zijn belangrijk in jouw werk?
   Vluchtigheid, dualiteit en momenten van transitie komen steeds terug.

   Waar ben je opgegroeid en opgeleid?
   Ik ben opgegroeid in Hoogezand en heb gestudeerd in Groningen.

   Wat inspireert je?
   Wat als … ?

   

   Kun je ons iets vertellen over hoe je begint aan nieuw werk? Start je met een idee, een verhaal of een beeld?
   Het begint meestal met een idee dat je gewoon wilt zien voor je zelf en daarvoor zul je het moeten maken. Ik ga dan vrij pragmatisch te werk. Informatie zoeken, materiaal verkrijgen en bouwen en testen. Andere ideeën sluimeren een beetje en worden aangewakkerd door een tekst, omgeving, materiaal of dat ‘Lego’ stukje waarnaar je eigenlijk niet opzoek was – maar wat wel heel goed past.

   Hoe ziet je gemiddelde werkweek er uit?
   Het gemiddelde van de laatste 3 jaar komt neer op 2 dagen e-mailen, 1 dag werken in het buitenland, 2 dagen voorbereiding voor een project/opdracht of tentoonstelling en 1 dag produceren.

   

   Kun je voor ons je studio omschrijven?
   Achter de grijs-oranje deur in het kantoor van We Like Art bevindt zich mijn atelier, een betonnen ruimte zonder ramen, vrij hoog maar op de begane grond.

   Kun je 3 ongewone items opnoemen in je studio?
   Slechts op bezoek zijn 2 grote neon bakletters en 1 cijfer.

   

   Werk je graag met muziek of in stilte?
   Ik werk graag met muziek maar bijna altijd in stilte gek genoeg.

   Waar streef je naar in je werk?
   “I love it when a plan comes together”.

   Heb je zelf thuis werk van collega kunstenaars? Waarom?
   Ja, sommige werkjes zijn gewoon te mooi.  Ik heb werken geruild of gekocht. Onder andere van Niels Post. Pascal Bastiaenen, Celine van den Boorn, Marielle Buitendijk, Thijs Ebbe Fokkens, Oscar Lourens en Andreas Kempe.

   

   De foto die Berndnaut en zijn team maakte van een nieuwe Nimbus in de kapel van het Machinegebouw van de Westergasfabriek verschijnt bij ons als speciale editie. We zijn heel blij dat we dit geweldige beeld hier kunnen brengen.

   

   Nimbus WLA (2017), hoogwaardige piezografie print, oplage 50, 36 x 39 cm (inclusief kleine witrand), beeld: 32 x 35 cm, € 450,-
   

   We behandelen de mails op volgorde van binnenkomst, we houden dat nauwkeurig bij.

   UPDATE: de editie is nu uitverkocht, het is heel snel gegaan. Sorry als je net misgegrepen hebt.
   

   Over de lijst: Het werk kan ingelijst worden met museumglas, zoals op bijgaande foto, dit kost € 120,- extra, het kan dan ingelijst opgehaald worden bij ons in Amsterdam (het kan helaas niet ingelijst verzonden worden).

   

2. Het grijze rivierenland van Linda Arts

   7 augustus 2017 20:40 Leave a Comment

   Arts schildert staand, het doek ligt plat op een tafel, zodat de verf in elkaar kan overvloeien. Afstand nemen van het werk is bijna niet mogelijk tijdens het werken, en eenmaal droog en opgehangen op een muur in haar atelier kunnen precisie en de charme van onregelmatigheden haar nog steeds verrassen.

   Een wereld waarin oneindig veel schakeringen van zwart en wit domineren, met al het grijs daartussen maar waarin ook af en toe een kleur de aandacht trekt.

   Arts heeft een sterk eigen domein weten te creëren waarin ze ruimte naar een andere dimensie vertaalt. Daarin speelt de factor tijd een rol, omdat ruimte en tijd vrijwel altijd gelinked zijn. Wie een ruimte betreedt beweegt zich. En wie beweegt, beweegt zich zowel van A naar B als van het ene moment naar het andere. Dat kan heel fysiek zijn of met alleen de ogen, maar waar bewogen wordt, zijn altijd ruimte en tijd in het spel. Linda Arts weet langs beide assen het oog van de kijker te laten ervaren wat voor een rijkdom aan ruimte en tijd in een plat vlak kan ontstaan.

   

   De kern van haar manier van werken ligt bij Linda Arts in het verbinden van uitersten. Die zijn breed te karakteriseren als horizontaal en vertikaal, licht en donker, ruimtelijk en vlak, glanzend en mat, maar ze liggen ook besloten in haar manier van werken. De werken zijn niet alleen het resultaat van een systematische aanpak, waarbij de structuur van te voren wordt bepaald, maar ook van intuïtie en verwondering over wat zich tijdens het schilderen aandient.

   Door hun subtiliteit laten de schilderijen van Arts zich niet in een afbeelding vangen. ‘Der liebe Gott steckt im Detail’ zei Aby Warburg, een van de grondleggers van de kunstgeschiedenis, bijna een eeuw geleden al. Die constatering is niet alleen van toepassing op de schilderijen, maar ook op het grafisch werk en de murals die Arts maakt; ze laten zien hoeveel ‘weinig’ kan inhouden.

   

   Linda Arts werd in 1971 geboren in het rustieke land van Maas en Waal maar woont en werkt al jaren in Tilburg. Ze rondde in 1995 haar opleiding af aan de Tilburgse Academie voor Beeldende Vorming.

   Het oeuvre van Arts is breed en bestaat naast uit (olieverf)schilderijen ook uit grafiek, lichtinstallaties en muurschilderingen die Arts op locatie vervaardigt. Aan de hand van eerder gemaakte werken maakt Arts schetsen en tekeningen waaruit vervolgens weer nieuw werk ontstaat. Voor haar muurschilderingen of ruimtelijke installaties vervaardigt ze precieze maquettes op schaal waar ze al schetsend op verder borduurt. Een proces dat ze net zolang doorzet tot er iets concreets ontstaat.

   

   Haar werk heeft, door haar aanpak, grote onderlinge verwantschap en herkenbaarheid. Alsof het in zichzelf reïncarneert, – loskomt maar toch ook weer niet – en wij een continue wedergeboorte aanschouwen. Haar werk mag in eerste instantie zakelijk lijken maar blijkt bij nadere beschouwing altijd verrassend persoonlijk en warm. Een minimalist van de subtiel romantische soort, stelt ze zelf wel eens lachend.

   

   Arts zoekt de ruimte in het ritme, zonder daarbij haar hang naar verstilling en eenvoud te compromitteren. Ook het meditatieve van het maken, het aanbrengen van laag na laag, moeten voor haar zichtbaar liefst voelbaar blijven. Omdat je niet meteen weet wat je ziet, kan een schilderij of een muurschildering van haar hand zich voordoen als een vorm van optisch bedrog. Maar die ritmische aaneenschakeling van wit en zwart, het tasten tussen licht en donker staat bij Arts voor zoveel meer dan dat.

   Het is een appèl op het kijken. In dit alles zit ergens ook haar hang naar de grijstonen van het oer-Hollandse rivierenland, haar geboortegrond, wij voeren langs de bedding van de Waal en het even vertrouwde als immer veranderende wateroppervlak.

   

   Haar gemiddelde werkdag kent, als er geen sprake is van een aaneengesloten werk- en projectperiode elders, een veelal vaste routine. De ochtenden zijn gewijd aan organisatorische regeldingen met daarop volgend een vrij geroosterde middag om te werken in haar atelier.

   Haar atelier is een klein wevershuisje grenzend aan de tuin van haar jaren dertig woning in de Tilburgse binnenstad. Een stek waar het na jaren werken enigszins woekeren met ruimte is. Alle hoeken en gaten in het huisje zijn inmiddels benut en hebben een aan kunst gewijde bestemming. Van zolderopslag voor groot grafiek tot een gereedschapskamer alias lijstenmakerij, een overloop met ijzeren papierladen kasten, een klein drukpersje en een (kunst)boekenkamer.

   

   Het atelier op de begane grond herbergt, naast de vele doeken en maquettes, ook een aantal interessante artefacten die de kunstenares in de loop der jaren kreeg of bemachtigde en artistieke of sentimentele waarde hebben. Zoals een achttiende eeuwse Schotse leergebonden bijbel, een authentieke Aboriginal ‘ketting’ en een mensenschedel in een stolp. Elk artefact met zo zijn verhaal.

   In haar woonhuis heeft Arts vrij veel werk van collega’s hangen. Zoals ze zelf zegt: het is prettig je te omringen met mooie werken van anderen. De meeste werken zijn van collega’s of vrienden waarmee is samengewerkt in projecten en exposities. Het verzamelen werkt verslavend, een collectie is als een groeiend organisme.

   foto’s: Peter Cox, Jan Mahr, Carl Brunn, Hans de Bruijn

3. Verwoest Huis Gaza van Marjan Teeuwen

   1 augustus 2017 14:15 Leave a Comment

   Twee weken geleden is in Amsterdam-Noord bij Framer Framed de tentoonstelling HOME geopend, met foto’s van Teeuwens laatste project; Verwoest Huis Gaza. De hele zomer nog te zien tot en met 3 september. In de tentoonstelling bij Framer Framed wordt de volledige serie fotowerken van Verwoest Huis Gaza getoond, in combinatie met de gelijknamige film. “Verwoest Huis Gaza is tot stand gekomen vanuit Teeuwens overtuiging dat de mens de polariteit tussen verwoesten en creëren niet kan overwinnen, een thema dat zij in veel contexten van toepassing acht.”

    

   

   We schreven op We Like Art eerder over haar project Verwoest Huis in de Siberische stad Krasnojarsk:

   “Ze transformeerde daar een volledig huis in een wonderlijke kijkdoos. Wanden, plafonds en vloeren werden in stukken gezaagd om vervolgens gerangschikt op kleur en vorm te dienen als stukjes van een nieuwe setting. Zelfs de houten buitenkant van het huis werd helemaal gestript en vermotorzaagd en binnen opgevoerd in een nieuwe hoedanigheid. Een beetje zoals een varken dat eenmaal geslacht en vermalen vervolgens in z’n eigen darmen geduwd wordt.

   Het resultaat is echt fantastisch, het doet een beetje denken aan die oude prenten van Piranesi (van die doorkijkperspectieven in enorme ondergrondse kerkers en trappenhuizen) maar is toch ook zwaar verwant met het werk van minimalistische kunstenaars van recenter datum. Wat staat na alle sloopwoede en zorgvuldig hergebruik is een serie monumentale foto’s die je, zelfs op klein formaat, doen duizelen. Hier is wat volbracht.”

    

    

   Welke thema’s zijn belangrijk in jouw werk?
   Een gebouw als sculptuur. In mijn werk staan grootschalige architectonische installaties in gebouwen centraal, installaties die daarna worden gesloopt. Op basis van die tijdelijke ingrepen ontstaan autonome fotowerken.

   Tot nu toe realiseerde ik zes installaties: Verwoest Huis (2008), Verwoest Huis Krasnoyarsk (2009), Verwoest Huis Piet Mondriaanstraat (2010/2011), Verwoest Huis Bloemhof (2012), Verwoest Huis Op Noord (2014), Verwoest Huis Leiden (2015) en Verwoest Huis Gaza (2016-2017).

   Er is maar een kort lijntje van kunstenaars die in gebouwen snijden, kunstenaars die gebouwen perforeren. Gordon Matta-Clark is de pionier van het transformeren van architectuur tot sculptuur. Ook Richard Wilson en Urs Fisher hanteren soms dit medium. Verder is het opvallend stil.

   In mijn werk gaat de constructieve kracht van bouwen hand in hand met de kracht van verwoesting en verval. De aanwezigheid van uitersten: opbouwen – verwoesten, vallen – staan, orde – chaos is in mijn ogen een essentie in de menselijke toestand. Als een duivels conflict. De schrijver Dostojewski stelt dat het overwinnen van deze polariteit het menselijke te boven gaat.

    

   

   In mijn installaties tonen deze krachten zich in monumentale constructies. Vloeren zijn scheef gezet of verzakken; wanden zijn er deels of volledig uitgeslagen. Vloeren vallen loodrecht naar beneden (en worden zo weer wand) of vallen in een kruis.

   De aangebrachte verwoestingen zijn het uitgangspunt voor het opbouwen van een nieuw artistiek beeld, met sloopmateriaal afkomstig uit de gebouwen. Stapelingen, die zich als een virus door het pand vertakken, bedekken alle wanden of zijn zorgvuldig geordend tot architectonische sculpturen. Alles staat én is scheef.

   Er ontstaat een transformatie van veelal kleine woningen tot één monumentale ruimtelijke ervaring. Mijn werk heeft naast een rauwe beeldtaal van chaos, afbraak en verwoesting, ook een sterk abstract, minimalistisch karakter.

    

   

   Wat inspireert je?
   Beeldende kunst, architectuur, literatuur, filosofie en muziek. Altijd al voel ik me betrokken bij de wereld, hoe de mens dat doet, samenleven of juist zijn onvermogen om samen te leven. De tegenstelling opbouwen versus verwoesten.

   Kun je ons iets vertellen over hoe je begint aan nieuw project?
   Aan elk project gaat intensief overleg met de eigenaar (projectontwikkelaar, woningbouwvereniging of gemeente), ambtenaren van de desbetreffende gemeente (inzake een omgevings- en publieksvergunning), constructeur (constructierapport) en aannemer vooraf.  Ook het aanvragen van subsidie is een onderdeel van het project.

