We Like Art!

0

Winkelmand is leeg

---

Shop

Categoriefotografie

1. Interview met Natascha Libbert

   24 juni 2013 10:20 Leave a Comment

   

   Natascha Libbert, boy rock (2012), 40 x 40 cm, digitale c-print, oplage 30

   Na een werkend bestaan als account manager bij een groot reclamebureau (FHV/BBDO), besloot ze part-time stewardess te worden om naar de kunstacademie te kunnen. En juist de mogelijkheid om te reizen bracht haar tot dit veel geroemde fotoproject (PhotoQ, NRC, GUP) over dat wonderlijke verlangen naar een universeel decor van luxe en ontspanning. Nominaties voor 2 Dutch Doc Awards, niet gek. Inmiddels heeft ze haar werk getoond in het GEM, het Nederlands Fotomuseum, bij galerie Kranendonk en vorig jaar bij Unseen.

   Wat maakt haar werk zo bijzonder? Het is de blik van een obsessieve kijker, met altijd oog voor het vervreemdende in situaties – resulterend in een gekantelde werkelijkheid. Licht, kleur, actie, compositie, toevalligheden: Libberts zet alles speels en dwingend naar haar hand. Hoog tijd om Natascha eens wat vragen te stellen.

   Hoe is het Natascha? Ben je nu in Nederland of in het buitenland op pad met je camera?

   Ha, het is goed. In tegenstelling tot de afgelopen 10 jaar vliegen ben ik nu al een tijdje in Nederland. Afgelopen april was ik een periode in Ghana en ik kijk uit naar september, dan ga ik weer op reis.

   Hoe zou je jouw foto’s omschrijven aan iemand die nog nooit een werk van je heeft gezien, ehm … behalve dan dat ze vaak vierkant zijn?

   Nou tegenwoordig zijn ze niet vierkant. Ik heb de Hasselblad tijdelijk (?) geparkeerd omdat ik het gevoel had dat ik mezelf aan het herhalen was. Een nieuwe manier van werken leek me verfrissend. Wellicht dat ik over een periode weer terug ga naar analoog 6 x 6 maar misschien ook niet. In antwoord op je vraag denk ik dat mijn beelden vaak een film-still kwaliteit hebben, het zijn taferelen. Iemand zei ooit dat het foto’s van plekken zijn, die gaan over mensen. Ze lijken geënsceneerd maar dat zijn ze nooit.

   stamp of light (2010), 105 x 105 cm, oplage 7, digitale c-print in lijst

   Welke wereld roep je op in je werk?

   Ik probeer een universele zoektocht naar geluk te verbeelden in ongeënsceneerde momenten. Verlangens, dromen en idealen geven een dimensie aan de ruimte waarin we ons bevinden, en is van invloed op onze perceptie van de werkelijkheid: de ‘imaginaire beleving’.

   Voorheen was dit vanuit het idee dat mensen doorslaan in het disney-ficeren van hun omgeving, dat die veel weg heeft gekregen van een decor, en dat mensen daarin bijna ontheemd raken omdat het zo onpersoonlijk is geworden. Daar ging mijn boek ‘Take me to the Hilton’ over: perfect vormgegeven werelden met wat dolende mensen. De afgelopen tijd ben ik het vervreemdende decor echter steeds meer gaan zien als een vanzelfsprekend theater waarin de mens zijn eigen werkelijkheid wel degelijk kan afdwingen, en niet langer een leidend voorwerp is.

   Maar ik zoek mijn onderwerp dan ook minder op in esthetische ‘perfecte’ werelden, maar meer in zogenoemd natuurlijke. Daarin vind ik compassie en schoonheid waar ik schijnbaar zelf ook behoefte aan heb. Behalve dat ik fotografie gebruik om een persoonlijke behoefte daaraan te verbeelden, is het ook een manier om orde te scheppen in de complexiteit van alles. Het maakt de dingen soms behapbaar.

   Puff (2010), 50 x 50 cm, oplage 10, digitale c-print in lijst en 105 x 105 cm, oplage 7, digitale c-print in lijst

   Het licht is vaak zo bijzonder. Is er een bepaald favoriet tijdstip van de dag voor je werk?

   Met de Hasselblad werkte ik zoveel mogelijk met een soort diffuus licht, wat de indruk wekt van een in scène gezet moment. Terwijl niets natuurlijk in scène gezet is, de wereld is zelf al gek genoeg. Momenteel let ik daar wat minder op omdat ik anders fotografeer. Het soort licht bepaalt wel eens naar wat voor landen ik wel of niet ga. Of in welke seizoen. Hard licht vermijd ik, maar vorig jaar liep ik per ongeluk urenlang met 45 graden in Fes rond en dan wordt de hitte en verblindend licht vanzelf onderdeel van de beleving en concentratie die ik oproep om in te fotograferen.

   airshow, 50 x 50 cm, oplage 10, digitale c-print in lijst | 105 x 105 cm, oplage 7, digitale c-print in lijst

   Hoe ga je praktisch te werk, hoe kom je tot nieuwe foto’s/nieuw werk?

   Praktisch gezien moet ik mezelf op reis sturen. En ondanks mijn liefde voor reizen vind ik dat ongelofelijk moeilijk en laat ik me graag afleiden door het alledaagse leven.

   Voorheen vloog ik 2-3 per maand naar een andere bestemming over de hele wereld omdat ik een deeltijd baan had als stewardess bij de KLM. Ik wist precies waar ik kon fotograferen en welke bestemmingen voor mij nuttig waren. Dan maak je vanzelfsprekend werk. Maar ik merkte dat die vorm niet meer werkte en toen ben ik gestopt.

   In ieder geval is het zo dat wanneer ik ergens ben, dat ik het ervaar als een groot onderzoek. Vaak ook wel als een strijd, om te vinden wat ik zoek. Ik verlies me graag in een soort uitputtende beleving van een plek. Maar uiteindelijk hou ik daar wel van. Ik moet dus gewoon op reis, en dan levert die beleving werk op.

   Hoe vind je die vreemde parken en die wonderlijke schermen?

   Veel lopen en zoeken. En op een gegeven moment zijn je ogen bijna geprogrammeerd om bepaalde dingen te zien. Ik ben nu bezig om ze niet meer te zien. Want anders zou het alleen nog maar gaan over gekke plekken.

   untitled#3 (2008), 80 x 80 cm, oplage 7, digitale c-printfoto in lijst

   Wat inspireert je?

   Veel. Maar vooral hoe mensen zich tot hun omgeving verhouden. Ik heb eigenlijk geen filter, alles komt binnen, dus ik ben daar voortdurend mee bezig. Niet gek dan, dat ik dat met fotografie enigszins probeer hanteerbaar te maken.

   Is reizen belangrijk voor je?

   Reizen is waanzinnig belangrijk. Als kind woonden we in verschillende landen, mijn ouders hebben altijd overal gewoond en voor mijn werk heb ik ook veel gereisd. Dat ik sinds een jaar niet meer vlieg voelt als een afkick periode. Ik stap heel moeilijk op het vliegtuig maar zodra ik het doe heb ik het idee dat ik doe waar het leven voor bedoeld was. Bovendien vind ik de gedragsvormen van verschillende culturen ongelofelijk interessant en ik heb het idee dat ik ze goed aanvoel. Daarom lijken veel plekken op een soort 2e thuis.

   Misschien ook omdat ik vanaf jongs af aan in bepaalde landen woonde en dat ze daardoor onderdeel zijn geworden van mijn identiteit. Dan komt opeens een herinnering van vroeger naar boven drijven en dan wordt het heden nog rijker. Of ik probeer het verleden te rijmen met het heden en dan verlies je jezelf dus ook al snel in je imaginaire beleving van een plek. En dat is misschien wel de bedoeling.

   Wat is het geheim van Afrika?

   Geen idee. Ik heb er als kind gewoond maar ik heb niet dezelfde liefde voor bijvoorbeeld Saoedie Arabie. Het is een haat liefde verhouding maar ik denk dat wanneer je deze vraag aan een aantal andere fotografen stelt, dat je dezelfde aantrekkingskracht aantreft. In Afrika zijn dingen die wij hier vanzelfsprekend vinden, dat helemaal niet. En andersom ook. Er zit een bepaalde poëzie in de taal, en benadering van het dagelijks leven waar ik van houd. Tegelijkertijd irriteer ik me ook wel eens ongelofelijk. Die tegenstrijdigheid vind ik fijn maar verder is het ook een intuïtieve aantrekkingskracht.

   Wanneer vond je je eigen geluid naar je eigen gevoel?

   In het 3e jaar op de academie. Toen fotografeerde ik alles waar ik zoveel vragen over had. Ik merkte dat ik 3 jaar later een grote vraag had ‘weggewerkt’. Heerlijk. Maar ik zoek vaak weer naar een eigen geluid. Onlangs ook weer.

   the gardener (2010), 80 x 80 cm, oplage 7, digitale c-print in lijst

   Naast je fotografie mag je graag schrijven, vertel eens?

   Uiteindelijk gaat het mij erom dat ik ervaringen, observaties, gedachtes wil ervaren. Om ze vervolgens te benutten of vertalen, zet ik het om in beeld of ik schrijf er wat over.

   Met dat eerste voel ik misschien meer druk omdat ik ervoor opgeleid ben en omdat ik me bewust ben van de ‘regels’. Als ik gedachtes opschrijf is dat heel anders. Voor zover dat enigszins lukt is het een groot plezier om te doen. Bovendien is het minder opdringerig dan fotografie. Laatst zei iemand dat tekst wel eens de lijm zou kunnen zijn van m’n fotografie. We zullen zien.

   Waar ben je nu mee bezig, wat zijn je plannen?

   Ik verheug me op mijn nieuwe website. Daarin hoop ik meer verhalen te laten zien. Dat wordt een uitprobeersel.

   In september ga ik weer op reis en wil ik daarmee recent werk uit Ghana aanvullen. Zou leuk zijn wanneer er eind van het jaar behalve een nieuwe website, weer iets op de plank ligt.

   Voor We Like Art zocht je een werk uit als speciale editie: Boy Rock, kun je hier iets over vertellen?

   Boy Rock had ik nog niet eerder laten zien en ik had daar wel veel zin in. Dus dat leek me een goede keus. De foto maakte ik in 2012 langs de kust in Zuid Afrika.

   

   Boy rock (2012), 40 x 40 cm, digitale c-print, oplage 30

    

2. Interview met Cuny Janssen over haar fotoboek Yoshino

   12 juni 2013 11:55 1 Comment

   

   Cuny Janssen | speciale editie Yoshino | 34,5 x 46 cm | analoge kleurhandvergroting | oplage 30

   In Nederland soleerde ze in toonaangevende musea: FOAM, De Pont, Het Valkhof en de Kunsthal. Sinds 2000 reist fotografe Cuny Janssen de wereld over. Ze maakt portretten van kinderen in hun dagelijkse omgeving en combineert deze met rijk gedetailleerde foto’s van de natuur die hen omringt.

