<€ 1.500 Archieven - We Like Art

Categorie<€ 1.500

Verwoest Huis Gaza van Marjan Teeuwen
1 augustus 2017 14:15 Leave a Comment
Twee weken geleden is in Amsterdam-Noord bij Framer Framed de tentoonstelling HOME geopend, met foto’s van Teeuwens laatste project; Verwoest Huis Gaza. De hele zomer nog te zien tot en met 3 september. In de tentoonstelling bij Framer Framed wordt de volledige serie fotowerken van Verwoest Huis Gaza getoond, in combinatie met de gelijknamige film. “Verwoest Huis Gaza is tot stand gekomen vanuit Teeuwens overtuiging dat de mens de polariteit tussen verwoesten en creëren niet kan overwinnen, een thema dat zij in veel contexten van toepassing acht.”

We schreven op We Like Art eerder over haar project Verwoest Huis in de Siberische stad Krasnojarsk:

“Ze transformeerde daar een volledig huis in een wonderlijke kijkdoos. Wanden, plafonds en vloeren werden in stukken gezaagd om vervolgens gerangschikt op kleur en vorm te dienen als stukjes van een nieuwe setting. Zelfs de houten buitenkant van het huis werd helemaal gestript en vermotorzaagd en binnen opgevoerd in een nieuwe hoedanigheid. Een beetje zoals een varken dat eenmaal geslacht en vermalen vervolgens in z’n eigen darmen geduwd wordt.

Het resultaat is echt fantastisch, het doet een beetje denken aan die oude prenten van Piranesi (van die doorkijkperspectieven in enorme ondergrondse kerkers en trappenhuizen) maar is toch ook zwaar verwant met het werk van minimalistische kunstenaars van recenter datum. Wat staat na alle sloopwoede en zorgvuldig hergebruik is een serie monumentale foto’s die je, zelfs op klein formaat, doen duizelen. Hier is wat volbracht.”

Welke thema’s zijn belangrijk in jouw werk?
Een gebouw als sculptuur. In mijn werk staan grootschalige architectonische installaties in gebouwen centraal, installaties die daarna worden gesloopt. Op basis van die tijdelijke ingrepen ontstaan autonome fotowerken.

Tot nu toe realiseerde ik zes installaties: Verwoest Huis (2008), Verwoest Huis Krasnoyarsk (2009), Verwoest Huis Piet Mondriaanstraat (2010/2011), Verwoest Huis Bloemhof (2012), Verwoest Huis Op Noord (2014), Verwoest Huis Leiden (2015) en Verwoest Huis Gaza (2016-2017).

Er is maar een kort lijntje van kunstenaars die in gebouwen snijden, kunstenaars die gebouwen perforeren. Gordon Matta-Clark is de pionier van het transformeren van architectuur tot sculptuur. Ook Richard Wilson en Urs Fisher hanteren soms dit medium. Verder is het opvallend stil.

In mijn werk gaat de constructieve kracht van bouwen hand in hand met de kracht van verwoesting en verval. De aanwezigheid van uitersten: opbouwen – verwoesten, vallen – staan, orde – chaos is in mijn ogen een essentie in de menselijke toestand. Als een duivels conflict. De schrijver Dostojewski stelt dat het overwinnen van deze polariteit het menselijke te boven gaat.

In mijn installaties tonen deze krachten zich in monumentale constructies. Vloeren zijn scheef gezet of verzakken; wanden zijn er deels of volledig uitgeslagen. Vloeren vallen loodrecht naar beneden (en worden zo weer wand) of vallen in een kruis.

De aangebrachte verwoestingen zijn het uitgangspunt voor het opbouwen van een nieuw artistiek beeld, met sloopmateriaal afkomstig uit de gebouwen. Stapelingen, die zich als een virus door het pand vertakken, bedekken alle wanden of zijn zorgvuldig geordend tot architectonische sculpturen. Alles staat én is scheef.

Er ontstaat een transformatie van veelal kleine woningen tot één monumentale ruimtelijke ervaring. Mijn werk heeft naast een rauwe beeldtaal van chaos, afbraak en verwoesting, ook een sterk abstract, minimalistisch karakter.

Wat inspireert je?
Beeldende kunst, architectuur, literatuur, filosofie en muziek. Altijd al voel ik me betrokken bij de wereld, hoe de mens dat doet, samenleven of juist zijn onvermogen om samen te leven. De tegenstelling opbouwen versus verwoesten.