   Het is monnikenarbeid – dit genereert een beeld van de kracht én de schoonheid van zowel opbouw als verwoesting. De meeste fotografen nemen een foto, in mijn werk worden foto’s gebouwd.

    

   

   Wat was je laatste grote project?
   Verwoest Huis Gaza

   Hoe zag daar je gemiddelde werkdag er uit?
   Bouwen, slopen, breken, stapelen, overleggen, fotograferen, filmen.

    

   

   Kun je voor ons je werkplek omschrijven?
   Ik werk in gebouwen die na mijn ingreep afgebroken worden. In zulke gebouwen ontstaan mijn fotowerken uit de serie Verwoest Huis. De fotowerken in de Archief-serie realiseer ik op een specifieke locatie of in het atelier.

   Werk je graag met muziek?
   Ik werk het liefst in stilte of met klassieke muziek.

    

   

   Met welk materiaal werk je graag – is kleurgebruik voor jou belangrijk?
   Alle materialen afkomstig uit gesloopte verwoeste huizen zijn bruikbaar en inzetbaar. En ja, kleurgebruik is belangrijk: witten, zwarten, natuurlijke materiaaltinten.

   Heb je zelf thuis werk van collega kunstenaars?
   Ja, ik heb een aardige collectie kunstwerken van collega-kunstenaars. Ze vertegenwoordigen voor mij een artistieke rijkdom. Ze inspireren mij.

    

   Bekijk het portret van Marjan Teeuwen uit de reeks Hollandse Meesters door regisseur Rudolf van den Berg

   Onderstaande werken zijn via ons te koop. Wil je meer weten over de afwerking van de foto’s van Marjan Teeuwen? Mail ons – we helpen je graag verder.

   Installatiefoto HOME bij Framer Framed, werk Marjan Teeuwen – Verwoest Huis Gaza, foto (c) Marlise Steeman

4. Ab van Hanegem – een nieuwe editie en acrylschilderingen op papier

   4 juli 2017 12:45 Leave a Comment

   Waar ben je opgegroeid en opgeleid?
   Ik woon en werk in Amsterdam en Berlijn. In Berlijn woon ik nu al weer een aantal jaren en dat bevalt goed. Ik heb aan de Academie voor Beeldende Kunsten St. Joost te Breda en aan de Rijksakademie in Amsterdam gestudeerd.

   Wat inspireert je? Welke thema’s zijn belangrijk in jouw werk?
   Ik ben altijd gefascineerd geweest door de illusie van ruimtelijkheid op het platte vlak. In mijn eerste werk onderzocht ik het mathematisch perspectief zoals dat in de vroege Renaissance was ontwikkeld. In een daarop volgende reeks werken maakte ik gebruik van andere ruimtelijke constructies, onder andere de isometrie en grids van diagonale en soms golvende rasters. Ze vormden de basis voor architectonische voorstellingen en een Escher-achtig spel met diepte, waarin ‘boven’ en ‘onder’ stuivertje met elkaar wisselen.

   Ook onderzocht ik de schilderkunstige middelen zelf op hun ruimtelijkheid. Zo vroeg ik me af hoe je de achterkant van de kwaststreek zou kunnen schilderen.In mijn recentere werk heeft de ruimtelijkheid niet meer zo’n duidelijke perspectivische richting. De dimensies in mijn werk zijn moeilijk exact te benoemen. Ik leg me toe op ruimtelijke planningen die zijn geïnspireerd op bijvoorbeeld fenomenen uit de topologie, een tak van de wiskunde. In de uitvoering is het de ene keer strak en architectonisch, de andere keer expressief van aard.

   

   De meest recente werken zijn voornamelijk expressionistisch, het materiaal speelt een grotere rol in de totstandkoming, toch is het vaak als architectuur geconstrueerd.Voor mij vertegenwoordigen deze ‘onmogelijke’ constructies bijzondere ruimtes, ‘denkruimtes’ ook. Ruimtes waarin je behalve met het oog ook in mentaal opzicht oneindig kunt dwalen. Het zijn ruimtes waarin je als kijker wordt opgenomen; ongedefinieerde, virtuele ruimtes waarin je gewichtloos rondzweeft en dobbert als in een bad vol schuim. Dat creëert een gevoel van gelukzaligheid.

   Kun je ons iets vertellen over hoe je begint aan nieuw werk?
   Dat is niet bij elk werk hetzelfde. De ene keer is er een uitgewerkt idee en wordt het geheel ontworpen en getekend. De andere keer komt een idee voort uit herinneringen of foto’s en begin ik direct met verf op doek. Dat zijn de meer expressieve werken. Het doek is wel zorgvuldig geprepareerd.

   

   Hoe ziet je gemiddelde werkweek er uit?
   De gemiddelde werkweek is vijf dagen per week 8 uur per dag in het atelier werken.- Helaas bij mij geen gemiddelde.

   Kun je voor ons je atelier/studio omschrijven? 
   De studio is momenteel een grote kamer in een appartement in Berlijn. Tot voor kort had ik ook een klassieke schilderstudio in hartje Amsterdam met daklichten. Op het moment wordt er gewerkt aan een nieuw atelier aan de Zeeuwse kust.

   

   Werk je graag met muziek of in stilte?
   Ik werk bijna altijd met muziek. Voornamelijk jazz (free-jazz) en geïmproviseerde en nieuwe muziek. Dat is voor mij heel belangrijk en inspirerend. Hoe, is moeilijk uit te leggen, daarvoor is het te abstract.

   Met welk materiaal werk je graag – is kleurgebruik voor jou belangrijk?
   Ik werk voornamelijk met acrylverf op canvas. De zware kwaliteit canvas.

   

   Waar streef je naar in je werk? Wanneer is een werk voor jou af?
   Het streven is ‘zweven’. Als er een ruimte op het doek is gecreëerd waarin je geestelijk kunt dwalen.

   Heb je zelf thuis werk van collega kunstenaars?
   Ja, ik heb zeer uiteenlopende werken van collega’s. Een aantal werken onder andere omdat ze zeer eenvoudig en kernachtig zijn. Iets wat ik zelf zelden bereik.

   

   Kun je iets vertellen over de speciale editie die je voor ons gemaakt hebt?
   De editie is een werk uit een serie acrylschilderijen op papier.
   Voor die serie goot ik eerst vloeibare verf op het papier en smeerde  die uit met een wisser of spatel in een snelle dynamische beweging. Zoals een kalligrafist. Is het resultaat van die handeling ‘bruikbaar’, dan werk ik er verder aan. Er worden vergelijkbare vormen toegevoegd of ‘verbetert’. Dat is eigenlijk een constructie, maar die moet er zo natuurlijk mogelijk uitzien, alsof-ie ook uit de eerste handeling voortkomt. Er moet een soort van sculptuur ontstaan. Het is een piezografie opgeplakt op aluminium met ophangsysteem, een prachtige hoog kwaliteit print.

   

   Naast deze speciale editie hebben we ook 2 originele werken op papier van Ab van Hanegem. Je bent van harte welkom om deze werken te komen bekijken op ons kantoor in Amsterdam.

   

   Pakpak #2, acrylverf op papier, 45 x 60 cm, € 1.500,-

   

   Guts #12, acrylverf op papier, 45 x 60 cm, € 1.500,-

    

5. De Cosmic Receiver van Derk Thijs

   29 juni 2017 14:48 Leave a Comment

   In het werk van Derk Thijs (1977) is duidelijk te zien dat hij wordt beïnvloed door andere tijden en andere culturen. Thijs wil tijdloze schilderijen en sculpturen maken waarmee hij de waan van de dag ontstijgt. Alsof je uit deze tijd in een andere dimensie stapt. Zijn werk heeft een vorm van actualiteit nodig. En in Thijs’ geval betekent dat naar de wereld gericht zijn. Zijn werken zijn zeer gelaagd en cryptisch, met mensfiguren en allerlei abstracte symbolen. De sculpturen bevatten vaak verschillende materialen als hout, papier, verf, draad en glas en soms zelfs eieren of pindaschillen zoals bij zijn Cosmic Receiver.

   We lieten de Cosmic Receiver zien in onze tentoonstelling Editions & Multiples tijdens Art Rotterdam 2017. Het is een werkje als een talisman, een charmante dromenvanger. Dichter kun je niet bij de kunstenaar en zijn opvatting over kunst komen.

   Portret Derk Thijs – Harm van den Berg (via Door Schildersogen)

   Tijdens de We Like Art tentoonstelling Lust for Life, painting today in april 2016 in de Westergasfabriek stelden we Derk Thijs een paar vragen vanwege zijn deelname met een aantal schilderijen.

   Hoe ziet jouw gemiddelde atelierdag er uit?

   Ik kreeg vorig jaar het gevoel dat mijn atelierdagen te gemiddeld werden. Toen heb ik mijn atelier opgezegd en een tijdje buiten gewerkt, op telkens andere plekken. Nu heb ik een atelier in de buurt van de zee. Ik ben bang voor routine, geloof ik. Alles gebeurt maar 1 keer en dat is mooi.

   

   ‘Douliana’, Cobra Museum Amstelveen, 2015

   Heb je nog mooie plannen voor de komende tijd?

   Ik ga een grote plafondschildering maken bij het nieuwe station in Breda. Het is voor de Belastingdienst, de afmeting is enorm: 270 vierkante meter. ‘Voor deze opdracht moet ik verbaal te werk gaan. Alles wat ik doe heeft verantwoording nodig.’
   NB Inmiddels is de plafondschildering feestelijk geopend, kom je aan op station Breda? Kijk omhoog, bij de uitgang aan de Belcrumzijde, het ziet er super uit.

   Tot 13 augustus is bij Marres in Maastricht The Painted Bird nog te zien. En ga dat zien! Verschillende geweldige kunstenaars hebben daar muurschilderingen gemaakt en ruimten ingericht. Derk Thijs nam de grootste zaal voor zijn rekening en maakte een enorm werk op papier.

   

   ‘The Painted Bird’ – Marres Maastricht t/m 13-08-2017

    

   Derk Thijs winnaar Jeanne Oosting Prijs 2014, Museum Kranenburg, foto Thijs Quispel

    

   

   Cosmic Receiver tijdens Editions & Multiples, We Like Art @ Art Rotterdam 2017

   Zie alle verschillende versies (nog 18) door te klikken naar de shop, zie hieronder.

6. Twee nieuwe edities van Marijn Akkermans

   15 juni 2017 13:39 Leave a Comment

   Kun je ons iets vertellen over hoe je begint aan nieuw werk? Start je met een idee, een verhaal of een beeld?
   Ik werk vanuit een doorlopende stroom van ideeën. Voor mij is de crux dat wanneer ik aan een afzonderlijke tekening begin ik niet overbewust ben van een idee. Dat wat ergens in mijn hoofd resoneert wil ik eruit laten komen tijdens het werken aan de tekening, want dan ontstaan naast mijn eerste ideeën ook nieuwe mogelijkheden. Zo kunnen ideeën en betekenissen gaan schuiven.
   Ik werk tegelijk aan meerdere tekeningen en deze beïnvloeden elkaar onderling.

   Welke thema’s zijn belangrijk in jouw werk?
   Ik houd er in principe niet van om te pinpointen wat ‘thema’s’ zijn in mijn werk, omdat een thema snel te recht omlijnd wordt. Het lukt me ook niet met thema’s te werken. Wanneer ik te concreet wordt in een onderwerp, dan loopt het werkproces vast.

   

   Dus wanneer ik aan het werken ben denk ik niet in thema’s, maar dan denk ik in het ‘tekenen’. Ik heb een stuk papier voor me; een drager, met een oppervlak en een kader. Ik heb een kwast in de hand en verf, inkt en water op de werktafel. Een opkomend idee is niet cognitief omlijnd, iets dat meteen concreet uitgevoerd kan worden. Het wordt gevonden en gearticuleerd door middel van het tekenen. Is het tekenen zelf een thema te noemen…? De menselijke figuur is altijd een beeldmotief, maar het komt niet tot een resultaat en betekenis zonder het tekenen.

   Dit gezegd hebbende zijn er natuurlijk bepaalde onderwerpen die me interesseren, die hebben vaak te maken met tegenstellingen als mannelijkheid/vrouwelijkheid, jeugd/ouderdom, heteroseksualiteit/homoseksualiteit, individuele/universele beleving, privé/publiek, realiteit/verbeelding. Hiervan is waarschijnlijk het belangrijkste dat het om onmogelijke tegenstellingen gaat. Voor zover je je motivaties echt kunt doorgronden, gaat het voor mij geloof ik vaak over een onoverbrugbare kloof, een tweedeling.

   

   Waar ben je opgeleid?
   Ik ben afgestudeerd aan de Hogeschool voor de Kunsten Arnhem aan de afdeling Vrije Kunst – nu ArtEZ. Daarna heb ik de Dutch Art Institute (DAI) afgerond.