   We halen voor een omschrijving van haar werk graag de tekst van Museum de Pont aan:

   “Cuny Janssens benadering van de fotografie laat zich karakteriseren als documentair. In haar foto’s ontbreekt iedere vorm van beeldmanipulatie of nadrukkelijke enscenering. Zij maakt gebruik van het natuurlijke licht om haar onderwerpen centraal en frontaal in beeld te brengen. Dat haar foto’s boven het puur registrerende uitstijgen heeft te maken met de enorme precisie waarmee ze fotografeert. De zorgvuldigheid in beeldopbouw, kadrering en lichtval maken dat het ‘toevallige’ van de werkelijkheid zijn willekeurig karakter verliest. Die geconcentreerdheid verleent haar fotowerken een intense en tegelijkertijd verstilde schoonheid.”

   Afgelopen januari verscheen een nieuw fotoboek van Cuny Janssen vernoemd naar een bijzondere plek in Japan: Yoshino. Een berg beroemd vanwege zijn sakura bomen die in het voorjaar een enorme weelde aan kersenbloesem dragen. Wij vroegen Cuny Janssen naar dit fantastische en zeer kloeke fotoboek.

   

   Je nieuwe boek (nr 8 al weer!) is een prachtige bloemlezing van tekst en beeld van een eeuwenoude magische plek in Japan. Wat maakt Yoshino zo magisch eigenlijk?

   Waarschijnlijk de 3.000 bomen die er een paar honderd jaar geleden in drie lagen geplant zijn en die in de lente in bloei staan. Yoshino is een heilige berg waar je de ene schrijn na de andere tempel tegenkomt en waar zich legendes afspelen met ridders vermomd als vossen en waar achter iedere boom een geest uit het verleden schuilt.

   Hoe ben je tot je foto’s gekomen? Heb je je een poos ondergedompeld in de natuur, rondgetrokken en geklauterd met je camera?

   (meer…)

3. Wouter van Riessen – Handmasker (2003) – € 900

   18 mei 2013 19:50 Leave a Comment

   

   Wouter van Riessen |Handmasker, 2003 | lambdaprint op aluminium, met uv beschermfilter, oplage 7 | 33 x 25 cm | € 900. Van 10 april tot 19 mei exclusief te zien bij We Like Art @ de Bijenkorf

   Wouter van Riessen (Bloemendaal, 1967) poseert in zijn werk tegelijkertijd als kunstenaar en clown, als poppenspeler en marionet. Van Riessen is een waar multi-talent. In foto’s, maskers, schilderijen, tekeningen, zijn muziek en zeefdrukken jongleert Van Riessen met zelfportretten en poppen. Van zijn hand ook deze fraaie foto, Handmasker. Het masker zelf is niet te koop – het duurt een eeuwige tijd voor ze af zijn en ze keren bovendien steeds weer terug in nieuw werk van Van Riessen.

   Wouter van Riessen was bij ons al verschillende keren te zien (zie hier). We maakten onder meer een hele mooie video van de kunstenaar die zichzelf begeleidt op gitaar en een lied zingt in zijn atelier. De kunstenaar heeft een mooie reeks museale tentoonstellingen op zijn naam staan en zit in menig mooie collectie.

   Van Riessen verblijft momenteel 2 jaar in Los Angeles samen met zijn partner en collega-kunstenaar Daphne van Rosenthal, zij ontving een beurs voor 2 jaar aan het California Institute for the Arts (CalArts).  Ze houden zo nu en dan een blog bij op de website van Heden. Erg leuk om te lezen, ze schrijven beiden als nieuwsgierige buitenstaanders die gretig observeren. Of Wouter zijn werk zal veranderen door een poos te vertoeven in een totaal andere habitat?

   “Veel mensen hebben me gevraagd of Los Angeles al invloed heeft op mijn werk. Dat is moeilijk te zeggen. In de namiddag, een uur voordat de zon ondergaat, strijkt een zachtroze licht over deze stad. Het lijkt wel alsof de zwaartekracht erdoor opgeheven wordt. Die ijle gloed zou ik ook wel in een schilderij willen vangen.

    

   Mijn onderwerpen zijn vooralsnog onveranderd. Ik werk niet rechtstreeks naar de waarneming, mijn schetsen zijn gebaseerd op beelden uit boeken. Google images kan nog steeds niet in de schaduw staan van de bijzondere, vervreemdende en obscure afbeeldingen die je in boeken vindt.

   Inmiddels weet ik de tweedehands boekwinkels van Los Angeles goed te vinden. Ik ben altijd op zoek naar beelden die een van de abstracte motieven in mijn werk (zelf, zelfbeeld, nabijheid, onbereikbaarheid, geest en lichaam) al ergens in zich dragen. Schilderijen ontstaan door die metaforen te zien, naar me toe te halen, eigen te maken en aan te scherpen. De eerste fase is veel bladeren bij de kasten Art & Design, Sports & Games, Circus & Theater, Collectibles & Curiosa en natuurlijk Recently arrived. Het aanbod is interessant, maar niet heel verschillend van wat ik uit Nederland ken. 

   De eerste maanden na de opening van mijn tentoonstelling De ziel van een atheïst in het Stedelijk Museum Schiedam kwam er niet veel uit mijn handen. Een nieuw groot schilderij van een man met een slap spook is vorige zomer al in de tekenfase vastgelopen. Mijn hoofd zat te vol. Toen ik in oktober in Los Angeles aankwam was er opeens enorm veel tijd. Daphne zat al vroeg in de ochtend op de 5, op weg naar Calarts. In het parkje een paar straten verderop heb ik twee nieuwe maskers afgemaakt. Ik heb geprobeerd wat te fotograferen en aan de hand van uit Nederland meegenomen boeken over Poolse en Litouwse religieuze volkskunst ben ik in Photoshop collages gaan maken.

    

   De eerste dagen van februari had ik eindelijk een atelier. Twee kleine, helder verlichte ruimtes in een bedrijfsruimte, 575 dollar per maand, via internet gevonden. Dit pand was vroeger van Capital Records. In de kluis waar de gloednieuwe mastertapes van Help en Rubber Soul werden bewaard is nu een opnamestudio. Er werken schilders, ontwerpers, scriptwriters en filmers in dit gebouw. Aan de lawaaiige en stoffige San Fernando Road blijken veel meer ateliers te zitten. Lara Schnittger en Matthew Monahan, die ik al uit Nederland kende, werken honderd meter verderop.

    

   In het land van de onbegrensde mogelijkheden ben ik kleine schilderijen gaan maken. Het grootste formaat is 66 bij 46 cm. Ik wil flexibel zijn, doeken in de auto of het vliegtuig kunnen meenemen. Maar vooral is het een manier om anders te gaan schilderen, vaste patronen open te breken. Want klein werken is echt anders. Het beeld is veel kwetsbaarder, vooral de lijn. Als je op het verkeerde moment een losse beweging maakt, ben je hem gewoon kwijt. Een klein werk vergt een ander soort concentratie dan een groot. Het komt dicht bij.”

4. Scarlett Hooft Graafland – Coca Truck

   17 mei 2013 08:53 Leave a Comment

   

   Scarlett Hooft Graafland | Coca Truck, 2012 | kleurenfoto, opgeplakt op dibond, achter plexiglas, oplage 12 | 30 x 90 cm

   Tijdens de WLA galeriemiddag met Scarlett Hooft Graafland vorige maand, vertelde de kunstenaar weer zo aanstekelijk over haar manier van werken, de avonturen op reis en de nieuwe werken uit de Douze douze douze-serie die ze net in Madagascar maakte! Scarlett ziet haar werken eerder als sculpturen dan als fotografie. De foto’s zijn een weergave van de ingrepen die zij doet in verschillende indrukwekkende, bijna surrealistische landschappen in de wereld.

   Locale gebruiken, legenden en natuurverschijnselen zijn aanleiding tot nieuwe verhalende situaties die enerzijds vaak normaal aandoen, maar die zich in tweede instantie op een vervreemdende wijze verhouden tot het landschap. In samenwerking met inwoners van het gebied, bij wie zij vaak zo’n drie maanden verblijft, laat zij de beelden in haar hoofd werkelijkheid worden. In maar een paar uitgekiende opnamen legt ze de sculpturale performances vast. Ook legde ze nog maar eens uit dat -en waarom- ze geen Photoshop gebruikt. (Binnenkort meer daarover in de film die we over haar maakten voor het AMC.)

   Scarlett Hooft Graafland had vorig jaar een indrukwekkende solo-tentoonstelling (Soft Horizons) in Huis Marseille. En we hebben zo’n vermoeden dat er weer een grote solo-tentoonstelling in een museum aan zit te komen… En terecht!

5. Gerco de Ruijter – Cropped (colorscheme) – € 525

   15 mei 2013 16:28 Leave a Comment

   

   Gerco de Ruijter | Cropped (colorscheme), 2012 | ultrachrome print op dibond met ophangframe en bonus DVD, oplage 30 | 60 x 40 cm | € 525. Van 10 april tot 19 mei exclusief te zien bij We Like Art @ de Bijenkorf.

   Gerco de Ruijter (1961, Vianen) fotografeert landschappen vanaf een hoogte van 10 t/m 100 meter met een op afstand bestuurbare camera die aan een Japanse vechtvlieger hangt. Het ongewone vogelperspectief in zijn foto’s maakt dat je zijn werk meestal in eerste instantie leest als een spel van abstracte variaties tot het duizelingwekkende moment dat je de locaties van boven kunt thuisbrengen.

   Cropped is een serie die gemaakt is in het zuidwesten van de Verenigde Staten. Daar wordt in de landbouw gebruik gemaakt van ‘cirkel-irrigatie’. De cirkels passen precies in de vierkante stukken land die na de Burgeroorlog ontwikkeld zijn. Met de vlieger bleken de cirkels te groot om te fotograferen, met google-earth heeft De Ruijter 1.000 cirkels verzameld, ge-cropped en in beeld en film omgezet. In een mooi abstract beeld ontdekken we sproeiarmen van circa 2 kilometer en allerlei stadia van groei en type gewassen. Locatie: vooral Oklahoma en Texas.

   De Ruijter is een crack in zijn vak en zijn cv beslaat enige A4-tjes landelijke en internationale tentoonstellingen en aansprekende opdrachten. Hij vertelt in de video hieronder in een boeiend gesprek (in Avro’s 4Art) aan over Mondriaan, zijn vlieger-camera constructie, kadrering, een duif boven de stad, het Nederlandse landschap en vrijheid. Fascinerend hoe De Ruijter inmiddels textuur, windrichting en lichtspel op het landschap vanaf de grond kan inschatten. Ook het bewust inzetten van toeval duidt op een ervaren schildersoog.