Kun je ons iets vertellen over hoe je begint aan nieuw project?
Aan elk project gaat intensief overleg met de eigenaar (projectontwikkelaar, woningbouwvereniging of gemeente), ambtenaren van de desbetreffende gemeente (inzake een omgevings- en publieksvergunning), constructeur (constructierapport) en aannemer vooraf. Ook het aanvragen van subsidie is een onderdeel van het project.

Het is monnikenarbeid – dit genereert een beeld van de kracht én de schoonheid van zowel opbouw als verwoesting. De meeste fotografen nemen een foto, in mijn werk worden foto’s gebouwd.

Wat was je laatste grote project?
Verwoest Huis Gaza

Hoe zag daar je gemiddelde werkdag er uit?
Bouwen, slopen, breken, stapelen, overleggen, fotograferen, filmen.

Kun je voor ons je werkplek omschrijven?
Ik werk in gebouwen die na mijn ingreep afgebroken worden. In zulke gebouwen ontstaan mijn fotowerken uit de serie Verwoest Huis. De fotowerken in de Archief-serie realiseer ik op een specifieke locatie of in het atelier.

Werk je graag met muziek?
Ik werk het liefst in stilte of met klassieke muziek.

Met welk materiaal werk je graag – is kleurgebruik voor jou belangrijk?
Alle materialen afkomstig uit gesloopte verwoeste huizen zijn bruikbaar en inzetbaar. En ja, kleurgebruik is belangrijk: witten, zwarten, natuurlijke materiaaltinten.

Heb je zelf thuis werk van collega kunstenaars?
Ja, ik heb een aardige collectie kunstwerken van collega-kunstenaars. Ze vertegenwoordigen voor mij een artistieke rijkdom. Ze inspireren mij.

Bekijk het portret van Marjan Teeuwen uit de reeks Hollandse Meesters door regisseur Rudolf van den Berg

Onderstaande werken zijn via ons te koop. Wil je meer weten over de afwerking van de foto’s van Marjan Teeuwen? Mail ons – we helpen je graag verder.

Installatiefoto HOME bij Framer Framed, werk Marjan Teeuwen – Verwoest Huis Gaza, foto (c) Marlise Steeman
Zaida Oenema vertelt over haar zoektocht naar verstilling
11 mei 2017 13:45 Leave a Comment
Welke thema’s zijn belangrijk in jouw werk?
In mijn recente werk zijn thema’s als stilte, concentratie, focus, vorm, herhaling en ritme belangrijk. Er zit een kracht in herhaling (van patronen/het gebruiken van een grid) en in volhouden in het maakproces. Deze elementen gebruik ik mbt mijn huidige zoektocht naar verstilling. Verstilling of stilte voor mijzelf tijdens het maken, maar ook voor de toeschouwer; om een moment tussen hem/haar en het werk zelf te creëren – als een soort woordenloze conversatie.

Waar ben je opgegroeid en opgeleid?
Ik ben half Nederlands, half Fins, al ben ik net geboren in Nederland. Tot mijn 5e heb ik in Finland gewoond. Op mijn 17e ben ik terug gegaan om een 1-jarige opleiding kunst en ambacht te doen. Daarna ben ik met wat omwegen terecht gekomen op de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten in Den Haag, afdeling fotografie (afgerond in 2004). Later heb ik nog een MA fotografie op het St Joost behaald (2009). Ik woon en werk in Den Haag.

Wat inspireert je?
Wandelen in de natuur en dan met name in landschappen die leeg of kaal zijn.
Muziek van bijvoorbeeld Arvo Pärt, kunst kijken en boeken lezen.

Kun je ons iets vertellen over hoe je begint aan nieuw werk? Start je met een idee, een verhaal of een beeld?
Het wisselt per werk wat mijn uitgangspunt is. De serie Fields is voortgekomen uit mijn serie Yearning. Waar ik in Yearning letterlijk de ruimte (het bos) tekende als ‘ontsnappingsplek’ van alle prikkels uit de samenleving en als een plek waar je stilte kan ontmoeten, zijn de Fields-knipsels meer abstracties van dit verlangen naar stilte en verstilling. Niet zo zeer stilte als het ontbreken van menselijk geluid (wel gepraat, maar niet muziek bijvoorbeeld), maar stilte als een equivalent van (innerlijke) rust en vreugde.

Stilte als een vorm van leegte waardoor je letterlijk de ruimte hebt om de dingen om je heen waar te nemen en daadwerkelijk te zien/ervaren. Visuele soberheid is hierdoor ook steeds belangrijker geworden voor mij.
Toch wil ik niet dat mijn werken als pure abstracties gezien worden, maar meer als een gesprek of partituur. Als een compositie met een ‘continuo’ (de basis – het “grid”) erin. De menselijke hand zorgt er wel voor dat er een ‘trilling in de vorm’ ontstaat, omdat ik – hoe perfect ik het ook probeer te maken (of in dit geval te snijden), geen machine ben.