   Je hebt weleens verteld dat je inspiratie onder andere uit Hollywood en comics komt, kun hier iets over vertellen?
   Hollywoodfilms gaan vaak uit van sterke tegenpolen en uitvergrote personages. Veel populaire comics doen het zelfde. Maar ook de meer extreme Men’s Adventure magazines die voor militairen in combat werden geprint. Ik las in mijn jeugd Buck Danny, een pilotenstrip die zich afspeelde tijdens de Koude Oorlog. Alle menselijke complexiteit opgedeeld in tegenpolen, in twee stukken. Misschien wordt de grote kloof tussenin de tegenpolen wel het best zichtbaar via diezelfde tegenpolen en clichés, en is dat hoe wij het kunnen bevatten.

   All About Drawing in het Stedelijk Museum Schiedam (2011). Foto: Gijsbert van der Wal

   Hoelang is voor jou een werk onaf? Want je werkt snel en langzaam tegelijk toch?
   Meestal gaat het snel richting een eindresultaat, maar daar vertraagd het werken. Vaak leg ik het werk weg en pak het er later weer bij. Zodoende kan het een paar maanden duren voor het afgerond is. Ondertussen werk ik ook aan andere tekeningen. In die tijd beïnvloeden de tekeningen elkaar dus nog. Zo hebben de laatste tekeningen ook invloed op eerdere tekeningen in plaats van alleen andersom.

   

   Is er voor jou zoiets als een gemiddelde werkdag – hoe ziet die er uit? Werk je eigenlijk graag met muziek of in stilte?
   Een dag begint eerst met het uitlaten van Sprotje. Zij is de hond van mij en mijn vriend. Wanneer zij haar lichaamsbeweging en eten heeft gehad kan ik vrij aan het werk! En dan… koffie. Daar begint het werken mee. Dan kijk ik door aantekeningen op mijn laptop, krabbels, notities, tekeningen waarmee ik bezig ben, pak ik er boeken bij of lees artikelen. Dat is een beetje als een monteur in een garage die aan een motor zit te sleutelen. Je kijkt even hier naar, drukt even op die knop, trekt even aan een slangetje, kijkt even naar de voorraad, checkt de olie en schroeft iets aan. En op een gegeven moment ben je volop aan het werk met het geheel van je werkplaats.

   Wel of geen muziek, en welke, hangt meestal af van een stemming. Maar muziek is in mijn huidige atelier soms ook een keuze om de buitengeluiden niet te horen, want ik ervaar die vaak toch niet zo muzikaal als John Cage dat deed ( –;

   Kun je voor ons je atelier omschrijven?
   Ik heb een vrij ruim en licht atelier met grote dakramen. Het is een fijne werkplek.

   

   Je hebt thuis werk van collega-kunstenaars zagen we, is dat een dagelijks genot? Hoe verhoud je je daarmee?
   Sommige werken zijn van directe collegae / vrienden en dat maakt het ook persoonlijk dat ik werk van hen om mij heen heb. Ander werk is van kunstenaars die ik niet persoonlijk ken. En dat maakt het weer tot een andere ervaring. Minder persoonlijk en meer beschouwelijk.

   De edities die je gemaakt hebt voor We Like Art komen uit een serie. Een gestalte kijkt door een soort tentdoek naar de kijker. Kun je hier iets over vertellen?
   Ik heb in mijn tekeningen het platte vlak, het oppervlak van het papier, betrokken in het beeld – ik wil het oppervlak als realiteit zichtbaar maken. Zo ben ik ook uitdrukkelijker gaan werken met de grenzen van het papiervlak, het kader. Het is nog een modernistisch idee natuurlijk om de drager (het papier in mijn geval) niet slechts te verhullen met een illusie van een getekende voorstelling, maar om (tegelijk) die drager ook aanwezigheid te geven. Zeker papier is van alle fysieke dragers het minst fysiek.

   Impressie van de ingelijste nieuwe editie

   Ik heb vaker in het papieroppervlak een fysieke snede gemaakt en daarin een papieren cut-out van een figuur geschoven. Maar in recente werken heb ik een opening in het oppervlak getekend. Een trompe l’oeil effect eigenlijk, of bedriegertje. Ik heb het vlak in tweeën gedeeld en de breuklijn tussen de twee vlakken trekt open als een te strak gespannen overhemd. In de openingen is een gezicht te zien, of een weggedraaid hoofd en een oorgat –  een gat in een gat. We kunnen niet vaststellen of wij van buiten naar binnen kijken, of dat we van binnen naar buiten kijken. We weten niet of we bekijken, of bekeken worden.

   Impressie van de ingelijste nieuwe editie

   Tijdens het tekenen realiseerde ik me dat er in de vorm van de ‘opening’ gelijkenis ontstond met de vorm van de verschillende versies van Brancusi’s sculpturen ‘Vogel in de ruimte’. Dat roept associaties op met een fallus vorm. In het geval van mijn recente tekeningen (en de twee piëzografieën hiervan) vind ik dat komisch en interessant omdat het een paradox creëert. Een fallus is een concave mannelijke vorm, terwijl de tekening van de ‘opening’ een convexe vorm suggereert. En dus dat de getekende voorstelling niet het enige is dat deze tekeningen kunnen voorstellen.

   

7. Zaida Oenema vertelt over haar zoektocht naar verstilling

   11 mei 2017 13:45 Leave a Comment

   Welke thema’s zijn belangrijk in jouw werk?
   In mijn recente werk zijn thema’s als stilte, concentratie, focus, vorm, herhaling en ritme belangrijk. Er zit een kracht in herhaling (van patronen/het gebruiken van een grid) en in volhouden in het maakproces. Deze elementen gebruik ik mbt mijn huidige zoektocht naar verstilling. Verstilling of stilte voor mijzelf tijdens het maken, maar ook voor de toeschouwer; om een moment tussen hem/haar en het werk zelf te creëren – als een soort woordenloze conversatie.

   Waar ben je opgegroeid en opgeleid?
   Ik ben half Nederlands, half Fins, al ben ik net geboren in Nederland. Tot mijn 5e heb ik in Finland gewoond. Op mijn 17e ben ik terug gegaan om een 1-jarige opleiding kunst en ambacht te doen. Daarna ben ik met wat omwegen terecht gekomen op de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten in Den Haag, afdeling fotografie (afgerond in 2004). Later heb ik nog een MA fotografie op het St Joost behaald (2009). Ik woon en werk in Den Haag.

   

   Wat inspireert je?
   Wandelen in de natuur en dan met name in landschappen die leeg of kaal zijn.
   Muziek van bijvoorbeeld Arvo Pärt, kunst kijken en boeken lezen.

   Kun je ons iets vertellen over hoe je begint aan nieuw werk? Start je met een idee, een verhaal of een beeld?
   Het wisselt per werk wat mijn uitgangspunt is. De serie Fields is voortgekomen uit mijn serie Yearning. Waar ik in Yearning letterlijk de ruimte (het bos) tekende als ‘ontsnappingsplek’ van alle prikkels uit de samenleving en als een plek waar je stilte kan ontmoeten, zijn de Fields-knipsels meer abstracties van dit verlangen naar stilte en verstilling. Niet zo zeer stilte als het ontbreken van menselijk geluid (wel gepraat, maar niet muziek bijvoorbeeld), maar stilte als een equivalent van (innerlijke) rust en vreugde.

   Stilte als een vorm van leegte waardoor je letterlijk de ruimte hebt om de dingen om je heen waar te nemen en daadwerkelijk te zien/ervaren. Visuele soberheid is hierdoor ook steeds belangrijker geworden voor mij.
   Toch wil ik niet dat mijn werken als pure abstracties gezien worden, maar meer als een gesprek of partituur. Als een compositie met een ‘continuo’ (de basis – het “grid”) erin. De menselijke hand zorgt er wel voor dat er een ‘trilling in de vorm’ ontstaat, omdat ik – hoe perfect ik het ook probeer te maken (of in dit geval te snijden), geen machine ben.

   

   Hoe ziet je gemiddelde werkdag er uit?
   Heel standaard van 9-5, momenteel 3 a 4 dagen in de week. Ik start tussen 8:30 en 9:00 met koffie en kijken naar waar ik de vorige keer ben gebleven. Beetje staren en nadenken of de conclusies die ik de dag ervoor heb getrokken nog even logisch lijken. Dan ga ik aan het werk. Ik probeer in de ochtend de computer te vermijden omdat mails, en administratie etc. te veel tijd in beslag neemt en afleidend werkt voor mij. Tussen 5 en half 6 gaat de deur dicht. Soms wil ik nog wel eens ’s avonds een paar uurtjes doorwerken als ik op dreef ben of iets per se af wil hebben. Dat is dan weer het voordeel van aan huis werken, merk ik nu.

   

   Kun je voor ons je werkplek/atelier/studio omschrijven?
   Ik ben net na tien jaar 75m2 tot mijn beschikking te hebben gehad verhuisd naar een kamer van 30 m2 welke ook nog aan huis zit (wel tijdelijk). Dus ik moet nog wel even wennen aan de nieuwe werk-situatie en het minder plek hebben. De ruimte is verdeeld door een boekenkast met daarachter mijn (materiaal)opslag. Verder staat er een kast voor pigment/materiaal wat ik vaak gebruik, één kleine ladenkast, en 3 tafels: 1 grote verrijdbare sta-tafel (met grote ladenkast erin), 1 computerbureau met veel zooi en 1 lege tafel waar ik aan kan lezen en schrijven of (kleinere) dingen kan maken. Al werk ik eigenlijk grotendeels op de grond.

   

   Kun je 3 ongewone items opnoemen in je studio?
   bosje plastic bloemetjes, ca 80 kilo lood en een klein kitscherig (plastic) reis-icoontje.

   Werk je graag met muziek of in stilte?
   Meestal in stilte.

   Met welk materiaal werk je graag – kleurgebruik is voor jou heel belangrijk?
   Simpele, liefst natuurlijke materialen. Momenteel met papier en potlood (grafiet) en (druk)inkt. Je zou het niet zeggen in mijn huidige werk, maar kleurgebruik is zeker belangrijk. Ik ben dol op kleur en in mijn hoofd is alles kleur, alleen uiteindelijk blijft er meestal alleen (een tint van) wit of grijs over in het werk zelf.

   

   Waar streef je naar in je werk? Wanneer is een werk voor jou af?
   Naar verstilling en contemplatie. Structuur en herhalingen zijn voor mij hierin belangrijk. Wanneer een werk klaar is, hangt van de serie af. Bij Fields is het redelijk eenvoudig, omdat ik werk vanuit een een vooropgesteld idee en zelfopgelegde kaders die ik van te voren heb uitgeprobeerd in het klein. Als het papier vol is (en naar tevredenheid ‘gesneden’), is het werk af. Bij andere (huidige) werken ga ik door tot er niets meer valt weg te halen uit het beeld (wat er niet toe doet).
   Uiteindelijk is de balans van wat je nog wel en net niet meer ziet icm eenheid en harmonie van het geheel, doorslaggevend.

   Heb je zelf thuis werk van collega kunstenaars? Waarom?
   Ja! Wel te weinig nog, maar daar wordt aan gewerkt. Waarom? Van kunst in mijn huis word ik blij!

8. Linda Nieuwstad – bloemstillevens van bouwzeil

   1 mei 2017 13:50 Leave a Comment

   Welke thema’s zijn belangrijk in jouw werk?
   Vergankelijkheid, kwetsbaarheid van het leven; in mijn bloemen moet iets van het echte leven in opgesloten zitten. Verwelkte randjes en aangevreten blaadjes vind ik mooier.

   Waar ben je opgegroeid en opgeleid?
   In Benthuizen, vlakbij Zoetermeer. Zoetermeer is in de jaren 70 aangewezen als groeikern van Den Haag. Er werden in hoog tempo grote wijken uit de grond gestampt. Daardoor had de stad een grote mate van uniformiteit waar het gemiddelde gezin een plek vond. Ik heb mij altijd geërgerd aan de eenheidsworst in Zoetermeer; iedereen dezelfde voordeur, iedereen dezelfde decoratie van de Blokker in de vensterbank. Mijn werk is nog steeds een reactie op Zoetermeer; een diepgeworteld gevoel dat het unieke, de afwijking of het abnormale een plaats moet krijgen. En daarom lijken mijn bloemen niet op die van het bloemenstalletje op de hoek van de straat. Die bloemen vind ik niet interessant; ze zijn veel te regelmatig en te perfect. Ik wil bloemen maken met een randje en aangevreten blaadjes. Iets waar je iets van het leven in terugziet, een ziel.

   Ik ben opgeleid in Geografie en planologie (MA), Aki Enschede (bachelor) en Sandberg Instituut Amsterdam (Master of Fine Art)

   

   Wat inspireert je?
   De wijze waarop de mens door de eeuwen heen bloemen heeft afgebeeld. En vragen waar ik me mee bezighoud: Zijn bloemen decoratie objecten waar we de randjes in ons leven mee opvullen? Zijn bloemen bloemen drager van onze emoties?

   Kun je ons iets vertellen over hoe je begint aan nieuw werk? Start je met een idee, een verhaal of een beeld?
   Meestal heb ik een heel directe inspiratiebron die in het uiteindelijke werk ook goed terug te vinden is. Zo heb ik mijn meest recente werk gebaseerd op de geschilderde bloemetjes op 18e eeuws porcelein uit Weesp. Het type bloem en de kleuren die destijds gebruikt zijn, kun je terugvinden in het werk.