   Deze editie kun je hier bestellen: link.

6. Merijn Bolink – Geliefden (stampers en meeldraden op stengel) – € 575

   08:32 Leave a Comment

   

   Merijn Bolink | Geliefden (stampers en meeldraden op stengel), 2013 | c-print, plexiglas met ophangstrip, oplage 12 | 30 x 40 cm | € 575. Van 10 april tot 19 mei exclusief te zien bijWe Like Art @ de Bijenkorf.

   Merijn Bolink (1967, Amsterdam) maakte alweer 2 jaar geleden op het Nanolab van de Universiteit Twente kunst op nano-schaal. Met als eerste resultaat een nano-kandelaar, opgebouwd uit atomen van een antieke kandelaar. Een tweede antieke kandelaar werd in stukken gezaagd die vervolgens naar 144 adressen werden verstuurd. De adressen vormden tezamen een reuzenkandelaar op de wereldkaart met een afmeting van ruim 6000 kilometer. Het zijn dit soort gedachtesprongen waarom we dol zijn op het werk van Merijn Bolink.

   Nu bij We Like Art @ de Bijenkorf een fantastisch nieuw werk. Geliefden op een stengel. Uit een serie werken van bloemstillevens – ontdaan van hun aandacht-trekkerige bloembladen en stelen – en teruggebracht tot de stampers en meeldraden, tot characters.

   Typisch Bolink. Niet een beeldhouwer in de klassieke zin maar meer een tedere sloper/knutselaar/taxidermist/wetenschapper/ideeënfontein. Verdubbelingen, vloeiende versmeltingen, ontledingen en vooral absurde metamorfoses geloofwaardig maken – daar is Bolink dol op. Hij maakte in de jaren negentig naam met een reeks verrassende klassiekers die menigeen nog steeds op het netvlies gebrand staan. De eekhoorn opgenomen in een houten ladder, de doorgesneden uitgeholde appel gevuld met het vruchtvlees van een sinaasappel, de oermoederkinderwagen met haar stoet genetische kinderwagentjes, de verdubbelde piano, de versplinterde tijger in een frietsnijder met uit elke gesneden sliert een nieuwe tijger.

   “Zelf zoek ik, in elk nieuw beeld, naar mogelijkheden iets te scheppen, buiten de natuur om. Beter dan de natuur.”

   Merijn Bolink had museale exposities in het Groninger Museum, het Gemeentemuseum Den Haag en het Cobra museum Amstelveen. Zijn werk is in het bezit van een hele riedel musea en bedrijfscollecties zoals Akzo Nobel en de Rabobank. Nu bij de Bijenkorf een uitgelezen kans om zelf een Bolink te bemachtigen. Bestel de editie hier: link.

7. (Pre)view WLA @ Bijenkorf – Mariken Wessels – Keepsake/monument– € 1150

   10 mei 2013 06:00 Leave a Comment

   

   Mariken Wessels, Keepsake/monument (2011), 70 x 50 cm, print op Hahnemuhle 190 grams fine art paper, oplage 5, ingelijst, € 1.150. Van 10 april tot 19 mei exclusief te zien bij We Like Art @ de Bijenkorf.

   In de fotoserie Keepsake van Mariken Wessels gaat de kunstenaar in op de terugkerende en opvallende trend om actief en tastbaar te gedenken in de openbare ruimte. Bij een daad van geweld met te betreuren verliezen, zoekt men een plek voor bezinning, voor bloemen, kaarsjes en knuffels. Het lijkt een international volksritueel te zijn geworden. Gevoelens van onmacht, woede over onrecht vinden zo een uitweg lijkt het.

   Afgelopen jaar liet Wessels bij onze show tijdens de Open Tuinen Dagen, bij ING House en bij de Mondriaan Fonds tentoonstelling  tijdens Art Rotterdam de sculptuur Keepsake (2011) zien. Een stapeling van 16 lichtboxen met bloemenprints, in totaal zo’n 3.70 meter hoog, en 2 meter breed en diep. Heel indrukwekkend, hier zie je een impressie.

   Wessels gebruikte hiervoor oude, gevonden foto’s van bloemen, die ze met de hand bewerkte en opnieuw fotografeerde verwerkt in deze installatie. Wessels geeft de bloemen, die na het afsnijden natuurlijk al afsterven een tweede leven, de oude foto’s krijgen een nieuwe laag en een nieuwe betekenis.

   Basje Boer verwoordt het als volgt in de prachtige Keepsake-publicatie:

   Deze sculptuur herbergt niet alleen de dood, maar schenkt ook licht en hoop. De installatie is gelijktijdig theatraal en abstract. Wessels vertaalt menselijke gevoelens in afstandelijke symbolen; zij zet haar verbazing om een ogenschijnlijk nieuw cultureel fenomeen om naar een grootse sculptuur dat sentiment vervangt door beeld, zonder te verworden tot kitsch. Zij confronteert en stelt vragen, maar veroordeelt niet.

   De monumentale ‘Keepsake’ toren is t/m 20 juni te zien in de tentoonstelling Flowercastle in Kasteel Keukenhof in Lisse.

   In de Bijenkorf (en in de Bijenkorf webwinkel) tonen we een foto uit de serie in een prachtige donkere lijst van lijstenmaker Profilex. Je kunt natuurlijk ook een andere foto’s uit de serie bij ons bestellen. Mail naar contact@welikeart.nl – we helpen je graag verder.

   

   

8. (Pre)view WLA @ Bijenkorf – Isabelle Wenzel –Flash#1– € 1645

   06:00 Leave a Comment

   

   Isabelle Wenzel, Flash#1 (2010), 150 x 110 cm, Fine Art Print op Baryte papier, oplage 5, € 1.645. Van 10 april tot 19 mei exclusief te zien bij We Like Art @ de Bijenkorf.

   Het werk van Isabelle Wenzel (Wuppertal, Duitsland, 1982) is volledig eigen en ijzersterk. We schreven al met enige regelmaat over dit aanstormend talent:

   Wat maakt haar foto’s zo bijzonder? Er zit een soort gruizige power in die je als een knal voor je kop raakt. De morsige soms wat klunzig geknutselde settings waarin de vaak gezichtsloze ‘modellen’ poseren oogt heel geloofwaardig. De absurde en wrange situaties waarin de modellen ongewone acrobatische poses aannemen of soms opgedwongen lijken te krijgen zijn onweerstaanbaar. Het werk lijkt te gaan over alternatieven voor de klassieke machtsverhouding tussen fotograaf en model en over andere zaken waar je niet zo snel de vinger op legt.

   Wenzel: “Ik vraag mezelf af welke impact ik heb op het model als fotograaf en omgekeerd. Ben ik degene die het model stuurt/begeleid en controleert en gezag over haar heeft? Of is het de observaties van het model die mij sturen/domineren?”

   Isabelle Wenzel wordt momenteel op talloze plekken opgepikt. Haar werk werd vorige maand nog uitgebreid besproken in het hippe The Hunger Magazine (lees hier meer) en ze is te zien geweest in Duitsland, Italie, Frankrijk, Noorwegen en natuurlijk met een solo bij de fotobeurs Unseen in Amsterdam afgelopen jaar.

   Ze was trouwens ook uitgebreid aan het woord op Unseen, zie hier.

   “Wenzel has chosen the medium of photography for its ability to “capture the perfect moment. It is able to freeze time, and often results in something magical.” The perfect moment that Wenzel is referring to are her photographs that focus mainly on the physical form of the human body. She often depicts the female body in the most impossible positions.

   Often, Wenzel works by herself: She presses the self-release and has only 10 seconds to get into position to take the shot (she sometimes does this up to 50 times per photograph!)

   In her work, you can see the traces of performance art, of her former acrobatic training, of her fascination with movement and power symbols and her obsession with the perfect moment.

   When asked about where she finds inspiration for her work, one of the Youtube clips Wenzel shared was the video of 14 year old Romanian gymnast, Nadia Comaneci, who at the 1976 Montreal Olympics was the first gymnast to score a perfect 10.0.”

   Onderstaande foto is echt een boegbeeld van onze show bij de Bijenkorf, we zijn daar heel trots op.

   

   Isabelle Wenzel, Bum #1, 2010, 66 x 52 cm, oplage 7, € 1.272 (check het werk in de webwinkel van de Bijenkorf).

9. Maarten Tromp – stadsbeelden in gruizige zwart-witten

   7 mei 2013 12:12 Leave a Comment

   

   Maarten Tromp, Groups 10 (2009), barietprint, oplage 7, 45 x 57 cm.

   Over het werk van Maarten Tromp zei de zwaar kaliber jury (met onder meer de fotografen Rineke Dijkstra en Dana Lixenberg): “vernieuwend, je krijgt het gevoel van de energie van de groep”. De jury noemde Tromp zelf een “absoluut talent dat eenmaal ‘uitgerijpt’ bijtende beelden zal laten zien”. Tromp heeft groepen in de openbare ruimte gefotografeerd. Hoe verhouden mensen zich ten opzichte van elkaar in verschillende groepen en omgevingen?

   Heel tof dat we een pareltje uit deze serie kunnen laten zien bij de Bijenkorf. Deze 3 uitgaande meiden in het Amsterdamse uitgaansleven laten zich bekijken door de fotograaf en kiezen elk een andere blik voor de camera. En wie is die man die buiten de lichtbundel valt, een passant of begeleider – en wat betekent zijn blik? Ed van der Elsken zou er zijn vingers bij aflikken. Klik voor een groter beeld vooral even op de foto.

   

   Tromp verdiende volgens de Volkskrant 4 sterren met zijn eerste fotoproject en boek over de Indische Buurt in Amsterdam. Over de “De buurman, z’n ex en de eigenaar van de wasserette“:

   “ …het fotoboek waarmee de jonge fotograaf Maarten Tromp in een klap een klassieker op de wereld schopt… Juist de manier waarop hij het gevoel van ongerustheid combineert met het poëtische straatleven maakt zijn boek tot een monumentaal document van het grotestadsleven aan het begin van de 21e eeuw.”

   Maarten Tromp kwam al eerder voorbij met sterk werk op We Like Art. We bespraken een poosje geleden zijn meest recente project waarvoor de fotograaf is afgereisd naar Papua Nieuw Guinea in het voetspoor van zijn overgrootvader Anton Colijn. Lees hier meer. We zijn benieuwd naar het resultaat – de fotograaf is net terug.