Hoe ziet je gemiddelde werkdag er uit?
Heel standaard van 9-5, momenteel 3 a 4 dagen in de week. Ik start tussen 8:30 en 9:00 met koffie en kijken naar waar ik de vorige keer ben gebleven. Beetje staren en nadenken of de conclusies die ik de dag ervoor heb getrokken nog even logisch lijken. Dan ga ik aan het werk. Ik probeer in de ochtend de computer te vermijden omdat mails, en administratie etc. te veel tijd in beslag neemt en afleidend werkt voor mij. Tussen 5 en half 6 gaat de deur dicht. Soms wil ik nog wel eens ’s avonds een paar uurtjes doorwerken als ik op dreef ben of iets per se af wil hebben. Dat is dan weer het voordeel van aan huis werken, merk ik nu.

Kun je voor ons je werkplek/atelier/studio omschrijven?
Ik ben net na tien jaar 75m2 tot mijn beschikking te hebben gehad verhuisd naar een kamer van 30 m2 welke ook nog aan huis zit (wel tijdelijk). Dus ik moet nog wel even wennen aan de nieuwe werk-situatie en het minder plek hebben. De ruimte is verdeeld door een boekenkast met daarachter mijn (materiaal)opslag. Verder staat er een kast voor pigment/materiaal wat ik vaak gebruik, één kleine ladenkast, en 3 tafels: 1 grote verrijdbare sta-tafel (met grote ladenkast erin), 1 computerbureau met veel zooi en 1 lege tafel waar ik aan kan lezen en schrijven of (kleinere) dingen kan maken. Al werk ik eigenlijk grotendeels op de grond.

Kun je 3 ongewone items opnoemen in je studio?
bosje plastic bloemetjes, ca 80 kilo lood en een klein kitscherig (plastic) reis-icoontje.

Werk je graag met muziek of in stilte?
Meestal in stilte.

Met welk materiaal werk je graag – kleurgebruik is voor jou heel belangrijk?
Simpele, liefst natuurlijke materialen. Momenteel met papier en potlood (grafiet) en (druk)inkt. Je zou het niet zeggen in mijn huidige werk, maar kleurgebruik is zeker belangrijk. Ik ben dol op kleur en in mijn hoofd is alles kleur, alleen uiteindelijk blijft er meestal alleen (een tint van) wit of grijs over in het werk zelf.

Waar streef je naar in je werk? Wanneer is een werk voor jou af?
Naar verstilling en contemplatie. Structuur en herhalingen zijn voor mij hierin belangrijk. Wanneer een werk klaar is, hangt van de serie af. Bij Fields is het redelijk eenvoudig, omdat ik werk vanuit een een vooropgesteld idee en zelfopgelegde kaders die ik van te voren heb uitgeprobeerd in het klein. Als het papier vol is (en naar tevredenheid ‘gesneden’), is het werk af. Bij andere (huidige) werken ga ik door tot er niets meer valt weg te halen uit het beeld (wat er niet toe doet).
Uiteindelijk is de balans van wat je nog wel en net niet meer ziet icm eenheid en harmonie van het geheel, doorslaggevend.

Heb je zelf thuis werk van collega kunstenaars? Waarom?
Ja! Wel te weinig nog, maar daar wordt aan gewerkt. Waarom? Van kunst in mijn huis word ik blij!
Hans Wilschut en de universele moderne stad
8 mei 2017 15:18 Leave a Comment
Welke thema’s zijn belangrijk in jouw werk? – Waar ben je opgegroeid en opgeleid?
Mijn werk vind zijn oorsprong in de urbane wereld en komt tijdens reizen tot stand. De laatste jaren richt ik mij op een aantal metropolen (Lagos, Johannesburg, Hong Kong, Sao Paolo) die ik met regelmaat bezoek, hierdoor ontstaat een nauwere betrokkenheid met de thematiek van de stad. Ik ben autodidact na een korte studie aan de Wilem de Kooning Academie te Rotterdam.

Wat inspireert je?
Al werk ik de laatste jaren vooral met lens based media is het domein van de beeldende kunst, architectuur en muziek mijn referentie kader. Steden die mij het meest inspireren zijn onaf en in ontwikkeling.

Kun je ons iets vertellen over hoe je begint aan nieuw werk? Start je met een idee, een verhaal of een beeld?
De laatste jaren werk ik langere tijd aan projecten, soms meerdere jaren. Mijn meest recente reeks werken is ontstaan in Johannesburg waar ik in 2008, 2016 en 2017 lange tijd verbleef. De ideeën voor verschillende werken komen voort uit de omgeving waar ik verblijf, ze reflecteren op lokale problematiek maar ook op mijn eigen rol daarin.