   

   Hoe ziet je gemiddelde werkdag er uit?
   Halve dag achter de pc, daarna halve dag in mijn atelier

   Kun je voor ons je werkplek/atelier/studio omschrijven?
   Het is een vreemde mix tussen een staalbedrijf (zonder naakte vrouwen aan de muur) en oma’s naaizolder. Geordend, maar soms ook chaotisch.

   Kun je 3 ongewone items opnoemen in je studio?
   1. twee poppenhuispoppetjes schaal 1:12 die ik soms bij mijn schaalmodellen fotografeer
   2. een kromme holle pijp die ik jarenlang gebruikte als buigijzer. Dit was een oude verwarmingsbuis uit een vorig atelier. Deze is nu zo krom dat ik ‘m niet meer gebruik maar uit nostalgie doe ik er geen afstand van.
   3. een doos met kralenboompjes. Dat was in de hobbysfeer in het begin van de jaren 90 een rage; van kleine kraaltjes boompjes maken. Ik koop ze op marktplaats omdat ik zo zo aandoenlijk handgemaakt vind.

   

   Werk je graag met muziek of in stilte?
   Beiden, als er muziek aanstaat is het klassieke muziek, radio 4

   Met welk materiaal werk je graag?
   Met staal, wol en pvc. Kleurgebruik is heel belangrijk.

   

   Wanneer is een werk voor jou af?
   Als het een ziel heeft gekregen. Het moet gaan leven, dan is het goed.

   Heb je zelf thuis werk van collega kunstenaars?
   Jazeker, meestal omdat ik in die werken een parallel zie met mijn eigen leven, of er eindeloos in kan wegdromen.

   

   fotografen:
   tentoonstelling 1: Gert Jan van Rooij
   tentoonstelling 2: Kevin Rijnders
   tentoonstelling 3: Ilco Kemmere

    

9. Maen Florin – een speciale editie

   14 april 2017 09:22 Leave a Comment

   

   Maen Florin, keramiek, oplage 9, h.±25,5 cm, 2017, € 780,-, uitverkocht

   Bij de tentoonstelling in MUHKA schreef Marc Ruyters een geweldige tekst zoals wij die zelf zouden schrijven. We proberen het niet, lees zelf maar. Het vangt in woorden wat je voelt en ziet als je de koppen en figuren van Maen Florin ontmoet. En de kunstenaar vertelt over haar beelden in de KunstUur uitzending die je hieronder kan bekijken.

   “De beelden die Maen Florin maakt lijken niet te willen praten, ze sluiten vaak de ogen, kijken weg. Doen alsof ze je niet gezien hebben. Als je zoiets vaststelt is het onvermijdelijk: de sculpturen van Maen Florin ogen ‘antropomorf’. Ze hebben menselijke, maar ook ‘onmenselijke’ trekken, ze hebben vaak bizarre lichaamsvormen: grote oren, lange neuzen, vertrokken mond, al dan niet geloken ogen, vervormde ledematen, gekromde borstkassen… Het zijn figuren uit minder vrolijke sprookjes, uit onbehaaglijke dromen en milde nachtmerries.

   

   De beelden zijn gemaakt in klei, diverse soorten van stoffen, plaaster, epoxy, polyurethaan enzovoorts, de laatste jaren meer en meer in keramiek. Ze staan op de vloer, op sokkels of op tafels, lijken voor zichzelf uit te staren, geluidloos te murmelen, met een ondefinieerbare desinteresse voor de kijker, u en ik dus. De beelden zijn ‘down to earth’, geen allesverpletterende impact-door-volume, geen esthetiserend hedonisme, maar ook geen Hollywoodiaanse krachtpatserij & gruwel. Het zijn mensachtige figuren, zoals we ze zien als we buiten onze comfortzone stappen en met een existentiële onrust kijken naar wat er met het mensdom misloopt. Ze zijn ook vaak beschilderd, alsof de kleuren een gemoeds(on)rust moeten evoceren. Of misschien wel net camoufleren.

   

   Het werd eerder al geschreven over het werk van Maen Florin: haar beelden schuiven zich in tussen humor en tragiek, tussen vrolijk en luguber, tussen stilte en lawaai, tussen berusting en agressie, tussen droom en nachtmerrie, en zo kunnen we nog een paar duo-woorden bedenken. Maar voor alles is er dat ene effect: dat van een mentale camouflage. Niets is wat het lijkt: de beelden – lijven én koppen – laten niet zomaar in zich kijken, ze verbergen zich. Wat ze doen is je eigen – daar zijn we weer – gemoeds(on)rust projecteren. Je ziet wat je (niet) wil zien, in een verbeelde reflectie.

   

   Willen we het werk van Maen Florin vergelijken met dat van anderen in de hedendaagse kunstgeschiedenis? Dan komen we uit ergens in het schemerland tussen de oorverdovende stilte van Juan Muñoz en het geruisloze lawaai van Paul McCarthy.

   Uiteindelijk: wat doet een goed, sterk beeld? Het kijkt terug naar de kijker en maakt iets los. Maar het antwoordt niet, het zwijgt en wacht af. Eindeloos, als dat moet. Kijken naar de beelden van Maen Florin is wachten op wat niet komen zal. De verstomming is redelijk verpletterend.”

   

   KunstUur vanaf de 17e minuut.

   Update: Het is snel gegaan, alle drie de koppen die we konden verkopen zijn inmiddels verkocht. Goed nieuws: we gaan komende zomer een nieuwe editie maken met Maen Florin. Mail ons als je als eerste geïnformeerd wil worden.

    

10. Koen Delaere – 100 tekeningen in West Hollywood

    7 april 2017 14:07 Leave a Comment

    

    Delaere hoort bij de generatie kunstenaars die opnieuw de mogelijkheden van abstractie en expressie onderzoeken. Om zichzelf op het doek maximale vrijheid te geven, hanteert hij bij elke serie een aantal vaste voorwaarden in de keuze van materiaal, gereedschap, drager en handeling. Hij gebruikt alleen standaardformaten doek, alleen kleuren rechtstreeks uit de tube en legt een vooraf bekend ritme in zijn bewegingen. Muziek speelt daarbij ook een grote rol.

    Het schilderen an-sich, de fysieke bezigheid, is belangrijk voor de kunstenaar. Dikke lagen verf op verf, klodders, spuitverf, de handelingen van het schilderen zijn terug te lezen in het werk.  Een werk ontstaat dan ook altijd in één sessie. Die kan een half uur duren, of soms tien uur in beslag nemen, maar Delaere werkt nooit de volgende dag nog door aan een schilderij.

    

    Koen Delaere woont en werkt in Tilburg. Zijn werk is in veel musea en tentoonstellingsruimten zoals in New York, Brussel, Düsseldorf, Berlijn, Amsterdam, Utrecht, Tilburg, Japan en Brazilië te zien geweest. Zijn werk is opgenomen in de collecties van musea, bedrijfscollecties en privé-collecties over de hele wereld. En niet te vergeten ook in de privé-collectie van Jennifer Lopez ;-). In 2007 was hij winnaar van de prestigieuze Wolvecampprijs voor de Schilderkunst.

    

    De Rabobank kunstcollectie vroeg Delaere 100 unieke werken te maken voor de medewerkers kunstaanbieding. Tijdens zijn residentie van twee maanden in Los Angeles op uitnodiging van het Mondriaan Fonds werkte hij aan de serie. Lange wandeltochten door de overweldigende natuur van Yoshua Tree en Yosemite Park waren de inspiratiebron voor tekeningen waar hij later in zijn tijdelijke atelier in West Hollywood verder aan werkte.  Als drukpers voor de laatste verflaag gebruikte hij zijn Amerikaanse huurauto; geweldig toch, dat is zo’n handeling die precies is terug te lezen in het uiteindelijke werk.

    

    Wij zijn heel blij dat we een aantal van deze unieke werken op papier aan je kunnen laten zien. Iets kleiner dan het werk dat bij ons in de Westergasfabriek-tentoonstelling hing, maar aan intensiteit en vette opbouw van lagen doet het niet onder. Kijk rustig naar de verschillende werken, het is nog lastig kiezen!

    

    De maat van de werken op zwaar papier is 50 x 32 cm en ze kosten € 250,- per stuk. Maak snel je keuze door op de bijbehorende link met nummer te klikken. In deze mail aan ons kun je ook gelijk je adresgegevens opgeven, zodat het werk naar je verzonden kan worden. Klik hier om alle 19 beschikbare werken te zien. Veel plezier met kijken!

    UPDATE: het is ongelooflijk snel gegaan, binnen 12 uur waren alle 19 werken verkocht. Maar goed nieuws, komende september gaan we een nieuwe serie werken op papier presenteren van Koen Delaere. Mail ons als je als eerste geïnformeerd wil worden.

11. Kom naar LUST FOR LIFE, Painting Today @ Westergasfabriek

    22 april 2016 13:56 Leave a Comment

    Vrijwel alle werken uit de tentoonstelling zijn ook te zien op deze speciale site: www.paintingtoday.tumblr.com

    

    We tonen werk van:

    Albert Goederond, Albert Zwaan, Anne Forest, Aline Thomassen, Antonietta Peeters, Bettie van Haaster, Britt Dorenbosch, Charlie Roberts, Cindy Moorman, Co Westerik, Coen Vunderink, David Bade, Derk Thijs, Eli Content, Erik de Bree, Erik Mattijssen, Esther Tielemans, Eva Räder, Femmy Otten, Gé-Karel van der Sterren, Hamid El Kanbouhi, Hans Broek, Hans Hoekstra, Harry Markusse, Ina van Zyl, Jan van der Ploeg, Jan Roeland, Janine van Oene, Jantien Jongsma, Jim Harris, Jisan Ahn, Joncquil, Jurriaan Molenaar, Katinka Lampe, Koen Delaere, Koen Vermeule, Lieven Hendriks, Lilian Eliëns, Lon Godin, Malin Persson, Marcel van den Berg, Marie Aly, Marijn van Kreij, Marjolein Rothman, Marjolijn de Wit, Martijn Schuppers, Micha Patiniott, Michael Kirkham, Michiel Hogenboom, Natasja Kensmil, Nour-Eddine Jarram, Pere Llobera, Philip Akkerman, Piet Dieleman, Raquel van Haver, Ronald de Bloeme, Ronald Versloot, Ronald Zuurmond, Ruben Kragt, Rutger van der Tas, Sam Samiee, Sanne Rous, Sarah Verbeek, Saskia Blokzijl, Stijn Peeters, Sven Kroner, Theun Govers, Tim Ayres, Veron Urdarianu, Willem Weisman en Wouter van Riessen.

    
    Lust For Life, Painting Today | 21 – 24 april

    Locatie: Westergasfabriek, Machinegebouw, Pazzanistraat 8, Amsterdam

    Openingstijden: Donderdag 21, vrijdag 22, zaterdag 23 en zondag 24 april 2016 geopend van 11.00 tot 19.00 uur, entree 5 euro.

    

    www.dekunstkoop.nl – informatie over de KunstKoop van het Mondriaan Fonds

    De tentoonstelling wordt mogelijk gemaakt door het Mondriaan Fonds, Westergasfabriek, JurLights, IJM Colour, Budweiser Budvar en alle galeries en kunstenaars.

    

    Fotografie: Natascha Libbert

12. Lilian Eliëns – Tussen glossy en gruizig

    26 februari 2016 10:15 Leave a Comment

    

    Animal, 30 x 20 cm, acryl op papier, € 400

    Met de vlugge virtuoze toets van de schilder die zo mooi de vluchtige modewereld karakteriseert. Stukjes opengelaten of spaarzaam beschilderd wit linnen suggereren catsuits, jurken en bloesjes. Er sluipt iets gruizigs in het opgepoetste photoshop domein van perfectie en verleiding.

    

    Dangling, 50 x 40 cm, acryl op linnen, € 1.400

    Eliëns portretteert de wereld van de haute couture en de modeglossy en haar tengere hoogbenige werkneemsters. ‘Mensen of poppen?’ vraagt Anne Berk zich af in een mooi stuk in  over het werk van Eliens:

    “Eliëns is gefascineerd door de mythes in de modewereld. Secret Wish (2011) is een eerbetoon aan Alexander McQueen, die in 2010 zelfmoord pleegde. Ze heeft het model afgebeeld in een van zijn creaties, in een statige houding tegen een bloedrode achtergrond. Smoke (2011) is een schilderij van Kate Moss met een sigaret. Moss werd neergesabeld in de media omdat ze rookte tijdens een show van Gucci. Eliëns gunt haar haar zwakheden en portretteert Moss die met gesloten ogen inhaleert.”

    

    Smoke, 30 x 24 cm, acryl op linnen, verkocht

    De modewereld als fijnzinnige echoput van gebaren, poses en houdingen. We schreven al eerder over de schilderijen van Lilian Eliëns. Hoog tijd om weer een keer nieuw werk te laten zien van haar op We Like Art. De modellen zijn in de vloeiende acrylverf de glossy ver voorbij.

    

    Loungechair, 40 x 30 cm, acryl op papier, € 600

    Als je een werk van Lilian Eliëns wil bestellen stuur je ons dan een mail? link

    

    Undress, 50 x 40, acryl op linnen, € 1.400

    

    Longing, 40 x 30 cm, acryl op papier, € 600

13. Thomas Elshuis – bij Nieuw Dakota met ‘Licht en Transparantie’

    16 februari 2016 11:08 Leave a Comment

    

    Kunstenaars Thomas Elshuis en Reinoud Oudshoorn maken op het oog totaal verschillend werk, maar vinden hun deler in ‘licht en transparantie’.