10. (Pre)view WLA @ Bijenkorf – Thomas Elshuis – Fl#001 – € 425

    6 mei 2013 06:25 Leave a Comment

    

    Thomas Elshuis | Fl#001, 2013 | digitale print in perspex box, oplage 20 | 24 x 21 cm | € 425.
    Van 10 april tot 19 mei exclusief te zien bij We Like Art @ de Bijenkorf

    Thomas Elshuis (Hilversum, 1961) reist al 10 jaar door het fotoarchief (bestaande uit meer dan 20.000 dia’s!) van een wijlen vriend en wereldreiziger, die tussen 1960 en 1995 zijn talloze reizen over de wereld op kleinbeelddia vastlegde. Delen van foto’s uit deze oneindige dia-archieven krijgen een nieuwe bestemming in de gemanipuleerde foto’s die inmiddels Elshuis’ eigen reisdagboek vormen. Op reis gaan zonder een stap buiten de deur te zetten – dat is de core-business van Elshuis. Imaginaire reizen in samengestelde landschappen. Thomas Elshuis onderzoekt letterlijk en figuurlijk de grenzen. Nieuwe werelden en nieuwe plaatsen worden gecreëerd, als kijker probeer je je steeds te verhouden tot de beelden. Het lijken herkenbare plaatsen te zijn, bij iedereen komen persoonlijke herinneringen aan reizen, steden of landschappen naar boven.
    Nu in de Amsterdamse Bijenkorf twee splinternieuwe werken van Thomas Elshuis. Ze bestaan uit twee lagen, waarvan één transparant iets los hangt, voor de ander. Het landschap lijkt daardoor te bewegen. Net als onze herinneringen, die ongrijpbaar zijn, is er een zwevend, onbestemd beeld ontstaan. De werken vormen het begin van een serie die Floating Islands heet. De mooie perspex box waarin het werk hangt, zorgt ervoor dat het een object aan wand wordt.

    

    Thomas Elshuis | Fl#002, 2013 | digitale print in perspex box, oplage 20 | 24 x 21 cm | € 425.

11. (Pre)view WLA @ Bijenkorf – Inez van Lamsweerde / Vinoodh Matadin – B. Dreaming – € 532

    29 april 2013 09:50 Leave a Comment

    

    Inez van Lamsweerde / Vinoodh Matadin | B. Dreaming, 2004 | zeefdruk op Somer Satin papier, oplage 140 | 61 x 61 cm | € 532.
    Van 10 april tot 19 mei exclusief te zien bij We Like Art @ de Bijenkorf

    Het westerse schoonheidsideaal vanuit het hol van de leeuw ondermijnen – dat is wat fotografe Inez van Lamsweerde nastreeft. Met haar partner Vinoodh Matadin werkt ze vanuit New York voor modehuizen als Balenciaga, Luis Vuitton en Miu Miu en voor tijdschriften als Harpers’ Bazaar, Vogue en New York Times. Daarnaast maken ze vrij werk dat geïnspireerd is op de schaduwkant van de glitterige modewereld. Door alle cliché’s extreem uit te vergroten en foto’s tot in detail te bewerken op de computer roepen ze vragen op. Wat is schoonheid en wie bepaalt dat? B. Dreaming is een mooie klassieker, en was onder meer te zien in de grote tentoonstelling in 2010 bij FOAM. Zien we één van Van Lamsweerde vele mannelijke fotomodellen? Of is dit misschien een verwijzing naar David van Michelangelo?

    Het fotografenduo begon hun samenwerking in 1986 in Amsterdam. Inmiddels wereldberoemd en meer dan 25 jaar later, worden zij tot de belangrijkste fotografen ter wereld gerekend. Fantastisch hoe zij in de modewereld en in de kunstwereld enorme waardering krijgen. Elk werk zoekt de grens tussen beide werelden op, werk in opdracht en vrij werk lijken door elkaar te lopen. Door de computerbewerkingen met hyperrealistische uitkomsten, vooral in de jaren negentig, werd de modewereld, behoorlijk opgeschud. Maar ook de kunstwereld was onder de indruk, “het vreemde van alledag wordt weerspiegeld door een extreme uitvergroting van uitzonderlijke details”.

    De overzichtstentoonstelling in FOAM (Pretty Much Everything – photographs 1985-2010) vatte hun werk mooi samen: “Deze presentatie zuigt de kijker Inez’ en Vinoodhs wereld van voortdurend dualisme, constante dualiteit en ambiguïteit binnen en toont de kijker hun bezetenheid in het toekennen van betekenis aan het oppervlakkige, waarbij ze zich voortdurend bewegen tussen afschuw en schoonheid, het groteske en het stille, het spirituele en het banale.”

12. (Pre)view WLA @ Bijenkorf – May Heek – (Pigeons) Diptych Colombidae – € 750

    24 april 2013 09:34 1 Comment

    

    May Heek | (Pigeons) Diptych Colombidae, 2011 | ultrachrome print op fine art papier in lijsten | oplage 15 | per deel 26 x 21 cm | € 750. Van 10 april tot 5 mei exclusief te zien bij We Like Art @ de Bijenkorf

    May Heek (1984, Apeldoorn) neemt je mee naar plaatsen en personen. Alsof je ergens loopt en opeens is je oog gevangen door een eigenaardig karakter, een intrigerende plek of een schimmige situatie. Even blijf je hangen, verrast, onderzoekend, nieuwsgierig vooral. Zelf zegt ze hierover: … net als een vlek op je kleding, die er opeens is.”

    In haar serie foto’s met de titel Color and Transition Samples heeft zij onderzoek gedaan naar de subtiliteit van kleurschakeringen en grijstonen. Een belangrijke uitkomst hiervan is eigenlijk de serie Colombidae, waarvan het tweeluik hierboven een voorbeeld is. De overgang van kleurgradaties in het alledaagse, in onopvallende situaties, trekt Heek’s belangstelling. Dit kan de schemering zijn, licht – donker, maar dus ook de verrassende kleurschakeringen bij de doodgewone duif. Door een uitsnede van die kleurgradaties te nemen, is het onduidelijk waar je naar kijkt. Heek schotelt de kijker een prachtige kleurstaal voor, met overgangen van grijs, bruin, groen, violet naar diepzwart. May Heek koos de duif als symbool voor diversiteit, alle duiven lijken op elkaar, maar als je op ze inzoomt zijn ze allemaal anders. In een palet van grijzen en metallic ontmoeten het stadse, abstracte en de esthetiek elkaar.

    In 2007 studeerde May Heek Cum Laude af (met andere interessante kunstenaars waaronder Levi van Veluw) in de richting Autonoom aan de ArtEZ Hoge School voor de Kunsten in Arnhem. In de zomer van 2007 won Heek de International Talent Support “Photo Global Award”. Zij exposeerde haar werk voor deze gelegenheid in Trieste (Italië) en kreeg de mogelijkheid om met een beurs naar New York te gaan, waar zij studeerde aan de eenjarige ‘artist in residency’ van the School of Visual Arts. In augustus gaat de kunstenaar in Londen studeren, waar ze is aangenomen aan het prestigieuze Slade School of Fine Arts, onderdeel van het University College.

    Bekijk het werk in de webwinkel van de Bijenkorf.

13. (Pre)view WLA @ Bijenkorf – Louise te Poele – Lost – €950

    19 april 2013 06:00 Leave a Comment

    

    Louise te Poele | Lost, 2012 | 50 x 70 cm | € 950. Van 10 april tot 5 mei exclusief te zien bij We Like Art @ de Bijenkorf

    Van Louise te Poele (Winterwijk, 1984) laten we bij de Bijenkorf twee loei-scherpe composities met een knipoog zien. Te Poele is een jonge fotograaf die met groot gevoel voor styling en lichtval een wereld van kantelend dynamische stillevens optrekt.
    In haar eigen tekst noemt ze de tegenstrijdige gevoelens van melancholie en overvloedige energie die bij de totstandkoming van de serie werken een belangrijke rol speelden. Het proces van het creëren van de beelden herinnerde haar aan vroeger en hoe ze als klein meisje aan het knutselen was. Trots liet ze dan aan haar moeder het aapje aan doorzichtige touwtjes in een glazen pot zien: “kijk, hij zweeft!”.
    In deze stilleven-serie speelt de kunstenaar fantastisch met het licht en alle materialen die ze tegenkomt in haar studio. Een verhaal en sfeer in haar hoofd, situaties die in werkelijkheid niet mogelijk zijn, probeert ze zo samen te stellen dat je toch gaat geloven wat je ziet op haar bijna magisch realistische foto’s. Het klassieke stilleven met een twist. ‘Vakmanschap is meesterschap’ on speed.
    Het werk van Te Poele heeft vaak iets schilderachtigs. De achtergrond, de diepte in de kleuren en gelaagdheid van de objecten zorgen in eerste instantie voor een soort ‘schildersblik’, waarmee je naar het werk kijkt. Een vervreemdend realisme brengt een ommekeer in je manier van kijken tot stand. Kortom, bij wijze van spreken kun je uren kijken naar deze banquet stil lifes. Kom dat trouwens gerust doen bij de Bijenkorf t/m 5 mei, doen wij ook ;-)!

    (Of kijk hier: Webshop Bijenkorf)

    

    Louise te Poele | Chemie, 2013 | 70 x 50 cm | € 950

14. Preview WLA @ Bijenkorf – Ann Pettersson – Mirror – € 660

    30 maart 2013 06:00 1 Comment

    

    Ann Pettersson | Mirror, 2012 | 30 x 40 cm | print op aluminium met UV beschermfolie | oplage 10 | € 660. Van 10 april tot 5 mei exclusief te zien bij We Like Art @ de Bijenkorf en in dezelfde periode in de webwinkel van de Bijenkorf.

    De dromerige beelden op de foto’s van Ann Pettersson (Stockholm, 1965) zijn het resultaat van een bijzonder proces. De werkelijkheid vindt de fotograaf niet interessant, die gebruikt ze alleen om haar idee vast te leggen. Met onder andere een oude Yashica, een analoge camera uit de jaren zestig, draait ze het rolletje steeds handmatig door waardoor ze over hetzelfde negatief heen kan schieten. Met als gevolg dat ze soms dagen met een onaf beeld in haar camera rondloopt, op zoek naar dat ene shot waarmee het negatief het gewenste totaalbeeld oplevert. Haar foto’s bieden een glimp van een andere wereld vol van zacht licht en de oerkracht van de natuur.

    Pettersson: “Ik maak al jaren op één en hetzelfde negatief meerdere opnames. Ik herinner me steeds de voorgaande opname om de volgende te kunnen maken. Ik digitaliseer deze tegenwoordig en integreer ze met digitale opnames. Een fotografische synthese van analoge en digitale technieken ontstaat, die de afzonderlijke, aanwendbare eigenschappen in ieder onderscheiden procedé biedt. In mijn werk is het beslissende fotografische moment vervangen door een reeks registraties. In lagen van beelden toon ik de tijdspanne tussen de verschillende opnames, alsook mijn – in de nabewerking – herinneringen ervan.“

15. WassinkLundgren – Lu Xiaoben (2012)

    16 januari 2013 18:31 Leave a Comment

    

    WassinkLundgren ondermijnen, op een speelse manier, enkele ongeschreven regels van de fotografie. Zoals in Tokyo Tokyo, een reeks tweeluiken waarbij het zogenaamde beslissende moment op een komische manier wordt benaderd. Namelijk telkens vanuit 2 camerastandpunten gefotografeerd. Als een soort informele stereofotografie. Zoek de verschillen! Of Empty Bottles, dat 24 Chinezen vastlegt wanneer ze flessen opruimen, sneaky als lokaas door de fotografen op verschillende locaties geplaatst. De kunstenaars liggen op een afstandje met hun camera klaar om ongezien de flessenrapers vast te leggen.