Hoe ziet je gemiddelde werkdag er uit?
Er zijn veel dagen dat ik op pad ben en zoek naar ideeën voor fotowerken. Er zijn ook dagen dat ik het fotograferen moet plannen, fotolocaties moet regelen, vanaf een hoogwerker of zelf vanuit een vliegtuig. Dan is er nog het studio proces waar ik dagen kan sleutelen aan een foto, test prints maak om tot de keuze van het uiteindelijke werk te kunnen komen. Voorafgaand aan de reizen die ik maak zijn er ook periodes van research.

Kun je voor ons je werkplek/atelier/studio omschrijven?
Mijn studio is aan de rand van het centrum van Rotterdam in een gebouw waar de brandweer en de roteb de buren zijn. Een gebouw met veel activiteiten. Soms zie ik mijn auto ook een beetje als atelier omdat ik er vaak in rondreis en overnacht. Zo kan ik langere tijd op locatie verblijven en de lichtsituaties van een plek die ik wil fotograferen goed doorgronden.

Kun je 3 ongewone items opnoemen in je studio?
Een plastic fornuis, eigenlijk een speelobject van mijn dochter.
Een drumstel.
2 hele mooie champagne glazen.

Werk je graag met muziek of in stilte?
Graag met muziek of actualiteits-programma’s op de radio of via het internet.

Met welk materiaal werk je graag – is kleurgebruik voor jou belangrijk?
Ik heb meer dan 10 jaar de wereld rondgereisd met een technische camera. Hierdoor heb ik geleerd de tijd te nemen voor mijn fotografie. De laatste jaren werk ik op groot formaat digitaal maar dankzij het trage proces van vroeger is mijn werkwijze nauwelijks veranderd door de digitale snelheid.

Waar streef je naar in je werk? Wanneer is een werk voor jou af?
Ik verwacht van een goed fotowerk dat het monumentaal en gelaagd is. Ik maak zelden foto’s a la minuut maar neem er juist veel tijd voor. Een goede foto is als een landkaart, die zijn vaak gedetailleerd van linksboven tot rechtsonder. Meestal weet ik pas na een half jaar of langer of een foto echt goed genoeg is om te beklijven.

Heb je zelf thuis werk van collega kunstenaars? Waarom?
Ik heb thuis een aantal werken van collega’s, deze inspireren of verwarren mij. Een bijzonder kunstwerk hoeft voor mij niet perse mooi te zijn.
Wouter van Riessen vertelt over zijn maskerfoto’s
5 februari 2016 18:42 Leave a Comment

Self Portrait with Orange Cap (2016), lambdaprint op 3mm dibond met uv filter en ophangstrip, oplage 7, 64 x 43 cm, € 1.150,-

De poppen in zijn werk lijken nogal eens aan de haal te gaan met de poppenspeler – als muitende marionettenen die hem het zwijgen op willen leggen. De maskers die Wouter van Riessen maakt spelen een belangrijke rol in zijn fotografie. Wij zijn heel blij dat we nu een hele reeks bijzondere fotoportretten van hem kunnen tonen op We Like Art. En – een mooie primeur – twee foto’s zijn nog niet eerder te zien geweest.

Self Portrait with High Hat (2016), lambdaprint op 3mm dibond met uv filter en ophangstrip, oplage 7, 64 x 43 cm, € 1.150,-

Een goede aanleiding om Wouter van Riessen eens uitgebreid te vragen naar zijn nieuwe werk.

Ha Wouter, wat bijzonder dat je weer nieuwe maskerfoto’s hebt gemaakt. Zijn ze van recente datum?

(meer…)
Michiel Hogenboom – Baadsters op Echo Beach
28 oktober 2015 16:35 Leave a Comment
Hogenboom (Oegstgeest, 1967) heeft de afgelopen maanden gewerkt aan een nieuwe serie schilderijen met inkt op linnen – losjes gebaseerd op paparazzi- en voyeurfotografie.

Het afbeelden van vrouwen die zich onbespied wanen is een oud gegeven in de schilderkunst. Denk bijvoorbeeld aan de baadsters van Rembrandt (Bathsheba en de badende vrouw) of aan Bonnard en Degas die virtuoos de intimiteit van het baden, afdrogen en haren borstelen in hun werk een plek gaven. Niet met de blik van de partner of echtgenoot maar met de steelse blik van de kunstenaar.