    
    De sculpturen van Reinoud Oudshoorn (Ommen, 1953) spelen met illusie, je ogen worden voor de gek gehouden. De wandsculpturen van mat glas en staal lijken recht van voren platte vlakken, de schaduwen en vervolgens het perspectief zorgen voor het gevoel van ruimte aan de wand, of op de vloer. Ook de werken van Thomas Elshuis zijn als het ware objecten aan de wand en creëren figuurlijk nieuwe ruimten en werelden.

    

    Thomas Elshuis (Hilversum, 1961) is een kunstenaar waarover we al vaker schreven en van wie we al meerdere malen werk lieten zien tijdens onze tentoonstellingen. Elshuis werkt vanuit een geërfd dia-archief. Dia’s van een wereldreiziger die in de jaren 60 tot en met 80 enthousiast gebruikt werden om in huiselijke kring verslag te doen aan de thuisblijvers. De dia’s zijn nu het vertrekpunt van verschillende series werken, zoals Floating Islands, dit zijn transparante afbeeldingen in een perspex box, en Hortus Conclusus (zie onder).

    

    Eerder schreven we: “Op reis gaan zonder een stap buiten de deur te zetten – dat is de core-business van Elshuis. Imaginaire reizen in samengestelde landschappen. Thomas Elshuis onderzoekt letterlijk en figuurlijk de grenzen. Het archief beslaat bijna de hele wereld, elk continent, oneindig veel landen worden aangedaan. Nieuwe werelden en nieuwe plaatsen worden gecreëerd, als kijker probeer je je steeds te verhouden tot de beelden. Het lijken herkenbare plaatsen te zijn, bij iedereen komen persoonlijke herinneringen aan reizen, steden of landschappen naar boven.”

    

    Vorig jaar maakten we met Thomas Elshuis een Wall met zijn werk op een muur in zijn atelier. Veel mensen kwamen de Wall en ander werk live op het atelier bekijken. Maar de Wall is ook nog steeds online te zien, bekijk hier de mouse-over wall van Thomas Elshuis: www.welikeartwalls.nl.

    

    Op de Wall vier werken uit de Floating Island-serie. Dit is een serie werken waarin fragmenten uit het dia-archief (dit kan een gebouw, een rots, een groepje bomen zijn) los van hun context worden gepresenteerd. Ze bestaan uit een transparante print die los voor een wit vlak hangt. Het landschap, het onderwerp, lijkt daardoor te bewegen. Er ontstaat een zwevend en onbestemd beeld. Door de perspex box waarin het hangt wordt het een object aan de wand.

    

    De serie Hortus Conclusus zijn hangende kasten gevuld met transparante foto’s van botanische objecten: bloemen, planten, struiken, bomen, grassen, vijvers, etc. Na het openen van de kast, licht de achterwand op. Door de foto’s te verplaatsen wordt de beschouwer de tuinier van dit kunstwerk.

    

    De overeenkomstige factor in het werk van Elshuis is de verwijzing naar onze herinneringen. Herinneringen aan plaatsen, landschappen of steden, herinneringen die altijd ongrijpbaar zijn. ‘They slip our mind’. Ook de titels van de series van werken duiden daarop: Drifting Shadows, Shifting Views en Floating Islands.

    

    De Wall van Thomas Elshuis kun je hier zien: http://www.welikeartwalls.nl/

    Alle werken van Thomas Elshuis bij We Like Art, zie je hier: link

    Licht en transparantie t/m 21 februari 2016 bij Nieuw Dakota – Ms. van Riemsdijkweg 41b, Amsterdam Noord, donderdag en vrijdag 11.00 – 18.00 uur, zaterdag en zondag 12.00 – 18.00 uur.

14. Dana Lixenberg – 4 werken uit de serie ‘Nome Alaska’

    18 januari 2016 12:59 Leave a Comment

    

    Dana Lixenberg, Martha Butler, Nome Alaska, (2009), analoge c-print in een Profilex lijst, 42 x 33,5 cm, oplage 15

    De mens in pure vorm te portretteren, zonder te oordelen, met inlevingsvermogen is kenmerkend in het werk van Lixenberg. Het resultaat: sobere portretten in zwart-wit die de generaties omspannen. De indrukwekkende tentoonstelling is tot en met 6 maart 2016 te zien. Een echte aanrader.

    De tentoonstelling is een enorme hit bij bezoekers, het was in de kerstvakantie niet eerder zo druk in het museum. Er is al op talloze plekken enthousiast geschreven over Imperial Courts, hier onder andere een stuk op de site van het NRC. Check ook het geweldige fotoboek dat verscheen bij Roma Publications (video). De eerste druk is bijna uitverkocht.

    Bij onze tentoonstellingen in de Westergasfabriek toonden we werk uit Nome Alaska een ander langlopend project van Dana Lixenberg. We willen je graag wijzen op de vier foto’s uit deze reeks die exclusief via ons zijn te bestellen. Heel bijzonder, de werken hebben een relatief kleine oplage, zijn voorzien van een op maat gemaakte Profilex lijst – en zijn gunstig geprijsd. We vroegen hier op het blog Dana in een interview naar de achtergrond van de beelden uit deze reeks.

    

    Dana Lixenberg , Untitled (gold dredge boat), Nome Alaska, (2009), analoge c-print in lijst, 33,5 x 42 cm, oplage 15.

    Ha Dana, kun je iets vertellen over hoe deze werken tot stand zijn gekomen?

    Ik toonde in de tentoonstelling in 2014 bij We Like Art in het Machinegebouw ook een aatal werken uit de serie The Last Days of Shismaref. Deze serie is ontstaan doordat ik door de documentairefilmmaker Jan Louter mee gevraagd ben naar Shismaref, een eiland ten noordwesten van Alaska, dat  langzaam wordt opgeslokt door de zee omdat de permafrost onder het eiland smelt. Er worden steeds nieuwe zeeweringen gebouwd, zodat het eilandje langer mee kan. Maar uiteindelijk op een dag is het gebeurd. De Inupiaq wonen daar al ruim 2.000 jaar, dus het is heel ingrijpend om het land van je voorouders te verlaten en te zien verdwijnen. Uit deze serie is in 2008 een boek en een tentoonstelling voortgekomen.

    

    Untitled, Nome Alaska (2009 – 2013), analoge c-print in lijst, 33,5 x 42 cm, oplage 15

    Toen ik een jaar later de fotoboeken ging brengen naar Shismaref ben ik op de terugreis een week in het stadje Nome gebleven om daar aan een nieuwe serie te werken. Nome is eigenlijk ook een soort eiland, je kan er alleen maar per vliegtuig komen. Het is ontstaan rond 1900 toen er goud was ontdekt. Het was even de grootste stad van Alaska, mensen trokken daar naar toe om goud te zoeken.

    Het is een heel intrigerend plaatsje. In eerste instantie zie je alleen een hoofdstraat met allemaal saloons waar dronken bewoners en seizoenswerkers in hangen. In de grote ruimte hangen twee foto’s uit de Nome serie: een portret en een landschap.. Op het landschap zie je een boot waarmee ze goud zoeken vanaf de bodem van de zee. Ik heb die foto genomen vanaf een strand waarop allerlei vrijbuiters wonen, net buiten het stadje. Mensen hebben daar hutjes op het strand gebouwd.

    De jongen met de hoed, Jesse James, heb ik op het strand ontmoet. Hij was naar Nome gekomen om zijn geluk te beproeven. Om goud te winnen. Hij maakt daar sieraden van. Ik weet niet of hij er nu nog is. Ik ben zeker van plan om terug te gaan en meer te fotograferen.

    

    Jesse James, Nome, Alaska analoge c-print in lijst, 33,5 x 42 cm, oplage 15

    Die jongen heeft een enorme open blik. Misschien bijna een beetje naïef. Het is een spirit die je niet meer zoveel ziet. Nome associeer ik met het verleden van Amerika, dat mensen ergens heen trekken om zich daar te settelen en een leven op te bouwen. De serie schommelt een beetje tussen een droomgevoel, iets ongrijpbaars, en een wat zwaarder gevoel. Naast het portret wilde ik ook graag bij jullie landschappen tonen, want beide zijn vertegenwoordigd in de serie.

    De werken van Dana Lixenberg zijn groot te bekijken en te bestellen in onze Shop.
    

    

    Jesse James van Dana Lixenberg op de tentoonstelling in de Westergasfabriek in 2014

15. Gerco de Ruijter – speciale editie TAG #4

    11 januari 2016 18:17 1 Comment

    

    Gerco de Ruijter, TAG #04 (2014), archival inkjetprint op dibond, 30 x 30 cm, oplage 30), € 425,- (inclusief het boek Almost Nature). Boek en de print zijn beide genummerd en gesigneerd.

    In eerste instantie lijkt TAG #04 een abstract grid van groene en gelige tinten, maar bij nadere beschouwing lijken de groene vormen wel bomen of planten. Het is een van bovenaf gefotografeerde hoeveelheid tuinplanten die wachten tot ze op transport gaan. De gele kaartjes zijn labels met alle informatie over de planten.

    

    Detail van de speciale editie TAG #4

    Gecultiveerde landschappen, zoals bloemenvelden maar ook echte natuur en erosies vervreemden doordat De Ruijter ze van bovenaf fotografeert. Hij laat een vlieger op met een camera. Zelf blijft hij op de grond staan en hij weet dus ook pas achteraf hoe het landschap er van bovenaf uitziet. Ook voor hem blijft het een onbekend perspectief. Op de foto’s is geen horizon zichtbaar en ook de omgeving blijft onbelicht. De schaal van het gefotografeerde en de context ontbreken, waardoor je nooit helemaal zeker bent waar je naar kijkt. De Ruijter is op zoek naar onderliggende abstracties en structuren in de natuur.

    In het boek Almost Nature wordt met foto’s uit 2003-2015 een overzicht gegeven van deze fotoserie. Het bevat zowel foto’s van Hollandse tuinbouwlandschappen, maar ook van surreële landschappen in onder andere Dubai, IJsland en de Verenigde Staten.
    Daarnaast staan er teksten in van schrijver Dirk van Weelden en Kelly Gordon Margolis, curator van het Hirshhorn Museum in Washington DC. In deze video kun je alvast een kijkje in het boek nemen.

    Tot en met 6 februari kun je recente foto’s en films van De Ruijter zien in zijn solotentoonstelling Extended View bij Galerie Kranendonk in Den Haag.

    De editie TAG #4 en andere beschikbare edities van Gerco de Ruijterstaan in onze shop.
    

16. Renie Spoelstra – Random Matter | tekeningen

    16 december 2015 12:08 Leave a Comment

    

    Spoelstra gebruikt voor haar landschapstekeningen vooral foto’s en filmstills van eigen hand. De tekeningen waar ze aanvankelijk naam mee maakte zijn gebaseerd op foto’s van bossen en recreatiegebieden. De afwezigheid van een gebeurtenis en de zekere inwisselbaarheid van de locaties leiden gek genoeg tot een sterk gevoel van broeierigheid en onderhuidse spanning. Later put ze vooral uit het Amerikaanse landschap.

    

    “Ik ben in 2009 naar New England (VS) gegaan om te filmen en fotograferen vanwege het geschikte licht en een specifiek gevoel van suspense dat bekend is uit Amerikaanse films. Dit alles als subtiel vervolg op mijn Recreatiegebieden die Nederland als bron hebben.”

    (meer…)

17. 10 Decembertips van We Like Art

    15 december 2015 11:35 Leave a Comment

    

    1

    Van Scarlett Hooft Graafland toonden we afgelopen jaar de nieuwe editie Blue People. Er gaat achter dit werk een bijzonder verhaal schuil, over de roerige geschiedenis van Madagascar. Check de making-of video. Deze ingelijste print van 32 x 40 cm kost € 625.

     

    

    2

    Dan dit werk van Roy Villevoye, Eró (Preparing Memorial Carving for Omomá), met deze foto uit 2012 (30 x 45 cm in lijst, € 1.050). Roy is sinds kort weer terug van een nieuwe reis naar de Asmat. Je leest hier meer over zijn oeuvre dat zo intiem vervlochten is met een kleine groep mensen in Papua: link.

    

    (meer…)

18. Ronald de Bloeme – Nieuwe zeefdrukken

    8 december 2015 17:24 Leave a Comment

    

    Briefumschlag Gelb (2014), C-print en hoogglanslak-zeefdruk op Hahnemühle papier, 308 grams Photo Rag, 42 x 29,7 cm

     

    

    Persil (2014), C-print en hoogglanslak-zeefdruk op Hahnemühle papier, 308 grams Photo Rag, 29,7 x 42 cm

    (meer…)

19. Antoinette Nausikaa – Interview over haar ‘heilige bergen’ project

    4 november 2015 14:41 Leave a Comment

    

    Showing the tree my drawing (2014), 41 x 61 cm, oplage 15, geprint op fine-art photo paper in een lijst met museumglas

    De kunstenaar bezoekt een reeks van heilige bergen in diverse landen en portretteert op een intensieve en ontwapenende manier de bergen. Voor ons reden om Antoinette te vragen naar dit omvangrijke ‘bedevaart’ project.

    Hoi Antoinette, we zagen vorig jaar de foto van een vrouw die een boek met tekeningen laat zien aan een oude boom: Showing the tree my Drawing, Olympus 2014. Kun je iets vertellen over dit werk dat diepe indruk op ons maakte?