    In deze fotografiespecial van Kunstuur vertellen ze (meteen in het eerste item) over hun projecten en hun voorbereiding op de fotobeurs Unseen afgelopen September.

    

    Het duo WassinkLundgren bestaat uit Thijs groot Wassink (1981) en Ruben Lundgren (1983). Beiden studeerden in 2005 aan de Hoge School voor de Kunsten, richting Fotografie, in Utrecht. Tijdens het laatste jaar van deze opleiding besloten zij zich te presenteren als een duo. Vervolgens voltooide Thijs groot Wassink zijn Master Fine Arts aan Central Saint Martins in Londen en Ruben Lundgren behaalde zijn Master in Photography aan de Central Academy of Fine Arts in Peking.

    Het gaat bij WassinkLundgren om herhaling, speelsheid, onderzoek naar het medium fotografie en samenwerking. Het duo neemt deel aan verschillende groeps- en solo tentoonstellingen in binnen- en buitenland. En nu dus de eerste grote museale solo. One Group Show van WassinkLundgren is van 25 januari t/m 17 maart 2013 te zien in Foam.

    Bij de tentoonstelling verschijnt een nieuwe publicatie met werk uit de serie Lu Xiaoben:

    Toen Ruben in 2007 naar China verhuisde viel pas echt op hoe lang hij was (2m precies). Het ‘integreren’ verliep daar door wat lastiger, wat wij hebben aangepakt als startpunt van een nieuw project: de aandacht die Ruben op zich af krijgt omdat hij lang is, verdraaien tot ‘omdat hij beroemd is’. Vanuit deze gedachte hebben we een serie beelden en een publicatie gemaakt die speelt met onderwerpen als ‘beroemdheid’, ‘buitenstaander zijn’ en beeldvorming. 

    Koop nu een print uit dit project en maak hiermee de publicatie mede mogelijk. Het formaat van deze print is 22 x 19 cm. Het is een Archival pigment print in een oplage van 100. De print is gesigneerd op de achterkant (door beide kunstenaars) en komt in een box met het boek plus een dvd met daarop een kort filmpje van Ruben Lundgren op de markt in China en de reacties van mensen op hem.

    Een mooie manier om voor een bescheiden bedrag een werk te bemachtigen van dit kwikzilveren duo!

16. Hester Oerlemans over ballonsculpturen, Berlijn en haar kantoortafeltoren

    26 november 2012 00:14 Leave a Comment

    

    Diepenheim is een zichzelf bedruipende presentatieplek met een avontuurlijk programma. De focus ligt op beeldhouwkunst, tekenkunst en kunst in de openbare ruimte. Deze door de lokale gemeenschap omarmde instelling voor experiment en vernieuwing is bijzonder, omdat er maar weinig plekken van zijn buiten de Randstad.

    Ze hebben er een goeie neus voor kunstenaars. Nog t/m 2 december kun je er werk van de in Berlijn woonachtige Hester Oerlemans (1961) bekijken. We vroegen Hester per e-mail naar deze show.

    Hoi Hester, over je tentoonstelling LINK-O-LOON in Kunstvereniging Diepenheim. Kun je iets vertellen over wat je daar laat zien op je show?

    Mijn interesse voor comics is al zo oud als dat ik leef. In strips kan alles en is niets onmogelijk: het te pas en te onpas door muren en deuren lopen of een gat in de bodem vallen, een prachtig dramatisch silhouet achterlatend. Mijn werken hebben ook vaak iets stripachtigs.

    

    (meer…)

17. Isabelle Wenzel – Figure 5 (2012)

    1 september 2012 08:05 3 Comments

    

    Een tipje van de sluier lieten we zelf al zien bij de Open Tuinen Dagen Show. Hier toonden we 2 nieuwe foto’s van Wenzel in een speciaal gemaakt mdf-bakje. De foto’s zijn nu te zien op onze presentatie bij ING House.

    

    We Like Art @ ING House 2012

    Het zijn 2 werken uit de serie Figures, die ze speciaal maakte voor de laatste editie van Polly Picture Show, een heerlijk gelegenheidsgezelschap van jonge kunstenaars dat op diverse plekken tentoonstellingen organiseert. Check vooral hun site en hou ze in de gaten!

    

    We Like Art @ ING House 2012

    Het werk van Wenzel is volledig eigen en ijzersterk. We schreven hier eerder al:

    “Wat maakt haar foto’s zo bijzonder? Er zit een soort gruizige power in die je als een knal voor je kop raakt. De morsige soms wat klunzig geknutselde settings waarin de vaak gezichtsloze ‘modellen’ poseren oogt heel geloofwaardig. De absurde en wrange situaties waarin de modellen ongewone acrobatische poses aannemen of soms opgedwongen lijken te krijgen zijn onweerstaanbaar. Het werk lijkt te gaan over alternatieven voor de klassieke machtsverhouding tussen fotograaf en model en over andere zaken waar je niet zo snel de vinger op legt.”

    (meer…)

18. Bijzondere edities van Charlotte Dumas, Fernando Sánchez Castillo, Sebastiaan Bremer, Maria Roosen, Ina van Zyl, Mark Manders/Marije Langelaar, Elspeth Diederix, Inez van Lamsweerde/Vinoodh Matadin en Vivianne Sassen

    2 juli 2012 16:20 Leave a Comment

     

    

    Fire Still Life, Elspeth Diederix

    10 Kunstwerken die in de afgelopen jaren speciaal voor de Rabobank gemaakt zijn – van internationaal bekende kunstenaars die de Rabobank al jaren volgt met regelmatige aankopen. Deze edities zijn nu voor het eerst te koop voor niet-Rabobank-medewerkers.

    We moeten er wel meteen bijzeggen dat de bezoekers van de Open Tuinen Dagen en onze nieuwsbrieflezers eerste keus hadden. En het gaat hard, de editie van Viviane Sassen en het paard van Charlotte Dumas zijn inmiddels uitverkocht. Van de andere werken zijn nog enkele exemplaren beschikbaar. Het zijn ook echt allemaal heerlijke deals. Schrijf je in voor de nieuwsbrief dan sta je de volgende keer vooraan.

    Bovenaan deze post zie je de editie Fire Still Life (2004), een typische Elspeth Diederix voor een mooi bedrag. Diederix (1971 Nairobi, Kenya). reist graag en veel. Onderweg krijgt ze de ideeën die ze uitwerkt in haar foto’s en vindt ze de landschappen die ze gebruikt als decor voor haar beelden. Vaak is het niet meer dan een flits waarin ze door de alledaagse dingen heen haar eigen beelden ziet. Daarna volgt een proces van zoeken, proberen en fotograferen. Net zo lang tot er een echte Diederix is ontstaan. Update: deze editie is helaas uitverkocht.

    (meer…)

19. Berndnaut Smilde – Nimbus I, 2010

    3 mei 2012 11:18 Leave a Comment

    

    Nog maar 2 maanden geleden maakte hij een werk op locatie in de kunstinstelling Hotel MariaKapel in Hoorn, en nu hangt hij met dit werk in de internationale supertentoonstelling Out of Focus in de Saatchi Gallery (van 25 april tot 22 juli in Londen). Bepaald geen slecht gezelschap daar met Matthew Day Jackson, Olaf Breuning, Mitch Epstein, Mat Collishaw… en ga zo maar door.

    Het bewuste werk van Smilde, Nimbus II is een foto van een dreigende goudgerande wolk in een ruimte. Een ongrijpbare kortdurende ‘sculptuur’ vastgelegd als monumentale gebeurtenis. In de MariaKapel manipuleerde hij de vochtigheidsgraad en temperatuur van de Kapel zodanig, dat een rookwolk voor een kort ogenblik bleef hangen. Dit moment, dat hij zelf Cumulus noemde, legde hij vast in samenwerking met fotograaf Cassander Eeftinck van Schattenkerk.

    Het bouwen van de set en het testen van de rookmachine met het vocht, het experimenteren met het aanlichten van de tijdelijke wolk, het nam allemaal behoorlijk wat tijd in beslag. Dat het resultaat dan 1 foto is, als een gedocumenteerde gebeurtenis die daar op die specifieke locatie voor een moment was, is een mooi en sterk idee. Een romantisch en raadselachtig beeld dat gaat over ongrijpbaarheid en over wolken in oude schilderkunst als van Ruisdael.

    

    Nadat dat dit werk op het net verscheen, werd het een regelrechte hit op allerlei internationale blogs en kwam het onder de aandacht van Saatchi. Check hier een video met een remake op locatie in Hoorn. En hier bij de collega’s van 5 uur…!!! een fotoverslag van de opening in Londen.

    Smilde maakte de eerste versie van zijn wolk op zaal, Nimbus I, al in 2010 bij Probe in Arnhem. Deze projectruimte, een geweldig initiatief van Suze May Sho, is een wel heel bijzondere tentoonstellingsplek. Met wanden niet hoger dan 1,10 cm en een oppervlak van 6 m2 een ideale plek om te experimenteren. Alle variabelen van de miniatuurruimte zijn flexibel en naar behoefte te manipuleren. Op bezoek gaan kan alleen via het net. Gaat dat zien.

    Berndnaut Smilde vertelt over zijn Nimbus I:

    I imagined walking into a museum hall with just empty walls. The place even looked deserted. On the one hand I wanted to create an ominous situation. You could see the cloud as a sign of misfortune. You could also read it as an element out of the Dutch landscape paintings in a physical form in a classical museum hall. At the same time I wanted to make (for once) a very clear image, an almost cliché and cartoon like visualisation of having bad luck: “Indeed, there nothing here and bullocks, it’s starting to rain!”

    Er is nog 1 editie beschikbaar van dit heerlijke werk. Helaas is de laatste foto inmiddels verkocht. Wel tippen we de Nimbus-editie die Smilde speciaal voor de Saatchi Gallery maakte, kleiner en in een oplage 100 – maar wel voor een sympathieke £150.00. Update: de Saatchi editie is ook uitverkocht.

    titel:	Nimbus I, 2010
    techniek:	Lambda print op dibond
    afmetingen:	75 x 112 cm
    prijs:	uitverkocht
    verkoopinfo:	We Like Art

20. Popel Coumou – Zonder titel, 2011

    6 april 2012 14:59 Leave a Comment

    

    Het boek, een co-productie van galerie TORCH en Van Zoetendaals Publishers, verschijnt eind mei 2012 bij haar tentoonstelling bij TORCH in Amsterdam. Waar je dan bij de speciale preview te gast zult zijn, toe maar!