In de serie Echo Beach gebruikt Hogenboom mediabeelden als vertrekpunt, beelden die met een paar muisklikken te bereiken zijn. De blik op de vrouw die zich onbekeken waant is inmiddels al lang niet meer het exclusieve domein van partners en kunstenaars. Voyeuristische beelden zijn heel gangbaar geworden.

Atelier Michiel Hogenboom

(meer…)
Nieuwe ‘Rorschach’ werken van Heringa/Van Kalsbeek
25 augustus 2015 13:43 Leave a Comment

In de eerste fase gaan de beelden al door strenge selectie-ronden van de kunstenaars in hun strak georganiseerde werkatelier aan de overkant van de straat. Hangend boven de werktafel aan een gestucte spierwitte muur. Uiteindelijk worden ze toegelaten tot het kijkatelier in huiselijke setting, waar de laatste vuurdoop doorstaan moet worden – pas als de beelden zich goed houden naast de grote houten tribal art beelden dan zijn ze af.

Zonder titel, 2010, 37 x 29.7 cm, papier, hars, verf

Op de werkplek komt alles samen bij Heringa/Van Kalsbeek. In willekeurige volgorde; de samenwerking met de corso-bouwers in Zundert waarbij het stalen frame gelast wordt, en zo het binnenste vormt voor de meer dan levensgrote Zundert-sculpturen. De 2D-rorschachs die ook opgebouwd zijn uit een kern, De tribal objecten uit hun privécollectie zoals de hoofdtooien met pomponnen uit China en een etnografisch beeld met gekleurde schijven.

(meer…)
Beschikbare edities van Scarlett Hooft Graafland
19 juni 2015 17:00 Leave a Comment

Blue People, 32 x 40 cm

Zelfs spreekt ze over sculpturen die ze in het landschap plaatst. “Het landschap vertelt een verhaal en ik probeer daar grip op te krijgen.” Hoewel Hooft Graafland veel foto’s ensceneert met objecten, speelt toeval toch een grote rol. Ze werkt met een analoge camera en ziet thuis pas – na het ontwikkelen van de rolletjes – het resultaat van de foto’s. Ze gebruikt geen Photoshop of bewerking achteraf, ze laat bewust zien hoe het in elkaar zit.

In samenwerking met inwoners van het gebied, bij wie zij vaak zo’n drie maanden verblijft, laat zij de beelden in haar hoofd werkelijkheid worden. In maar een paar uitgekiende opnamen legt ze de sculpturale performances vast.

We zijn heel trots dat we in nauwe samenwerking met Scarlett nu alle beschikbare fotowerken kunnen tonen en aanbieden aan onze lezers. Zie de werken in onze webshop onderaan deze pagina. Vraag ons gerust om aanvullende beelden en informatie. Als je op afbetaling met de KunstKoop van het Mondriaanfonds een werk wil aankopen, dan kan dat. In deze post lichten we een aantal werken uit omdat er zulke mooie verhalen vast zitten aan de bijzondere foto’s.

VIDEO: Mooi om te zien hoe Scarlett Hooft Graafland aan het werk is op locatie, in dit geval Madagascar. Je ziet in de video making-of beelden van Mothers of The Forest, Chez Pierrot en Blue People.

Scarlett reisde een aantal keer naar Madagaskar. In eerste instantie trok het eiland haar vanwege de natuur en eeuwenoude baobab-bomen, maar al snel bleken de lokale omstandigheden nog indringender. “Ik had me alleen niet gerealiseerd dat het land enorm ontbost is en enorme erosie – en dat het land nauwelijks nog bestuurd wordt. Politiek is het er een chaos en het is niet ongevaarlijk op veel plekken.” Zo ontdekte ze onder meer dat slaven vroeger blue people werden genoemd en vertaalde dit element in een aantal van haar foto’s door blauwgeverfde kinderen in het landschap te fotograferen.

In 2015 reisde ze naar een afgelegen plek in de Pacific waar ooit Thomas Cook aan land is gegaan. Op de plek waar zijn schip verscheen vroeg ze nazaten van het stamhoofd dat Cook ontving te poseren met een replica van het schip.

Scarlett Hooft Graafland, Resolution, Malekula, (2015), 60 x 75 cm, in witte Profilex lijst met Artglass (oplage 12)

De waanzinnige beelden van trucks op een afgelegen zoutvlakte in Bolivia zijn inmiddels al de hele wereld over gegaan. Zinderende stillevens met trucks plus wonderlijke lading onder een vaak krankzinnig blauwe hemel. Scarlett vertelde ooit tijdens een We Like Art middag over haar belevenissen in Bolivia. Reizend met de trein van La Paz naar de zoutwoestijnen met staven dynamiet in haar bagage voor bovenstaande foto. Over de lastige dosering van de hoeveelheid dynamiet om alleen de zoutberg en niet de hele truck te laten ontploffen. Of over de vele zakken gekeurde gemalen en gedroogde peperpoeders die ze meezeulde en gebruikte voor een aantal foto’s.