    Gedurende de lente van 2014 bezocht ik de berg Olympus in Griekenland en verbleef daar op de hellingen van de aangrenzende kleinere berg Kato Olympus. Vanaf Kato Olympus observeerde ik zo drie maanden de grote mysterieuze berg. Iedere dag wandelde ik langs deze boom en het voelde alsof hij me in de gaten hield. Op een dag besloot ik hem mijn tekeningen te laten zien. De boom zei niet veel maar ik was erg onder de indruk van zijn veelzeggende vertoning.

    

    De kunstenaar aan het werk op locatie bij de berg Ararat.

    Je werk was afgelopen maand te zien in de Brummelkamp galerie in het AMC. Kun je iets vertellen over de tentoonstelling en je komende presentatiebinnenkort bij PuntWG in Amsterdam?

    In het voorjaar van 2015 reisde ik per trein naar China voor een werkperiode rond de vijf grote heilige bergen, de ‘Wuyue’. In de Brummelkamp galerie waren foto’s, tekeningen en Chinees porceleinen sculpturen te zien die ik tijdens de reis heb gemaakt. In de collectie zijn twee werken opgenomen Showing the tree my drawing 2014 en Paying my respects to the mountain 2015. Dit werk en het boek zijn in een iets andere vorm ook te zien bij PuntWG in Amsterdam van 7 november tot en met 15 november.

    

    Birds on a wire (2014), 41 x 61 cm, oplage 15, geprint op fine-art photo paper in een lijst met museumglas

    Je werkt al sinds 2010 aan een wereldwijd project over heilige bergen. Hoe ben je zo gefascineerd geraakt door dit onderwerp?

    Ik zoek altijd naar een bepaalde kern van dingen en plekken, naar iets wat er altijd al geweest is te midden van al het veranderlijke. Toen ik in 2005 voor vijf maanden in Tokyo woonde raakte ik gefascineerd door het idee dat er vlakbij deze enorm drukke en snelle stad al duizenden jaren een hele grote rustige berg lag, de iconische berg Fuji. Een berg die heel veel betekent voor de Japanners, ze zien hem als een god en hij wordt overal afgebeeld. Maar, ik kon hem niet zien door alle hoge gebouwen. Ik maakte daar toen een publicatie over met de titel: 36 views without Mt Fuji, geïnspireerd op de beroemde houtsneden van Hokusai 36 views of mount Fuji.

    De herinnering aan de onzichtbare berg Fuji bleef mij bij. En in 2010 besloot ik om hem te gaan bezoeken en te ervaren wat zijn invloed op mij zou zijn. Het contrast van de stilte en tijdloosheid van de grote oeroude berg naast het veranderlijke leven eromheen heeft me gegrepen, en ik wilde vervolgens onderzoeken wat de invloed van andere heilige bergen is op mij en op de omgeving.

    

    Instant Shrine, Taian (2018), geprint op fine-art photo paper in een lijst met museumglas

    Je bezocht inmiddels een indrukwekkende reeks plekken: de Mount Fuji in Japan, de Olympus in Griekenland en de Ararat op de grens van Turkije en Armenië en afgelopen jaar maakte je een reis door China naar de beroemde ‘Wu Yuè’, vijf bergen die door het land verspreid liggen. Kun je ons vertellen hoe je te werk gaat als je daar bent? Heb je een atelier of ga je dagelijks op pad?

    Ik probeer altijd zoveel mogelijk tijd op en rond de berg te beleven. Bij iedere berg werkt dat anders. Bij Fuji reisde ik er bijvoorbeeld anderhalve maand met de bus omheen, en observeerde hem vanuit alle dorpjes en steden die er in de buurt lagen. Op Olympus wilde ik echt wonen en heb ik drie maanden in een klein huisje gezeten. Waarbij ik altijd buiten werkte en de berg als object en al studio gebruikte.

    Ik doe alles heel langzaam en neem de tijd om te kijken, te observeren, ik herhaal en werk toe naar een zekere verstilling. Het gaat mij erom concentratie op te bouwen zodat ik dichter bij de dingen kan komen.

    

    Steps, Taian (2018), geprint op fine-art photo paper in een lijst met museumglas

    Hoe verhoud je je tot die bergen als je er bent?

    De berg wordt op zo’n moment niet alleen mijn studio maar ook mijn gezelschap. Ik voel me enorm door de bergen bekeken. En ga er een relatie mee aan. Dat is een deel van mijn onderzoek. Wie ben ik ten opzichte van de berg? Wat is de berg voor mij? Door middel van het reageren op mijn directe omgeving met tekeningen en fotografie probeer ik daar een vorm aan te geven. Ik ben dus eigenlijk als een onderzoeker en observator bezig.

    

    Twigs, Huashan (2019), 36,5 x 55 cm, oplage 20, geprint op fine-art photo paper in een lijst met museumglas

    Je maakt foto’s, tekeningen en sculpturen – hoe verhouden die werken zich tot elkaar?

    De verschillende media geven verschillende dimensies aan waarin voor mij de wereld zich afspeelt. De directe en simpele inkttekeningen en teksten komen voort uit mijn gedachtestroom en verbeelden mijn onmiddellijke ervaring van de wereld. Het zijn mensfiguurtjes die veelal mijzelf afbeelden met mijn vragen, opvattingen en gevoelens. De foto’s hebben een meer registrerend karakter en met de sculpturen, die ik maak van de aarde van de bergen, leg ik een directe relatie naar de vaste materie van de plek waar ik me bevind.
    Binnen een installatie of publicatie leg ik op een later tijdstip weer verbindingen tussen deze verschillende media en maak daarmee een nieuw geheel, waarbij ik deze verschillende werkelijkheden opnieuw met elkaar verbind. Mijn werk gaat over thema’s als verwondering, ‘zijn’, vergankelijkheid, tijd en perceptie.

    

    Snow Tree Snow, Transsiberia Express (2015), geprint op fine-art photo paper in een lijst met museumglas

    Kun je iets vertellen over de reeks foto’s die je selecteerde voor We Like Art?

    De foto’s die ik voor de website selecteerde zijn een selectie uit de verschillende berg-projecten van Olympus, Ararat en China, waarin mijn persoonlijke relatie tot de berg centraal staat. Ze zijn gemaakt tijdens de werkperiode op of rond de heilige berg die als mijn studio en onderzoeksruimte functioneerde.

    

    Overzichtsfoto kunstruimte LUMC 2014: Sometimes You See it Sometimes You don’t

    Wat zijn je plannen voor de komende tijd?

    Op 7 november wordt mijn nieuwe boek uit China gelanceerd bij PuntWG. First moments of things I saw, is een artistbook vol met tekeningen en fotografie gemaakt gedurende de reis langs de vijf grote bergen in China in 2015. Het boek heeft een oplage van 250 en is in samenwerking met een Chinese designer ontworpen en gedrukt.

    

    De kunstenaar aan het werk op locatie bij de berg Ararat.

    Naast het bergen project werk ik ook nog op andere locaties, zo is er tot begin 2016 een hangende installatie in de beeldentuin van het LUMC te zien en werk ik aan een presentatie voor Probe.
    Ondertussen ben ik aan het kijken naar een volgende locatie.

    Portret Antoinette Nausikaä

    Antoinette Nausikaä studeerde aan de Gerrit Rietveld Academie en de Rijksakademie (2009/2010).
     

20. Kinke Kooi – Interview

    26 oktober 2015 12:37 Leave a Comment

    Hygiene (2013), piezografie, oplage 20, collage, genaaide Q-tips op papier, 33 x 18,5 cm

    Het oneindig herhalen van lijntjes met potlood is een bijna meditatieve handeling voor Kinke Kooi. Slechts met 1 potlood iets kunnen creëren intrigeert haar, door veel slijpen en poetsen ontstaat heel langzaam een beeld. Kinke Kooi werkt veel met thema’s waarvoor ze zich schaamt of schaamde. Als ze zich ergens voor schaamt ontstaat er een soort innerlijke drang om het tekenen. Om er dicht op te zitten en het helemaal uit te diepen.

    

    Installatiefoto Feature Inc. NY

    We vroegen Kinke Kooi naar haar werk en atelier en haar eerstvolgende solo in New York.

    Hoi Kinke, je bent hard aan het werk voor een solo in New York in januari 2016, kun je hier iets over vertellen?

    Ik heb 15 jaar met Feature Inc. gewerkt. Hudson, de eigenaar stond bekend als een van de meest bezielde galeriehouders in New York; het was een zegen voor mij om met hem te werken. Het was dan ook een hele schok dat hij vorig jaar onverwacht overleed. Ik mis hem nog steeds. Een half jaar geleden kreeg ik een solo aangeboden van Sandra Gering Gallery, zij kende Hudson goed, dat is heel fijn.

    Het is weer spannend zo’n eerste keer. De tentoonstelling gaat over gastvrijheid; de verhouding tussen het zwaard en de schede. Meestal gaat alle aandacht uit naar het zwaard, maar de schede voorkomt dat het zwaard scherp is door het toe te laten; de schede gaat over gastvrijheid. Ik twijfel nog over de titel: ‘preventing the sharp from being sharp’ of ‘soft in the middle’…

    

    Hoe ziet je atelier er uit?

    (meer…)

21. Prijzen voor de schilderkunst – één weekend met 6 winnaars

    15 oktober 2015 20:55 Leave a Comment

    

    En de tentoonstelling geeft een vrij goed beeld van de verwachtingen die leven in de kunstwereld over deze winnaars en exposanten. Vaak worden schilders opgepikt door galeries en verzamelaars juist naar aanleiding van hun presentatie op de Dam.

    De jury (elk jaar 4 kunstenaars en 3 kunstbobo’s) koos dit jaar voor Rabi Koria, Joost Krijnen, Lennart Lahuis en Jouni Toni. Een mooi gezelschap. “Abstractie heeft gewonnen” kraaide Benno Tempel, voorzitter van de jury, vorig jaar nog, dit jaar heeft de figuratie (herkenbare voorstellingen) weer de overhand. Het kan verkeren.

    

    Het valt op dit jaar dat er 3 winnaars een achtergrond hebben als Rijksacademie of Ateliers resident. Dat sluit aan bij wat we opmerkten bij de 2010 editie:

    (meer…)

22. Melancholia in Arcadia

    8 oktober 2015 14:10 Leave a Comment

    

    Gabriel Lester, Melancholia in Arcadia (2015), barietprint in lijst met passe-partout, oplage 50, 39,5 x 41 cm (inclusief boek Forced Perspectives), € 583,-

    Hij besloot tijdens de opleiding dat hij geen videokunst wilde maken en creëerde een bijzondere kunstenaarspraktijk; die hij beschrijft als ‘film zonder camera’.

    

    Forced Perspectives, design Irma Boom

    Het werk van Lester lijkt op het eerste gezicht moeilijk te doorgronden, maar gaat eigenlijk over simpele principes en eenvoud. Kritiek dat zijn werk niet echt maatschappelijk betrokken zou zijn, legt hij naast zich neer. Zijn werk is eerder poëtisch en filosofisch te noemen. Lester zegt dat de eenvoud waarmee een illusie kan worden opgeroepen hem fascineert. De magie van oude filmgenres bijvoorbeeld, waarbij je totaal voor de gek wordt gehouden, maar het toch gelooft.

    (meer…)

23. Interview en speciale editie – Elly Strik

    29 september 2015 10:42 Leave a Comment

    

    Inrichting van de tentoonstelling ‘Ghosts, Brides and other Companions’ in het Reina Sofia Museum in Madrid 2014

    Haar schilderingen en tekeningen – vaak op vellen papier van monumentaal formaat – zijn indringend en raadselachtig. De milde vaak gedempte kleuren doen in de verte denken aan Morandi maar we vermoeden ook een fluisterverbond met Goya en Odilon Redon. In haar nieuwe werk deinst ze niet terug voor het gebruik van felle kleuren, waardoor ze haar intentie verhoogt.

    De concentratie in haar werk is enorm, je voelt dat als kijker – de kunstwerken dwingen je langdurige aandacht af. De gemaskerde gezichten en figuren in haar werk kijken je aan – maar ook dwars door je heen. Elly Strik werkt met grafiet, kleurpotlood, pigment, olieverf en lakverf. De grote tekeningen, van ongeveer twee op drie meter, omsluiten je als kijker. Haar portretten zijn portretten in de breedste zin van het woord, ze sleuren je heel overtuigend mee in een gemoedstoestand.

    Heel bijzonder dat we van Elly Strik 2 edities en een origineel werk kunnen tonen, Elly vertelt er alles over in het interview dat we met haar maakten. Ook vertelt ze over haar werk, haar atelier in Brussel, haar solo in het Reina Sofia Museum afgelopen jaar en haar prominente bijdrage aan de internationale tekeningententoonstelling in het SMAK in Gent: The Bottom Line.

    

    Zaalzicht van de tentoonstelling ‘Ghosts, Brides and other Companions’ in het Reina Sofia Museum in Madrid 2014

    Hoi Elly, je woont en werkt al weer een hele tijd in Brussel. Bevalt het je daar goed? Zijn Amsterdam en Brussel een wereld van verschil?