    We halen even onze eigen bespreking aan van maart 2011:

    Popel Coumou maakt schetsen en daarna een tweedimensionale A4 maquette of je zou het een collage kunnen noemen. Een collage van vooral verschillende lagen papier op elkaar. De vellen papier snijdt ze in perspectief, een venster uit de ene foto, krijgt een uitzicht uit een ander beeld en daarop een bed van een dun laagje klei.

    De collage wordt belicht van achter, vervolgens fotografeert ze de ‘kijkdoos’ met een kleinbeeldcamera. De camera heeft ze nodig om het licht vast te leggen, zodat je denkt dat het echt is. Ook worden de beelden analoog afgedrukt (bij AAP-lab), ook dat proces helemaal handmatig en in-control.

    Deze manier van collages maken ondersteunt haar in het sturen van de kijkrichting en zo kan ze de grafische vormen van de ruimtes naar haar eigen hand zetten. Echt handwerk, zegt Coumou zelf, de uitgeschoten snij-lijntjes in het papier benadrukken dit en zorgen voor een extra gelaagdheid in het beeld.

    Nieuw in haar werk is het toepassen van projecties. We zijn heel benieuwd naar haar aanstaande solo in juni. Coumou was al te zien in een hele rits tentoonstellingen en prijkte al op de wanden van FOAM en Huis Marseille. Kortom, goeie deal – een superwerk dit schommeltje! Stuur ons snel een mailtje. Inmiddels hebben zich al enige liefhebbers gemeld en is deze editie uitverkocht.

21. Arno Nollen – Untitled (2012)

    26 maart 2012 14:02 Leave a Comment

    

    “Nollen is een moeilijk te plaatsen kunstenaar. Is hij fotograaf ? Verhalenverteller? Filmer? Onze eerste echte kennismaking met zijn werk was zijn indrukwekkende solo in de Hallen in Haarlem: Foto’s van meisjes en jonge vrouwen (video). De grote los in de ruimte hangende foto’s zorgden voor een intieme en overrompelende ervaring.”

    De portretten van Nollen van jonge vrouwen bezorgen de kijker een ambivalent gevoel, de blik van zijn modellen is vaak de blik van een kwetsbare muze. Nollen streeft naar een confronterende manier van fotograferen, up-close – pal in de comfort-zone van zijn modellen zo lijkt het. Dit en de alledaags onopgesmukte kleding en kapsels vergroten de directheid van het beeld en de kwetsbaarheid van de geportretteerde en tonen soms juist een verontwaardigd soort weerbaarheid. Deze compromisloos onderzoekende houding legt een mix van emoties bloot die we niet snel terugzien in de meer gangbare portretfotografie.

    Nollen maakt gebruik van herhaling, verschillende beelden van een fotosessie presenteert hij als reeks in een tentoonstelling, novelle of boek. Zo ga je letten op verschillen en overeenkomsten. Kleine verschillen kunnen bij de kijker dan al heel verschillende sensaties oproepen en versterken: fascinatie, opwinding, vertedering, afkeuring en onbehagen.

    Heel mooi dat we hier een serie kleine werken kunnen laten zien, heel fijn geprijsd bovendien.

     

    titel:	Untitled (serie 2, alledaags portret, herdefinitie van horta), 2012
    techniek:	fotoprint op barietpapier, oplage 5
    afmetingen:	18 x 12 cm (beeld)
    prijs:	Informeer bij ons naar de beschikbaarheid van foto’s van Arno Nollen
    verkoopinfo:	Link

22. Hellen van Meene – The Secret Lives of Girls (2012)

    13 maart 2012 16:55 1 Comment

    

    Eind jaren negentig, begin 2000 werd Hellen van Meene wereldberoemd met haar portretten. Ze wordt als een van de belangrijkste fotografen van dit moment gezien. Alle vooraanstaande musea in de wereld hebben werk van haar in hun collectie (Guggenheim, Stedelijk Museum, MOCA Los Angeles, Victoria en Albert museum etc). In 2006 was er een mooi overzicht van haar werk in Huis Marseille in Amsterdam. Ze wordt in Londen vertegenwoordigd door galerie Sadie Coles en in New York door galerie Yancey Richardson.

    

    We vragen je speciale belangstelling voor een nieuwe betaalbare editie. Eerder toonden we ons op WLA al enthousiast over Tout va disparaitre, Saint-Petersbourg uit 2008. Een mooi frêle portret van een tenger meisje in een armoedig keukentje.

    

    Nu is er een box met 5 foto’s van 5 jonge Amerikaanse filmactrices: The Secret Lives Of Girls. We zien: Gabourey Sidibe, Carey Mulligan, Emily Blunt, Saoirse Ronan en Abby Cornish. In opdracht van The New York Times maakte Hellen naar aanleiding van de Oscarnominaties in 2010 onvergetelijke beelden van deze jonge op doorbreken staande vrouwen. Losgezongen van de spotlights van Hollywood, met de blik naar binnen gericht. Check de slideshow van The New York Times  hier.

    

    Ook de locatiescout verdient overigens een groot compliment! Wat een heerlijke gare vloerbedekkingen en interieurs. You came a long way Baby. En bedenk dat Van Meene alles ensceneert. De belangrijkste props zijn hier de stoelen, maar ook de belichting en het kleurenpalet zijn volledig uitgedacht en kloppend gemaakt.

    

    titel:	The Secret Lives of Girls (2012)
    techniek:	5 foto’s, C-Prints in een zwarte box, oplage 25
    afmetingen:	blad: 30,5 x 24 cm, beeld: 23 x 23 cm
    prijs:	€ 1.800 (verzendkosten € 50) NB LAATSTE EXEMPLAREN
    verkoopinfo:	zie onze shop

23. Maarten Tromp – Girls in white dresses (2010)

    17 februari 2012 13:48 1 Comment

    
    In navolging van zijn overgrootvader Colijn reisde Maarten Tromp (1980) naar Papua, één van de laatste gebieden op aarde waar nog steeds plekken zijn en volkeren leven die nauwelijks door westerlingen zijn bezocht. Maar ook een gebied waar de oude wereld overhoop ligt met invloeden van de moderne tijd en mensen in zo’n 100 jaar de sprong van het stenen tijdperk naar het heden hebben moeten maken.

    Maarten Tromp studeerde in 2005 af aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag en won in 2009 de tweede prijs van de Bouw in Beeldprijs in het Cobra Museum. Ook kun je zijn sterke foto’s gezien hebben op onze We Like 6% protesttentoonstelling bij Nieuw Dakota. Tromp verdiende volgens de Volkskrant 4 sterren met zijn fotoboek over de Indische Buurt in Amsterdam. Over de “De buurman, z’n ex en de eigenaar van de wasserette“:

    “..het fotoboek waarmee de jonge fotograaf Maarten Tromp (1980) in een klap een klassieker op de wereld schopt..
    ..Juist de manier waarop hij het gevoel van ongerustheid combineert met het poëtische straatleven maakt zijn boek tot een monumentaal document van het grotestadsleven aan het begin van de 21e eeuw.”

    

    Met de opbrengst van de verkoop van deze  editie wordt een nieuw project van Maarten Tromp gefinancierd. We zien een teder duo ‘Girls in white dresses‘, twee meisjes in witte jurken bij een groot doopfeest van de katholieke kerk. Heel sympathiek zo’n manier om bij te dragen aan het werk van een kunstenaar.

    

24. Thomas Elshuis – Carousel: Into the Mountains – € 189

    3 december 2011 08:44 5 Comments

    Wie je daar zeker aan zult treffen is Thomas Elshuis samen met zijn sympathieke uitgever 99 Uitgevers/Publishers toont hij daar zijn wonderschone 4 meter lange leporello (oplage 100). Een leporello is een boek als een harmonica – met een melancholiek geluid in dit geval. Elshuis stelde met 144 diabeelden een nieuw, imaginair berglandschap samen dat zich uitgevouwen laat ‘lezen’ als een spectaculair, meters breed panorama.

    (meer…)

25. Hans van der Meer – voetbalfoto’s uit de serie European Fields

    20 oktober 2011 13:35 Leave a Comment

    Hans van der Meer (Leimuiden, 1955) begon in 1999 aan een ware odyssee langs de internationale voetbalvelden, eerst Nederland, toen Vlaanderen, Europa en uiteindelijk reisde hij de hele wereld over met zijn camera.

    Zijn briljante observaties van amateurvoetballers in hun natuurlijke habitat – stoffige trapveldjes in de tropen, grastapijten ingeklemd in Vinex-wijken of knollenvelden omkaderd door de Alpen – zijn zowel ontwapenend, humoristisch als duizelingwekkend in hun vergeefse nietigheid.

    

    Cheux, Frankrijk, 12-10-2003, Cheux – Frenaiville Cogny: 1-1, Promotion de district du Calvados. Amateurvoetbal. European Fields / Europese Velden, nr. 77.

    Dat klinkt wat zwaar, maar als je een foto van Van der Meer ziet dan zie je meestal eerst het ontroerend onhandige ballet van de mannen op middelbare leeftijd.

    En dan hun fanatisme en beleving en vaak uiteindelijk ook een glimp van betrekkelijkheid door de ongenaakbare decors waar de fotograaf de taferelen in plaatst.

    

    Bekijk alle beschikbare exemplaren in de webshop via de afbeelding hieronder.

26. Edities van Rob Johannesma

    16 oktober 2011 17:11 Leave a Comment

    De verstilde video’s van Rob Johannesma van bewegende landschappen maakten grote indruk. Zo groot dat hij een jaar later al mocht uitpakken op het belangrijkste internationale kunstpodium, de Biënnale van Venetië. De Post Nature tentoonstelling toonde werk van een nieuwe generatie Dutch Finest: Job Koelewijn, Mark Manders, Aernout Mik, Michael Raedecker, Frank van der Salm, Mike Tyler, Marijke van Warmerdam en Edwin Zwakman.

    Inmiddels heeft Johannesma een waslijst aan presentaties op zijn naam staan, hij exposeerde onder meer bij galerie Paul Andriesse in Amsterdam, De Hallen in Haarlem (2002, 2006), Kunstpalast Düsseldorf (2005), Bis71, Ruimte voor Kunst in Geleen (2010), op de Busan Biënnale in Korea (2008) en vorig jaar in De Vleeshal in Middelburg en in het Stedelijk Museum in Amsterdam. In november brengt Roma Publications Johannesma prominent op de beurs van Turijn, Artissima.