White Pyramid, opgeplakt op aluminium achter Diasec plexiglas of in witte Profilex lijst met Artglass 28 x 80 cm (oplage 12)

Voor de rendier-serie verbleef ze in het midden van Noorwegen bij een Sami familie die een enorme kudde rendieren hoedt in het berggebied. Een paar weken lang bivakkeerde ze in dit bijzondere gebied om getuige te zijn van het vertrek van de kudde rendieren. Haar fascinaties: de macht van de natuur, de daardoor soms barre leefomstandigheden van de mens en de tegenstelling met het gecultiveerde en welvarende Nederland. De kleine, vervreemdende, vaak gekleurde toevoegingen aan de overweldigende natuur in haar werk laten deze fascinaties prachtig samen komen. “Combining the man-made and the natural as a fragmented story”.

We hebben in opdracht van het AMC een mooi videoportret gemaakt van Scarlett waarin ze uitgebreid vertelt over de omstandigheden waarin ze gewerkt heeft in Noorwegen.

Informatie over de werken van Scarlett Hooft Graafland

Goed om te weten: Scarlett werkt voor het afdrukken van haar negatieven nauw samen met AAp-lab (Amsterdam Analogue Printing). De meester van de analoge print Peter Svenson is internationaal vermaard vanwege zijn lab, deskundigheid en ervaring. De werken van Scarlett worden ingelijst bij Profilex in Amsterdam. Het team van Profilex levert lijsten van museale kwaliteit. Onder zie je het werk Chez Pierrot in de bijbehorende lijst. De levertijd van de foto’s in lijst is over het algemeen 4 tot 8 weken. Alle genoemde prijzen zijn inclusief lijst.

Scarlett Hooft Graafland in Huis Marseille

Op deze pagina staat een – niet volledig – overzicht van de beschikbare werken. Mail ons (klik hier) als je meer informatie of een werk van Scarlett wil bestellen. Goed om te weten, we kunnen je op verzoek extra beelden en prijsinformatie sturen van andere, grote formaten. Staat jouw favoriete werk van Scarlett er niet bij? Mail ons – dan zoeken we graag voor je uit of het nog beschikbaar is.

Op Art Rotterdam 2020 presenteerden we een vijftal werken van Scarlett Hooft Graafland

Ook voor grote werken van Scarlett Hooft Graafland kun je bij We Like Art terecht. Ter indicatie: werken van 100 x 125 cm in een editie van 6, kosten 7.500 euro. En werken van 120 x 150 cm editie 6 zijn 8.800 euro. Deze werken kun je op afbetaling bij ons kopen, vraag naar de aantrekkelijke voorwaarden om in 3 jaar af te betalen. Want goed om te weten: werk vanaf 500 euro kan met de KunstKoop van het Mondriaanfonds op afbetaling worden aangekocht. Je betaalt het bedrag dus niet ineens maar in maandelijkse termijnen. De rente voor je kunstlening betaalt het Mondriaan Fonds.

Dragon’s Blood, Socotra, Yemen (2014), 60 x 75 cm, in witte Profilex lijst met Artglass (oplage 12)

Item in KunstUur over Scarlett Hooft Graafland:
Hard-edge zeefdrukken van Jan van der Ploeg
11 juni 2015 22:32 Leave a Comment

WAVE (2003), zeefdruk, oplage 16, 160 x 120 cm

Hoog tijd om eens aandacht te schenken aan zijn (grote) zeefdrukken die je via ons kunt bemachtigen. NB De drukken zijn lastig op je scherm te beoordelen vanwege de intense kleuren.

We schreven eerder: “Zijn werk is speels en streng tegelijk. De loeistrakke geometrische zeefdrukken, wandschilderingen en schilderijen willen maar 1 ding: bekeken worden en zich als klassiekers in je achterhoofd nestelen.”

Van der Ploeg heeft een indrukwekkend oeuvre opgebouwd van wandschilderingen. In talloze museale tentoonstellingen of permanent als een kloeke ingreep in een architectonische ruimte. Zijn werk herken je onmiddellijk en alleen al die herkenning stemt altijd tot een prettig soort vrolijkheid. De visuele dreun blijft je op een heldere manier bij. Het is alsof de virtuoze afgewogen grote gebaren van de schilder niet bedacht en uitgevoerd zijn, maar al bestonden en alleen maar onthuld. Of draven we nu door?