    (meer…)

24. Jan Maarten Voskuil – Pointing out grey (2014)

    25 september 2015 13:09 Leave a Comment

    

    Wonderlijke bezielde werken die in hun speelsheid haaks lijken te staan op hun strenge minimalistische vertrekpunt.

    

    Zijn werk is een dartel spel binnen strenge randvoorwaarden. Steeds weer vindt Voskuil zichzelf uit en steeds weer leidt dat tot nieuwe heerlijke schilderij-objecten met hard-edge rondingen die zich voegen naar hoeken of soms als druppelvorm langs de plint zijn verstild. De herhaling en verdieping in het werk gaan hand in hand. In de loop der jaren is hij steeds virtuozer geworden in de techniek van het hol en bol opspannen op allerlei frames, in het prepareren van het canvas en de haast klinisch smetteloze matte of glossy verfhuid.

    

    In zijn werk is geen handschrift of streek te zien, de schilderij-objecten gaan over niets anders dan zichzelf. Vaak lijken de doeken zelfs te willen ontsnappen aan het schilderij zijn. Ook de 3 werken die we hier op We Like Art tonen zijn wonderlijke varianten van schilderijen die zich opsplijten of zich naar buiten duwen om zich te vermeerderen. Er zit humor, een soort gekte en overdrive in de schilderij-objecten die heel aanstekelijk is.

    

    Atelier Jan Maarten Voskuil met diverse ‘Dynamic Monochromes’

    Het spel van Voskuil met de minimalistische traditie is zeer geliefd bij verzamelaars en internationaal gaat de kunstenaar inmiddels ook als een speer. We bezochten Jan Maarten Voskuil in zijn atelier en zagen dat hij druk bezig was met de voorbereiding van een nieuwe solo show in Mannheim bij zijn galerie Sebastian Fath Contemporary (opening 29 oktober). Ook stonden er houten boxen klaar voor transport naar zijn galerie Peter Blake in Laguna Beach, Los Angeles, specialist in de substroming California minimalism. Blake bracht het werk van Voskuil al naar talloze Amerikaanse privecollecties.

    

    Pointing out grey 1 (2014), acryl op linnen, diameter 30cm, € 1.430,-

    Met het internationale succes komen ook hogere prijzen. Heel bijzonder dat we hier op de site deze juweeltjes van Jan Maarten kunnen tonen die vriendelijk geprijsd zijn. We kunnen je detailfoto’s op verzoek toesturen. Als je dit wil laat het dan even weten svp (link).

    

    Detail: Pointing out grey 1 (2014), acryl op linnen, diameter 30cm

    “Ik zoek in mijn werk naar mogelijkheden om zo weinig mogelijk te vertellen en toch interessant te blijven. Vaak is het uitgangspunt een wit doek dat ik op de een of andere manier tot leven wil laten komen.”

    

    Heb je belangstelling voor een werk van Jan Maarten Voskuil? Bestel de werken in onze Shop.

    

    Pointing out grey 2 (2014), acryl op linnen, diameter 30cm, € 1.430,-

    

    Pointing out grey 3 (2014), acryl op linnen, diameter 30cm, € 1.430,-

    

    Pointing out grey 1, 2 en 3 (2014), acryl op linnen, elk diameter 30cm

25. Bijzondere zeefdrukken van Kees Goudzwaard

    15 september 2015 08:11 Leave a Comment

    

    Two Gaps (Yellow), 2014, zeefdruk, drukspiegel 60 x 80 cm papier 70 x 100 cm, oplage 15, € 500

    Wat hij maakt lijkt zo bedrieglijk echt, dat je echt drie keer moet kijken of dat plakbandje niet gewoon een echt plakbandje is. Het resultaat is bijna tegengesteld. Het zijn werken die haast volmaakte figuratieve nabootsingen zijn en tegelijk wonderlijke abstracte beelden die vol licht en raadsels zitten.

    

    Kraag (2000), gedrukt op karton, vorm uitgesneden, zeefdruk, 80 x 100 cm, oplage 20, € 1.500

    We citeren uit een mooie tekst van Inge Pollet: “Voor alle schilderijen maakt Kees Goudzwaard modellen van flinterdunne materialen zoals papier, transparante folie en tape. Weken, soms maanden werkt hij aan de ‘prototypes’ voor zijn schilderijen. Tijdens het schilderen brengt hij zorgvuldig dunne, egale verflagen over elkaar aan om een zo nauwkeurig mogelijke weergave te bereiken van het papieren model. In feite bouwt hij het papieren model in verf op het schilderdoek weer op.”

    

    Installatiefoto Vleeshal, Middelburg

    Dit lijkt een klinisch uitgangspunt maar de schilderijen van Goudzwaard zijn alles behalve koel en theoretisch. Ze ogen groots, voornaam en fragiel en speels tegelijk. Wat een licht en een power!

    Deze kunstenaar uit de stal van de Antwerpse galerie Zeno X had in 2014 nog een galeriesolo (Collected Details) en soleerde museaal in de Vleeshal in Middelburg (Between Red and a Transparant Plane). Graag wijzen we je ook nog even op een fraaie publicatie van ROMA publishers die verscheen bij de tentoonstelling in de Vleeshal: (€ 16,-) een leporello met recent werk van Goudzwaard (hier te bestellen).

    

    Cape (2000), gedrukt op karton, vorm uitgesneden, zeefdruk, 100 x 100 cm, oplage 21, € 1.500

    Heel tof dat we hier op We Like Art vier bijzondere zeefdrukken kunnen tonen van Kees Goudzwaard. Het zijn 3 werken uit een serie kragen die op de zeef zelf gemaakt zijn door de kunstenaar. De Kraag heeft bijvoorbeeld maar liefst 22 drukgangen, alle details zijn handmatig aangebracht. Two Gaps heeft iets minder drukgangen maar is ook met folie op de zeefdrukplaat gemaakt.

    

    Schouderstuk (2000), gedrukt op karton, vorm uitgesneden, zeefdruk, 80 x 100 cm, oplage 20, € 800

    

    Schouderstuk in lijst

    Als je meer informatie wil of de werken wil bestellen: check de werken in onze Shop.

26. Frans Franciscus over zijn portretten, Curaçao-residency en zijn custom made hotelkamer in NY

    11 september 2015 10:45 Leave a Comment

    

    F.F. (after Memling), 2012

    Hallo Frans, we zagen een paar werken van je in de grote zomertentoonstelling O Muze in de Hallen in Haarlem. Was het leuk om mee te doen met deze tentoonstelling?

    Het was zeer strelend. Mijn monumentale doek ‘Olubunmi’ uit 1992, dat was teruggeleend uit een particuliere collectie, had de ereplek. Niet alleen was het het eerste werk dat je zag als je de expositie binnen ging maar het schilderij werd geflankeerd door werk van grote namen als René Daniels, Carel Willink en Breitner. Nog zo’n joekel van een schilderij maar dan recent werk, ‘Adam and Eve IV’ , hing te ‘shinen’ in de relizaal. Erg fijn allemaal.

    

    Fantastic Man (white uniform), (2014), 150 x 120 cm, inkt op papier, € 1.900

    Hoe zou je je eigen handschrift omschrijven? Je maakt schilderijen, werk op papier en foto’s maar ze zijn allemaal duidelijk van jouw hand en tamelijk uniek in de Nederlandse kunstwereld.

    (meer…)

27. Strandbeest fossielen van Theo Jansen

    7 september 2015 17:46 Leave a Comment

    

    Fossilium multiple 4.007 (2015), PVC-buis in vitrinedoosje met glas, 32 x 20 x 7 cm

    Zijn beesten zijn op tournee langs musea in Japan, Australië, Argentinië, China, Frankrijk en nu in de VS. Een prachtig diepgravend artikel verscheen in The New York Times (klik hier) en bij Taschen verscheen vorig jaar een kloek boek over de kunstenaar.

    Theo Jansen werkt aan een oeuvre dat zich het beste op het strand laat zien. Met eenvoudige PVC elektriciteitsbuizen als voornaamste ingrediënt maakt hij grote kinetische machines. Voorwereldlijk ogende wezens die door de wind bezield raken en elegant over het strand bewegen.

    

    Fossilium Remus Complanatis 3.022 (2015), PVC-buis, tiewrap in vitrinedoosje met glas, 28 x 20 x 7 cm

    De beesten lijken op enorme vleesloze kadavers, met hun uitgebleekte beender uiterlijk zijn het bijna verrezen fossielen. Lichtgewicht reuzen die onaangedaan paraderen.
    Het uiteindelijke doel is zelfredzaamheid. De Standbeesten zouden uiteindelijk zichzelf reproducerend in kuddes moeten voortleven. “Plastic is forever”

    Bekijk vooral even dit video portret van Salazar uit Vancouver. Geweldige beelden van het maakproces, het stads- en strandatelier, de kalme tred van de bleke beesten en een aanstekelijk vertellende Theo Jansen. Een heerlijke eenmans research and development missie.

    Prachtig om hier op We Like Art beschikbaar werk van Theo Jansen te kunnen laten zien. Alsof er iemand over 1.000 jaar in een zandlaag bij Ypenburg op vroege restanten stuit van de eerste Strandbeesten. De fossiele bouwstenen zitten in een fraai gemaakte houten vitrinedoosje met glas. Elk fossiel heeft zijn eigen unieke code heeft en is apart gemaakt.

    UPDATE: Inmiddels zijn alle exemplaren uitverkocht. We verwachten binnenkort nieuwe fossielen.

    Als je op de hoogte gehouden wil worden over een nieuwe reeks stuur ons dan svp een mail.

    

    Fossilium Flip Flop 3.009 (2015), PVC-buis, tiewrap, polyurethaan, in vitrinedoosje met glas, 20 x 28 x 7 cm

    

    Portret van Theo Jansen door Leigh Voges

     

28. Nieuwe ‘Rorschach’ werken van Heringa/Van Kalsbeek

    25 augustus 2015 13:43 Leave a Comment

    

    In de eerste fase gaan de beelden al door strenge selectie-ronden van de kunstenaars in hun strak georganiseerde werkatelier aan de overkant van de straat. Hangend boven de werktafel aan een gestucte spierwitte muur. Uiteindelijk worden ze toegelaten tot het kijkatelier in huiselijke setting, waar de laatste vuurdoop doorstaan moet worden – pas als de beelden zich goed houden naast de grote houten tribal art beelden dan zijn ze af.

    

    Zonder titel, 2010, 37 x 29.7 cm, papier, hars, verf

    Op de werkplek komt alles samen bij Heringa/Van Kalsbeek. In willekeurige volgorde; de samenwerking met de corso-bouwers in Zundert waarbij het stalen frame gelast wordt, en zo het binnenste vormt voor de meer dan levensgrote Zundert-sculpturen. De 2D-rorschachs die ook opgebouwd zijn uit een kern, De tribal objecten uit hun privécollectie zoals de hoofdtooien met pomponnen uit China en een etnografisch beeld met gekleurde schijven.

    (meer…)

29. Polly’s Picture Show: Out of Shape – negen edities in een box

    20 augustus 2015 14:00 Leave a Comment

    

    Wij zijn al jaren fan en werkten samen met Polly voor een We Like Art Wall en bij OBJECT Rotterdam. Ook toonden we een grote installatie tijdens Art Rotterdam 2014. Polly is een energieke club jonge kunstenaars met een voorname focus op fotografie en onderzoek, het is een gemeenschappelijk initiatief van Anne Huijnen, Isabelle Wenzel, Suzanne Posthumus en Anna de Jong.

    

    Lotte Reimann, Nude Sitting, ?59 x 41,5 cm, Silkscreen (C/M/Y) on 90 grams paper (opgevouwen)

    Afgelopen jaar werkten ze aan een nieuwe editie in een residency bij het Frank Masereel Centrum in het Belgische Kasterlee. De uitkomst is een fraaie box: Out of Shape. Het zijn eigenlijk 9 edities van 9 kunstenaars. Kunstenaars die elk in hun werk nadruk leggen op vorm en vlakken. Elke kunstenaar leverde een beeld aan en de harde kern van Polly zocht naar een geschikte druktechniek om een oplage van 50 mogelijk te maken.

    

    Fleur van Dodewaard, Kube?, 18 x 21 cm, Litho (K) on 300 grams paper

    (meer…)

30. herman de vries – homage to james lee byars (2011)

    14 augustus 2015 09:23 Leave a Comment

    In het verleden hebben we laten zien dat ook werk van de Nederlandse deelnemers aan het belangrijkste internationale kunstevenement de Biënnale van Venetië bereikbaar is voor menig portemonnee (zie oa Fiona Tan, Erik van Lieshout, Marijke van Warmerdam en Mark Manders). Vandaag een mooie editie van herman de vries (1931, Alkmaar), die met zijn tentoonstelling to be all ways to be in het Rietveldpaviljoen internationaal de aandacht heeft getrokken.

    

    Fotografie: Judith Jockel

    herman de vries (inderdaad zonder hoofdletters omdat hij hiërarchie tussen de letters wil vermijden) pakt met de tentoonstelling op 84-jarige leeftijd nog een keer goed uit. Trouw aan het vertrekpunt van zijn kunstenaarschap dat zintuiglijkheid voorop staat in de ervaring en niet het denken, toont hij onder andere poëtische verzamelingen uit de natuur. Vellen met uitgewreven aarde, een vloerinstallatie van geurige rozenblaadjes en ingelijste grassen. Maar ook een installatie van meer dan 100 sikkels, oergereedschap uit de tijd van de eerste mens. Verder zijn er land art en tekstwerken op het eiland Lazzaretto Vecchio, een voormalige kolonie voor pestlijders. Hier bracht hij een aantal plaquettes aan met teksten. Ook heeft hij een deel van het eiland aangewezen als ‘sanctuarium’, een gebied dat niet voor mensen toegankelijk is en waar de natuur haar gang kan gaan. Cool.

    

    Fotografie: Judith Jockel

    Bekijk vooral even deze video van Artsy. Temidden van de hectiek en de glitz van het Biennale-bobo festival hoor en zie je herman de vries kalm en aanstekelijk vertellen over zijn werk en dagelijkse schoonheid en vooral hierop opmerkzaam te zijn. “I see, I smell, I taste, I hear, I feel, I think, I eat, I drink, I breathe, I piss, I shit, I love, so, I am.”

    Ook de moeite waard is deze video van AVRO’s KunstUur, waarin de vries uitgebreid vertelt over zijn jutterswerk in de lagune van Venetië:  link

    

    Fotografie: Judith Jockel

    (meer…)

31. Miko Veldkamp schilderde Two Monkeys, Two Chairs en Kralingse Plas

    15 juni 2015 23:22 Leave a Comment

    
    Two Monkeys (2014), 24 x 30 cm, olieverf op doek

    Het is niet alleen dun geschilderd, soms schittert het doek nog door de verf heen, door een specifiek kleurgebruik en gebrek aan schaduwen zorgt Veldkamp ervoor dat partijen op de achtergrond soms naar voren lijken te komen en andersom. Het lijken haast gekleurde vlakken die als coulissen naar de voor- of achtergrond verschuiven.

    

    Two Chairs 2 (2014), olieverf op doek, 40 x 40 cm

    Die verschuiving van voor- en achtergrond is ook zichtbaar in het schilderij Two Chairs. De groene grond lijkt bijna op te stijgen naast het grijze oppervlak. Tegelijkertijd dringen de donkere bosjes zich naar de voorgrond.

    Naar aanleiding van persoonlijke herinneringen, observaties of gevonden afbeeldingen maakt Veldkamp een schets van het beeld wat hij in zijn hoofd heeft. Daarna schildert hij het snel zodat hij zich tot de essentie kan houden. Hij wil dat het beeld voor iedereen herkenbaar is, vandaar dat hij details achterwege laat. Zo kun je zelf een invulling geven aan wat je ziet.

    Veldkamp vraagt zich af wat schilderkunst kan betekenen in deze tijd waarin visuele beelden een grote rol spelen. De manier waarop mensen nu kijken is beïnvloed door de constant stroom foto’s en video’s die we continu zien. Volgens Veldkamp zijn mensen zich nu veel meer bewust van hoe beelden ontstaan. Er zijn genoeg filmpjes online te vinden waarop je kunt zien hoe een schilderij wordt opgezet. Dan zie je dat er heel veel beweging is tijdens het schilderen, maar de filmpjes eindigen altijd met een statisch beeld. Veldkamp wil in zijn schilderijen juist de beweging zichtbaar houden. Die beweging ontstaat voornamelijk doordat je ogen alle hoeken van het werk afspeuren naar aanknopingspunten en houvast.

     Kralingse Plas (2014), 24 x 30 cm, olieverf op doek

    Veldkamp zat in 2013 en 2014 op de Rijksakademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam. Momenteel is hij als Hodder Fellow verbonden aan the Lewis Center for the Arts op Princeton University. Hier onderzoekt hij dieptewerking en schaal en experimenteert hij met verschillende verfmaterialen en ondergronden. Dat klinkt als een goede basis om nieuw veelbelovend werk te maken.

    We bespraken hier al eerder (link) het werk van Miko Veldkamp, de werken van toen waren snel verkocht. De winnaar van het ABN AMRO Memory spel in de Van Nellefabriek op onze tentoonstelling koos ook een mooie Veldkamp.

32. Hard-edge zeefdrukken van Jan van der Ploeg

    11 juni 2015 22:32 Leave a Comment

    

    WAVE (2003), zeefdruk, oplage 16, 160 x 120 cm

    Hoog tijd om eens aandacht te schenken aan zijn (grote) zeefdrukken die je via ons kunt bemachtigen. NB De drukken zijn lastig op je scherm te beoordelen vanwege de intense kleuren.

    We schreven eerder: “Zijn werk is speels en streng tegelijk. De loeistrakke geometrische zeefdrukken, wandschilderingen en schilderijen willen maar 1 ding: bekeken worden en zich als klassiekers in je achterhoofd nestelen.”

    Van der Ploeg heeft een indrukwekkend oeuvre opgebouwd van wandschilderingen. In talloze museale tentoonstellingen of permanent als een kloeke ingreep in een architectonische ruimte. Zijn werk herken je onmiddellijk en alleen al die herkenning stemt altijd tot een prettig soort vrolijkheid. De visuele dreun blijft je op een heldere manier bij. Het is alsof de virtuoze afgewogen grote gebaren van de schilder niet bedacht en uitgevoerd zijn, maar al bestonden en alleen maar onthuld. Of draven we nu door?

    

    GRIP (2009), zeefdruk, oplage 35, 40 x 104 cm (nb: de grijze baan is zilver)

    (meer…)

33. Is de Museumkaart eigenlijk niet veel te goedkoop?

    14:22 5 Comments

    

    Maar de kaart zwicht onder zijn eigen succes. Als gebruikers vaker dan 6 keer per jaar naar het museum gaan dan moet er uit de reserves geput worden van Stichting Museumkaart om de vergoeding uit te betalen aan de musea. Om dit te voorkomen is de kaart onlangs nog (een beetje) in prijs verhoogd.

    Interview met Museumkaart onderzoeker Hassina Bahar

    Hassina Bahar deed voor haar studie aan de Universiteit van Amsterdam uitgebreid onderzoek naar de Museumkaart en kwam tot een paar opvallende uitkomsten. Dat bleef niet onopgemerkt, met haar scriptie is ze finalist voor de Cultuurmarketing scriptieprijs die binnenkort wordt uitgereikt. Hoog tijd om Hassina een paar vragen te stellen.

    

    Hoi Hassina, wat zijn je eigen ervaringen van de Museumkaart, maak je er zelf veel gebruik van?
    Vooral tijdens mijn studententijd heb ik veelvuldig gebruik gemaakt van mijn Museumkaart (MK). En het moment dat ik vanuit Groningen, waar ik heb gestudeerd, naar Amsterdam vertrok. Amsterdam is natuurlijk het museumwalhalla van Nederland en dat heeft mijn MK geweten. Nog steeds overigens. Met mijn MK merk ik dat het ook aantrekkelijker is om vaker tentoonstellingen te bezoeken. Dan hoef ik in een middag niet een heel museum uit te spelen, maar ga ik een uurtje specifiek voor een bepaalde tentoonstelling.

    Wat viel je op aan het Museumkaartgebruik toen je stage liep in het Stedelijk en de kaartgebruikers zag binnendrommen?
    Daar kwam ik erachter dat zo’n 40% van alle bezoekers van het Stedelijk in het bezit was van een MK. Het waren voornamelijk dames uit de omgeving Amsterdam en het Gooi met veel vrije tijd. Sommige kwamen regelmatig met hun vriendinnengroep of museumclubje. Het gebeurde wel eens dat de rij voor MK-houders net zo lang was als de rij voor mensen die een gewoon kaartje moesten kopen. Niet zo gek als je je bedenkt dat er ruim één miljoen MK-houders zijn.

    (meer…)

34. Een nieuwe We Like Art Wall met Thomas Elshuis

    26 mei 2015 18:42 Leave a Comment

    Elk werk vraagt erom van dichtbij bekeken te worden. Onderin de post zie je de link naar de nieuwe Wall. Op de mouse-over wall leidt elk werk je, na aanklikken, naar het specifieke werk en kun je het ook groot bekijken.

    

    Nadat we met de trap binnen zijn gekomen staan we in de keuken en woonkamer van Thomas Elshuis, een open ruimte met ramen over de hele breedte en veel daklicht. De schommel die aan de stalen dakconstructie hangt en een trap die naar boven gaat, wijst op een fijn dakterras. Elshuis werkte tot voor kort midden in deze ruimte aan een vrij klein bureau, maar vertelt dat hij recent de twee kinderslaapkamers heeft ‘ontmanteld’ (“ze wonen inmiddels op zichzelf”) en samengetrokken heeft tot een grote werkplek. De twee tegen elkaar geschoven bureau’s met een groot computerscherm en kasten vol met oude stalen dia-kisten, dia-bakken en charmante ouderwetse koffers voor een dia-scherm en projector verraden ons waar we zijn.

    (meer…)

35. Marijn Akkermans vertelt over zijn nieuwe werk

    22 mei 2015 12:49 Leave a Comment

    

    Zonder titel, 2011, inkt, gouache en potlood op papier, 40,5 x 31,5 cm

    Er lijkt beweging in de tekeningen te zitten, en er gebeurt een hoop tegelijk. De uitdrukkingen zijn vaak verstild, afwezig, soms ook verontrustend. Het lijken menselijke types, maar ogenschijnlijk uit een totaal andere wereld.

    Het recentere werk van Marijn Akkermans lijkt meer kleur te hebben. En in zijn schetsen en lijntekeningen valt nog eens extra op hoe zeer de hoek van waaruit de figuur je aankijkt een rol speelt in zijn werk. Daar willen we graag wat meer over weten ?.

    De getoonde werken zijn allemaal beschikbaar in onze Shop.

    

    Atelier 2014/2015

    Hoi Marijn, super om jouw werk op onze site te laten zien. Juist nu het ook in Stedelijk Museum Schiedam te zien is tot en met 21 juni –kun je wat meer over de tentoonstelling vertellen en over welk werk van jou daar te zien is?

    (meer…)

36. Sandra Kruisbrink – Nieuwe tekeningen, litho’s en een nieuw boek

    18 mei 2015 14:25 1 Comment

    

    Boom, uitgesneden tekening, tempera (2011), 73 x 110 cm, € 1.900,- (zonder lijst)

    Kruisbrink wordt geraakt door de weidsheid en de stilte van de natuur en probeert die indrukken op papier over te brengen. Zo tekent, schildert en knipt ze haast op een meditatieve manier totdat ze de essentie te pakken heeft. Door de pasteltinten en het onderwerp stralen de werken een bepaalde rust uit. Tegelijkertijd ontstaat er door de uitsneden en gelaagdheid van verschillende materialen en technieken een zekere spanning. De ongespecificeerde achtergrond of locatie zorgt er daarnaast voor dat je het beeld eromheen zelf kunt invullen.

    Om tot haar beelden te komen fotografeert Kruisbrink de natuur, zowel in detail als landschappen. Hierna haalt ze onderdelen uit de foto’s die ze in haar atelier samenbrengt tot nieuwe werken. Ter plekke in de natuur tekenen is onmogelijk voor Kruisbrink, ze moet letterlijk afstand nemen om tot een eigen beeld te kunnen komen. Tijd en afstand maken het voor haar mogelijk om tot de kern van een boom of een plek te komen.

    Op een gegeven moment is Kruisbrink in haar werken gaan snijden. Hiermee gaat ze in tegen de voorzichtige en precieze tekeningen. Snijden is onomkeerbaar, zodra het mes het papier heeft geraakt kan ze niet meer terug. Zo dwingt ze zichzelf om keuzes te maken. Ze kleurt knipsels in of legt ze over andere tekeningen of knipsels heen. Vaak wijken de knipsels van het papier, waardoor er schaduwen ontstaan en er met de ruimte wordt gespeeld.

    

    Bijschrift: Blad 2 (2014), 42 x 30 cm , acryl , uitgesneden tekening, € 795,- (zonder lijst)

     

    

    In april is Kruisbrinks nieuwe boek De verte nabij verschenen. Dit prachtige en zorgvuldig uitgevoerde boek geeft een overzicht van haar werk van de afgelopen tien jaar, met voornamelijk tekeningen die de natuur als thema hebben. Het is het eerste grote overzicht van Kruisbrinks werk, met daarin ook een met laserstans uitgesneden tekening. Een mooie aanvulling die een idee geeft van de gelaagdheid van Kruisbrinks werk.

    

    Fakse (2012), litho, oplage 20, 36 x 45 cm, € 325,- (incl. catalogus)

    Speciale aanbieding: het boek is via We Like Art te koop inclusief een fraaie litho voor een speciaal bedrag. Je hebt keus uit Fakse (2012) of Cala figuera. De litho’s en tekeningen zijn te bestellen via onze Shop of via de mail.

    

    Cala figuera, litho/monoprint, oplage 6, 36 x 45 cm, € 425,- (incl. catalogus)

    Het werk van Kruisbrink is t/m 23 mei 2015 te zien bij Galerie Hein Elferink in Witteveen Visual Art Centre, Konijnenstraat 16A, Amsterdam. Daarnaast is haar werk ook opgenomen in de tentoonstelling Anything but homeless. Tekeningen uit de NOG Collectie, t/m 21 juni te zien in het Stedelijk Museum Schiedam. Van 20 juni t/m 7 september kun je haar werk bewonderen in de tentoonstelling 25 jaar Diepenheim bij Kunstvereniging Diepenheim.

    Hier nog enkele detailfoto’s van de werken:
    (meer…)