    (meer…)

27. Joncquil – The Grey (2011) – gratis download

    5 oktober 2011 06:00 2 Comments

    Naar aanleiding van de tentoonstelling I should have done that in Nest in Den Haag, maakte Joncquil (Zeist, 1973) een cover van het schilderij ‘De Schimmel’ van Phillips Wouwerman (Haarlem, 1619-1668). De reproductie van het schilderij van Wouwerman zwerft al jaren om Joncquil heen, als kind zat hij uren op de trap bij zijn oma om naar het ding te kijken, tegenwoordig hangt het in zijn atelier, nog steeds in hetzelfde krakkemikkige lijstje. Zoals we gewend zijn van de kunstenaar, is zijn ‘ode’ aan Wouwerman in praktisch 1 kleur, in dit geval The Grey. (lees hier ook een eerdere post over het werk van Joncquil)

    Het origineel uit 1646 hangt in het Rijksmuseum. Samen met fotograaf Peter Cox zocht de kunstenaar het origineel op in de catacomben van het Rijks, en maakte daar een nieuw werk: het origineel, de reproductie en de cover van Joncquil’s eigen hand. Dit nieuwe werk hangt in de expositie I should have done that, maar kan ook bij jou thuis hangen binnenkort. Het werk is namelijk gratis te downloaden als groot bestand, volg deze link. Het enige wat je nog moet doen is het prachtig laten afdrukken in de maat 30 x 40 cm. En voordat je het laat inlijsten, komt de kunstenaar het graag signeren bij je thuis. De kosten daarvan zijn slechts de reiskosten vanaf Den Haag en een diner. Nou… om blij van te worden toch?

    In de tentoonstelling bij Nest citeren 13 kunstenaars het werk van anderen, onder wie Jasper de Beijer, Amie Dickie, Iris van Dongen, Marcel van Eeden, V&B, Charlotte Schleiffert etc. Het coveren van andermans werk is in de hedendaagse kunst (nog) lang niet zo common als bijvoorbeeld in muziek. Zoals Machteld Leij zegt in het NRC: “We zien nu eenmaal liever de kunstenaar niet als een dweperige fan, maar als authentiek en autonoom genie.” Interessant dus, welke voorgangers inspiratie zijn voor deze hedendaagse kunstenaars. En op welke manier ze ingaan op het bestaande werk, welke aspecten en welke lagen in het werk van de ander, triggert de kunstenaar tot de gedachte, dat had IK moeten maken.

    Ga dat zien, de ‘covers’ en originele werken nog tot en met 9 oktober aanstaande. Op zondag 9 oktober is er om 15.00 uur een rondleiding bij Nest. Isabel de Sena vertelt dan meer over de opzet en inhoud van de tentoonstelling (meld je hier even aan).

    titel:	The Grey, 2011
    techniek:	fotoprint, onbeperkte oplage
    afmetingen:	30 x 40 cm
    prijs:	€ 0,-
    verkoopinfo:	volg deze link

28. Hans Aarsman – diverse prints – gratis download

    30 augustus 2011 17:55 4 Comments

    

    Vandaag aandacht voor Hans Aarsman (Amsterdam, 1951) fotografiejournalist bij de Volkskrant en De Wereld Draait Door, en onder andere samensteller van Off The Record, de fantastische fotografiepresentatie van het Stedelijk op Art Amsterdam 2009. Aarsman is liefhebber van foto’s zonder primair artistiek oogmerk. Fotograferen om te verzamelen, te registreren of te documenteren. Fotografie die vooral mooi wil zijn daar moet hij niet zoveel van hebben.  “Of het goed gecomponeerd is – met een mooi strijklichtje of allerlei andere flauwekul, daar bemoei ik me niet meer mee”.  (zie TEDX)

    Niet meer want Aarsman was zelf fotograaf voordat hij zijn roeping vond als fotodetective, briljante beeldontleder en droogkomische duider.  In 2006 kocht het Nederlands fotomuseum een aanzienlijk deel van zijn fotografische oeuvre. Onder andere zijn veelgeroemde fotoproject Hollandse Taferelen. De fotograaf trok hiervoor een jaar met een camper door Nederland en maakt een serie licht-absurde landschapsfoto’s om je vingers bij af te likken. En nu komt het mooiste. 99 Foto’s uit deze serie en andere projecten als Aarsman’s Amsterdam, Oost-Duitsland en Openbare Rituelen zijn via de site van het museum gratis te downloaden en te printen op A3 formaat.

    

    Uit het toenmalige persbericht: “Met het verkopen van foto’s heeft Hans Aarsman altijd moeite gehad. Waarom zou een print meer dan een paar tientjes moeten kosten? Hij heeft de oplage van zijn werk dan ook nooit kunstmatig beperkt. Dat doe je niet met een medium dat zich zo gemakkelijk laat verspreiden. Maar wat reken je dan voor een print? Allemaal gedoe waar hij zich niet mee bezig wil houden. Toen het Nederlands fotomuseum te kennen gaf een serie afdrukken van zijn belangrijkste projecten te willen verwerven, zag hij zijn kans schoon en bedong dat zijn foto’s gratis beschikbaar zouden komen via de site van het museum.”

    De kunstmatige schaarste in de fotografie door het aantal afdrukken te beperken is natuurlijk het gevolg van een commerciële beslissing. Hoe zeldzamer een werk des temeer kun je er voor vragen. Ook de fotograaf en zijn galeriehouder moeten immers leven. Toch blijkt het voor beginnende kunstkopers lastig zich hiermee te verzoenen. Een poosje geleden ontstond er hierover een interessante discussie in de comments op ons maandelijks gastblog bij nrc.next. Terecht vroeg een lezer zich het volgende af:

    “Het limiteren van het aantal afdrukken lijkt mij niet op basis van artistieke motieven te gebeuren. Immers, als de afdruk het kunstwerk is, dan kan het aantal afdrukken niet ook nog eens onderdeel zijn van het kunstwerk. “

    Aarsman koos er voor om een groot deel van zijn werk gratis beschikbaar te maken, deels in de hoop dat meer fotografen op deze manier hun werk ter beschikking zouden stellen. In de afgelopen vijf jaar lijkt niemand zijn voorbeeld gevolgd te hebben. Wat vind jij – is het weggeven van foto’s een goed idee?

    Je kunt de bestanden gratis downloaden via deze link: http://www.downloadhansaarsman.nl

29. Mariken Wessels – werken uit de serie Keepsake (2011)

    12 augustus 2011 06:00 3 Comments

    De tentoonstelling bij Diepenheim met de titel, Wat zijn mij wolken nog en wegenloopt tot 18 september. In de tentoonstelling ook werk van Antoinette Nausikaa, Femmy Otten, Ulrike Rehm en van de hier recent uitgelichte Linda Nieuwstad.

    In het nieuwe ‘bloemenwerk’ van Mariken Wessels, raakt zij een actuele en gevoelige snaar, en gaat zij in op de terugkerende en opvallende trend om, bij een daad van geweld met te betreuren verliezen, een plek te zoeken voor bezinning, voor bloemen, kaarsjes en knuffels. De beelden van de bloemenzee in Oslo maken indruk. Het lijkt een volksritueel te zijn geworden. Gevoel van onmacht wordt getoond en de woede over het onrecht wordt omgezet in acceptatie door het leggen van bloemen.

    

    In Diepenheim laat Wessels de sculptuur Keepsake (2011) zien, een stapeling van 16 lichtboxen met bloemenprints, in totaal zo’n 3.70 meter hoog, en 2 meter breed en diep. Ze gebruikte hiervoor oude, gevonden foto’s van bloemen, die ze met de hand bewerkte en verwerkte in deze installatie. Wessels geeft de bloemen, die na het afsnijden natuurlijk al afsterven, een tweede leven, de oude foto’s krijgen een nieuwe laag en een nieuwe betekenis.

    

    Basje Boer verwoordt het als volgt in de prachtige nieuw verschenen Keepsake-publicatie: “Deze sculptuur herbergt niet alleen de dood, maar schenkt ook licht en hoop. De installatie is gelijktijdig theatraal en abstract. Wessels vertaalt menselijke gevoelens in afstandelijke symbolen; zij zet haar verbazing om een ogenschijnlijk nieuw cultureel fenomeen om naar een grootse sculptuur dat sentiment vervangt door beeld, zonder te verworden tot kitsch. Zij confronteert en stelt vragen, maar veroordeelt niet.”

    

    De veertien verschillende bloemenfoto’s uit de Keepsake-sculptuur, zijn te verkrijgen in een oplage 5, op de mooie maat 50 x 70 cm. Eventueel zijn de foto’s ook op lichtbox te koop, dus als afzonderlijke onderdelen van de sculptuur.

    

    Op zondag 4 september is er een gesprek met onder andere Mariken Wessels (en de andere kunstenaars uit ‘Wat zijn mij wolken nog en wegen’) bij Diepenheim. De gespreksleider is Michiel van Nieuwkerk (fotograaf en documentairemaker), het begint om 15.00 uur.

    

30. Isabelle Wenzel – Number 1 (2011)

    7 juni 2011 14:26 1 Comment

    Wenzel studeerde vorig jaar (!) af aan de Rietveld Academie met een volkomen eigen geluid. Terecht dat ze in het Virtueel Museum Zuidas al vlak na haar afstuderen soleerde met de tentoonstelling Building Images.

    Zoiets gaat dan al snel rondzoemen. Het voorlopige resultaat is haar nominatie voor de Blend/Streetlab Absolut Talent Award 2011, een signalement op fotoblog Point of View, de selectie voor het Internationaal Fotografiefestival te Leipzig, de nominatie voor de prestigieuze European Exhibition Photo Award 2012 en … haar eerste presentatie binnenkort bij Aschenbach & Hofland Galleries in Amsterdam. Op 18 juni 2011 opent Color Cocktail met veel nieuw werk van Wenzel. Op de tentoonstelling zal deze foto in een kleine oplage in een formaat van 100 x 80 cm komen te hangen.

    (meer…)

31. Thomas Elshuis – Bather IV (2008-2009)

    5 mei 2011 06:00 1 Comment

    Thomas Elshuis, Bather IV (2008-2009), digital print, diasec, 60×40 cm

    Oordeel:	Vorig jaar bespraken we hier een speciale oplage van deze kunstenaar die op Art Amsterdam ’10 te zien was. In de We Like Art Lounge binnenkort een baadster uit een serie van vijf. Klassiek thema (de baders van Renoir, Narcissus van Ovidius) in een hedendaagse vorm. Intrigerend.
    Tags:	< € 1.500, foto, Art Amsterdam 2011
    Links:	Thomas Elshuis, We Like Art Lounge, Art Amsterdam

32. Gerco de Ruijter – Grenspaal 367 51°21’30.93″ N 3°22’31.44″ E ‘t Zwin (2006)

    8 februari 2011 10:21 3 Comments

    

    De Ruijter fotografeert landschappen vanaf een hoogte van 10 t/m 100 meter met een op afstand bestuurbare camera die aan een Japanse vechtvlieger hangt. Het ongewone vogelperspectief in zijn foto’s maakt dat je zijn werk meestal in eerste instantie leest als een spel van abstracte variaties tot het duizelingwekkende moment dat je de locaties van boven kunt thuisbrengen.