GRIP (2009), zeefdruk, oplage 35, 40 x 104 cm (nb: de grijze baan is zilver)

(meer…)
Berend Strik sneed een werk in 12 stukken
16 maart 2015 16:39 Leave a Comment

Hoe zat het ook al weer? Berend Strik vertelt het je:

“De basis voor dit werk is een toren in Westkapelle die vaak door Piet Mondriaan is geschilderd. Die toren is van grote invloed geweest op Mondriaans oeuvre. Hij schilderde de toren vaak en het werd steeds abstracter. Hier ontstond de overgang van waarneming naar abstractie in zijn werk. In een briefwisseling met Arthur Lehning wijdt Mondriaan uit over die abstrahering. Erg interessant!

Ik ben op zoek gegaan naar de plek waar Mondriaan de toren schilderde en maakte een foto vanuit hetzelfde perspectief. Door de foto te bewerken met stof zoek ik een nieuwe ruimte op. Er zit al veel in die foto, het historische van het gebouw en van Mondriaan, en door middel van de stof wil ik het hier en nu ervaren. Het zorgt voor een abstractie die je niet helemaal kunt begrijpen. Het beeld wordt veel dynamischer en er ontstaat een spanning die ervoor zorgt dat je ernaar blijft kijken.

Vervolgens heb ik het werk in 12 gelijke stukken gesneden. Er ontstaat zo een ander evenwicht en een abstractie die het niet heeft als geheel. Het is uitzonderlijk maar het werk wordt hier juist sterker door, dat kan alleen door de oprechte verbinding met de geschiedenissen. En tegelijkertijd kun je bij ieder afzonderlijk stuk het geheel herkennen in de details.

Door het in stukken snijden van een groter werk ontstaat er vanzelf een werk in oplage en het werk wordt er bovendien alleen maar sterker en abstracter op. Het is een inhoudelijke manier om een werk in oplage te maken.”

Berend Strik, 1470/1908/2015 (2014-2015), stitched C-print op doek en spieraam, 12 delen, elk 48 x 48 cm.

Click and Buy

De multiple van Strik was een regelrechte hit. Heb je het niet gezien in Rotterdam? Of krijg je het juist niet uit je hoofd? In onze Shop zie je welke delen nog beschikbaar zijn en voor welke prijs. Bekijk de Wall hier. De individuele werken zijn ook opklikbaar naar groot formaat gemaakt – dan zie je de fraaie en fijnzinnige details beter. Je kunt ons ook mailen, dan sturen we je op verzoek grote afbeeldingen toe.

Overzichtsfoto’s: Maarten Tromp

Videoportret van Berend Strik uit de reeks Hollands Meesters van Interakt door regisseur Boris Gerrets
Marjan Teeuwen – Verwoest Huis – “Een orgie van puin”
22 april 2014 14:15 1 Comment

Foto: Peter van der Meer

8 Woningen werden door het team van de kunstenaar gestript en grotendeels verhakseld. Er werden nieuwe doorgangen gemaakt met opgevulde tussenruimtes en pilaren van gestapelde deuren, plafonds, buizen en puin. Plafonds worden wanden en andersom. De nieuwe setting van het pand wordt door Teeuwen als stilleven gefotografeerd en zal als monumentale fotoreeks voortbestaan wanneer het gebouw allang tegen de grond gegaan is.

Foto: Hans de Bruijn

De kunstenaar heeft al een aantal van deze projecten gedaan, dit is het grootste waagstuk tot dusverre. We schreven hier op We Like Art al eerder over haar Verwoest Huis project in de Siberische stad Krasnojarsk:

(meer…)
Nieuwe foto’s van Awoiska van der Molen
7 april 2014 10:11 Leave a Comment

#334-9_12-14, 50 x 60 cm, zilver gelatine hand print, op aluminium in lijst, oplage 7

Van der Molen heeft een interessante ontwikkeling doorgemaakt. Ze studeerde af met portretten, fotografeerde vervolgens interieurs en architectuur aan de randen van steden, maar inmiddels zijn menselijke invloeden veelal verdwenen uit haar foto’s. Bij de laatste foto uit haar serie stadsfoto’s voelde Van der Molen zich niet aangetrokken door het gebouw, maar wel door de pikzwarte aarde op de voorgrond. Dit zorgde ervoor dat Van der Molen de natuur inging op zoek naar de ongrijpbare donkerte.

Huis Marseille, ’De Herontdekking van de Wereld’, september 2013

Vaak wordt door de donkere foto’s gedacht dat Van der Molen altijd ’s nachts fotografeert, maar inmiddels heeft ze ook een methode gevonden om landschappen overdag donker te verbeelden. Ze noemt het donker een soort sluier die het onderwerp doet veranderen. Het verstilt het beeld en maakt het tijdloos. Verstilling en vertraging zijn terugkerende elementen in het gehele werkproces van Van der Molen.

Ze zoekt steeds plekken in de natuur op waar ze losstaat van de dagelijkse hectiek. Ze sluit zich langere tijd van de buitenwereld af om in stilte in de natuur te verzinken, de intensiteit hiervan vertaald ze in de foto’s. Dit kan ergens in Zuid-Europa of op een eiland zijn, maar eigenlijk doet het er niet toe waar de foto is gemaakt. Dat is ook een reden waarom de titels van de foto’s niet naar een plek of dag verwijzen. Het gaat haar enkel om de beleving van het opgaan in de natuur.

#350-4_13, 50 x 60 cm, zilver gelatine hand print, op aluminium in lijst, oplage 7

Van der Molen neemt weinig foto’s, ze heeft een lage ‘productie’. Ze neemt er veel tijd voor om de juiste atmosfeer te vinden en gebruikt vervolgens een langzame analoge camera om deze ongrijpbare toestand vast te leggen. Terug in Nederland drukt ze de foto’s handmatig op barietpapier. Door dit papier ontstaat er meer diepte in de foto’s. Zo ontstaan haar landschappen waarin je in een oneindige natuur lijkt te kunnen verdwijnen.

NB De digitale weergave op je beeldscherm van de bariet prints hier op de site is ‘lastig’, de prints tonen in werkelijkheid meer intensiteit en details.

Kristof De Clerq Gallerie, Gent, een duo show met Anna Dops, te zien t/m 27 april 2014

Van der Molen gaat als een speer. Tijdens de heropeningstentoonstelling in Huis Marseille vorig jaar was er een zaal aan haar werk gewijd. En voor de heropening van Museum Kranenburgh in Bergen maakte ze een monumentaal fotowerk in opdracht van het museum. Momenteel is haar werk te zien bij Kristof De Clercq Gallery in Gent, op 27 april opent haar solotentoonstelling in het Cultuur Centrum in Hasselt en vanaf 5 juni is haar werk te zien bij Purdy Hicks Gallery in Londen. In augustus verschijnt naar verwachting het eerste fotoboek van Van der Molen.
Special Guests bij de Open Tuinen Dagen: Heringa/Van Kalsbeek
11 juni 2012 15:19 Leave a Comment

Vorig jaar maakten Hering/Van Kalsbeek eigenhandig een weergaloze presentatie in de hal van een voormalige suikerfabriek in Halfweg. Run Silent heette de tentoonstelling met een flink aantal organische bronzen beelden op sokkels verspreid over de fabrieksvloer. Een sterk staaltje ondernemerschap. Het duo organiseerde van A tot B de hele show. Een dappere investering in deze onzekere tijden. Het was een groot succes met veel bezoekers en dito verkopen.

Na een lange periode van werken met kunsthars maakten ze de afgelopen tijd een aantal sierlijk grillige bronzen. Onzekerheid, toeval en onvoorspelbaarheid speelden weer een grote rol bij het wordingsproces. De beelden die in de tuin te zien zijn komend weekend zijn net nieuw. Heel toepasselijk heet 1 van de beelden ‘Weapon of choice’, naar de clip van Fatboy Slim met de glij- en zweefdansende Christopher Walken. Zelden zie je zo’n swingende twist in brons.

We schreven hier al eerder over dit duo: “Heringa/Van Kalsbeek experimenteren virtuoos met materialen als keramiek, porselein, kunsthars, nylondraad en veren in hun sculpturen. Hun zintuiglijke, kleurrijke, barokke beelden knallen in de ruimte. Het vloeit en stroomt en stolt op een manier die ook de kunstenaars zelf verrast. Ze benadrukken graag dat het toeval weliswaar zijn gang kan gaan, ze houden echter zelf wel de regie (‘controlled accidents’). Op stalen frames of gefiguurzaagde houten staketsels worden steeds partijen en sijpelende lagen toegevoegd. Tot er een soort uitzinnige organische koralen, paradijsvogels, aliens ontstaan. Uitzinnig en gek genoeg ook heel precies en soeverein.”

Hokusai (2010), 42 x 37 x 49 cm, brons

Categorie<€ 1.500

Informatie over de werken van Scarlett Hooft Graafland

Click and Buy

NIEUWSBRIEF