    De Ruijter is een crack in zijn vak en zijn cv beslaat enige A4-tjes landelijke en internationale tentoonstellingen en aansprekende opdrachten. Hij vertelt in een boeiend gesprek voor De Avonden aan Hans den Hartog Jager over zijn eerste vliegerfoto’s met wegwerpcamera’s, over zijn tijd als schilder, over zijn gemiddelde werkdag, zijn locatieonderzoek en over boze boeren die de fotograaf af en toe van hun land jagen. Fascinerend hoe De Ruijter inmiddels textuur, windrichting en lichtspel op het landschap vanaf de grond kan inschatten, ook het bewust inzetten van toeval duiden op een ervaren schildersoog.

    In 2005 ontving Gerco de Ruijter van het Belasting & Douane Museum in Rotterdam de opdracht om het landschap aan de Nederlandse grenzen vast te leggen. Het resultaat is een reeks foto’s van grenspalen. In de grensstreek met Duitsland en België ging De Ruijter op zoek naar de stippellijnen op de kaart. De locatie van de hier getoonde foto kun hier zien bij Google Maps. De wat verloren grenspalen (meestal amper te vinden op de foto’s) ontroeren bijna.

    Deze speciale editie verscheen bij de catalogus Er zijn grenzen… Joyce Roodnat selecteerde uit haar wandelverhalen een aantal wandelingen op en om de grens, van Termunten tot Cadzand. Wat ons betreft: geen geld voor zo’n fraaie kloeke editie.

    (meer…)

33. Mariken Wessels – BLACK FLASHBLACK (2010)

    4 december 2010 10:04 4 Comments

    Mariken Wessels (1963, Vlaardingen), we schreven hier al eerder enthousiast over haar ontroerende fotoboek: Queen Ann. P.S. Belly cut off.

    Het is het soort boek dat dagen lang door je hoofd spookt. Een raadselachtige collage van oude zwart-wit familiefoto’s, bewerkte portretfoto’s, stills uit Kodak 8 mm films, foto’s van foto’s. Het vertelt een verontrustend, meerduidig en aangrijpend verhaal waarin Wessels de virtuoze verteller is.

    Wessels laat op We Like 6%! bij Nieuw Dakota twee grote foto’s zien uit de serie Black Flashback. Fantastisch werk in de traditie van Gerard Fieret. Het lijken stills uit een erotisch zelfportret op film, of zijn de beelden geschoten door een minnaar? De intieme beelden zijn omkaderd door een zwarte zweem als of ze opflakkeren uit een droom. Grofkorrelige herinneringen. Met een vreemde mix tussen onbezonnenheid, opwinding en melancholie. Het zijn foto’s die deel uitmaken van een indrukwekkend 8-luik dat te zien was bij de Zwarte Ruyter in Rotterdam in juni 2010. Hier zie je goed hoe Wessels werkt, als een virtuoze editor: informatie doserend en analoog fotoshoppend. Deze foto’s spelen ook een voorname rol in Wessels fotoboek Queen Ann. P.S. Belly cut off.
    Haar eerste boek Elisabeth -I want to eat bezorgde haar in korte tijd mooie prijzen en faam in de internationale wereld van boekfestivals en liefhebbers. Inmiddels is het ook opgenomen in de collectie van het MoMA. Een collectie anonieme foto’s, brieven en kaarten van een jonge vrouw, die de kunstenaar in een winkel in de Hendrik Jacobszstraat in Amsterdam vond vormen het bronmateriaal. Wessels eigende zichzelf het materiaal toe door het opnieuw te fotograferen, bewerken, rangschikken of soms zelfs aan te vullen met eigen materiaal. Lees er hier meer over.

    Ook bij We Like 6%! de beide door Alauda Publications uitgegeven fotoboeken in een limited edition. Dat wil zeggen het boek in een handgemaakte kartonnen doos inclusief 2 ongepubliceerde foto’s op Hahnemühle Photo Rag, oplage 75 (elk € 149,-). N.B. geen weerstand aan te bieden als je het eenmaal doorgebladerd hebt.

    (meer…)

34. Hans Wilschut – Ramp, Lagos, 2009

    24 augustus 2010 15:58 Leave a Comment

    De groen-geel oplichtende ramen verraden menselijke activiteit op een heel vroeg tijdstip.  Wilschut fotografeert industriële en stedelijke landschappen – bij voorkeur ’s avonds en ’s nachts. Bouwplaatsen, hijskranen, snelwegen, verlaten parkeerplaatsen van shoppingmalls, de choreografie van rolgordijnen van een kantoorkolos. Verhevigde grootstedelijke landschappen zo zou je het werk van Wilschut misschien kunnen omschrijven.

    Met zijn technische camera reist deze frequent flyer de wereld over op zoek naar geschikte locaties als Johannesburg, Dubai, Shanghai, Las Vegas, etcetera, etcetera. Dat hij zich door heel wat onrust en ruis heen moet slaan is goed te zien in deze video van de kunstenaar aan het werk op wat tot voor kort doorging voor de gevaarlijkste plek van Lagos. Bewonderenswaardig, zeker als je na enig doorklikken het resultaat ziet.

    Dat Wilschut begonnen is als schilder is goed te zien. Door gebruik te maken van lange sluitertijden onstaat er vaak een wonderlijk buitenaards licht op zijn foto’s. Deze plassen licht en de afwezigheid van mensen geven zijn foto’s een onthecht en romantische lading: de universele moderne stad; ietwat losgezongen van haar bewoners en gebruikers.

    In een column op de kunstportal van de AVRO zegt hij er zelf het volgende over:

    “Sommige fotografie kan zich meten met schilderkunst. De maker van een fotowerk neemt vaak onomkeerbare beslissingen, doet vooronderzoek, sjouwt zich soms rot door stad en land met de zwaarste apparatuur. Het licht dat wordt gevangen hoeft geen toeval te zijn, misschien is er dagen op gewacht. De scherpte per ongeluk goed of geraffineerd heel bijzonder. De afgebeelde plek in een stad kan iets vertellen over die omgeving, maar ook over hoe de maker die stad zag. En misschien koos hij die plek wel heel bewust als metafoor voor een gedachte.”

    De hier getoonde editie is verschenen bij het boek ‘Still Motion, lyric reflections on urbanism‘. Het is een wat abstract bovenaanzicht van een glossy oprit van een wat sjieker hotel in Lagos inclusief mal vijvertje, Märklin gazon en een gefröbeld hekwerkje. Heerlijk!

    Check ook even het interview op het symphatiek Arttube kanaal van het Boijmans. De ingreep van Wilschut is net verlengd tot 17 april 2011.

    

35. Diana Scherer – Flowerfield 10 (2009)

    24 juni 2010 05:28 1 Comment

    

    Diana Scherer die opgroeide in München ging terug naar haar jeugd. Als ze haar jeugd over mocht doen, die door een moeizame relatie met haar moeder niet gemakkelijk was, dan zou ze een prinsesje, een echt meisje willen zijn. In de serie jeugdportretten die ze maakte, Transfer, gaat ze op zoek naar dit meisje en vraagt zich hierbij steeds af, hoe had het ook kunnen zijn, hoe had het wel gemoeten? De jury (met onder andere fotografen Viviane Sassen en Paul Kooiker) was onder de indruk van haar persoonlijke werk.

    Nu is Scherer’s Flowerfield serie te koop, in een serie van 10 stuks, met een oplage van 10 stuks. In deze bloemen serie, zijn bloemen uit hun plastic pot gehaald en sec gefotografeerd. Gedocumenteerd eigenlijk. De vergelijking met een lichtelijk doorgeslagen verzamelaar die helemaal fanaat is van zijn verzamelonderwerp is snel gemaakt. De liefde en passie voor het onderwerp en de zakelijke manier van verwerven, ontleden, tentoonstellen, fotograferen, documenteren en archiveren vormen  voor Scherer een inspirerende combinatie. Fascinerend hoe de mooie kleurige planten als het ware uitgekleed worden en in een klinische ruimte, medisch wetenschappelijk onder de loep genomen worden.

    Diana Scherer is geen onbekende in de kunstwereld meer. In 2006 won ze de Gregers Nielsen Award van het Brandts Museum of Photography in Odense, Denemarken. Haar foto’s waren te zien in onder andere Parijs, Berlijn en Seoul. In juli opent haar tentoonstelling bij VHS photogalerie Stuttgart. Haar solo-tentoonstelling Theo in Buro Leeuwarden in 2004 lokte zeer veel reacties uit en kreeg bewoordingen als schokkend, onbetamelijk, verontrustend en naïef. Werk van Diana Scherer heeft meerdere lagen en is daardoor heel intrigerend.

     

    titel:	Flowerfield 10, 2009
    techniek:	c-print, oplage 10
    afmetingen:	24 x 20 cm

36. Thomas Elshuis – Twilight Horizon, 2010 – € 420

    19 mei 2010 07:21 4 Comments

    

    Thomas Elhuis onderzoekt letterlijk en figuurlijk de grenzen. Het archief beslaat bijna de hele wereld, elk continent, oneindig veel landen worden aangedaan. Nieuwe werelden en nieuwe plaatsen worden gecreëerd en door de kunstenaar en de kijker steeds getoetst op werkelijkheidszin. Op de grens van de realiteit, zijn tijd en plaats onzekere factoren. Juist dit zorgt ervoor dat de beelden bij iedereen persoonlijke herinneringen aan reizen, steden of landschappen naar boven komen. Welke wegen, routes en levenspaden heb jij genomen?

    Op Art Amsterdam is bij Gist Galerie een speciale oplage te zien van Twilight Horizon, een zeer recent werk van Elshuis. Om het werk voor een groter publiek toegankelijk te maken is de editie in een kleinere maat afgedrukt. Bespraken we net Enomoto’s Kagirohi (schemerlicht) in zwart-wit, dit is een sprankelend ‘twilight’! Het ontbreken van dag of nacht zorgt een voor paarsige gloed, het oplichtend oranje stuurt je blik. Verrek, zien we nou ook nog Enomoto’s Sakura (bloesem) voor het beeld dwarrelen?

    Lees hier een interessant artikel over het werk van Elshuis door Xandra de Jongh in de Volkskrant.

    (meer…)

NIEUWSBRIEF

Als eerste informatie ontvangen over nieuwe edities en aanbiedingen? Schrijf je in voor de nieuwsbrief: